Ποιήματα

Τετριμμένα

Ο ήχος του βιολιού μου λυγίζει στο άκουσμά σου.
Δε μπορώ να βρω μια πετυχημένη ομοιοκαταληξία με το όνομά σου.
Θα παλέψω για σένα. Για να είμαι ο έρωτάς σου.
Εκείνος ο έρωτας που διάβαζες σε σελίδες.
Και δε φαντάστηκες ποτέ να είναι δικός σου.

Δεν ήρθα να γεμίσω το κενό σου.
Ήρθα για να σε σπρώξω, με τα σπασμένα νύχια μου, να το γεμίσεις με τον εαυτό σου.
Είσαι ο βασιλιάς σου, ο ιππότης σου, ο υπήκοός σου.
Εγώ είμαι απλά η νεράιδα ενός άλλου παραμυθιού.
Βρεθήκαμε στα περίχωρα ενός παράξενου ωκεανού.
Εσύ δεν ψάχνεις τίποτα. Εγώ ψάχνω τον τρόπο να σου πω τα κλασικά.
Τα τετριμμένα. Τα ρομαντικά.
Αυτά που λένε στα σίριαλ και στις ταινίες.
Τις ατάκες που έχεις πιθανότατα ξανακούσει.
Είσαι όμορφος. Έχεις λεπτές, λευκές γωνίες.
Φοβάμαι, όπως δεν αρμόζει στο στέμμα μου.

Δίνεις ξεχωριστή ροή στο αίμα μου.
Με κάνεις να ερωτεύομαι ξανά.
Ξανά, σαν να είμαι δεκατρία.
Με κάνεις να νιώθω ένοχη για μια παρασπονδία
Που όλοι έχουν κάνει κρυφά.
Με κάνεις να ξερνάω λουλούδια.
Φύτεψες στον οισοφάγο μου τραγούδια.

Με λες «ζωή σου».
Μακάρι να ήξερες πόσο με ηρεμεί η φωνή σου.
Η ανάσα σου στο λαιμό μου μια μονοψήφια νυχτερινή ώρα...
Δεν υπάρχει τίποτα τώρα.
Μόνο εγώ, εσύ και το φεγγάρι.

Έχεις μια αλλιώτικη, απόκοσμη χάρη.
Τα μάτια σου δεν είναι από δω.
Και προσπαθώ να θυμηθώ
Σε ποιο όνειρο τα είδα.

Μέσα σου, βυθισμένη, μια ολόκληρη, αρχαία Ατλαντίδα.
Χαϊδεύω τα τείχη της σαν να μεγάλωσα εκεί.
Είσαι κι εσύ ξεχασμένος από μια άλλη εποχή.
Ψάχναμε κι οι δυο μια μηχανή του χρόνου
Μα πέσαμε ο ένας πάνω στον άλλο.
Εκεί, στην άκρη του δρόμου...
Σε άγγιξα και βρέθηκα σπίτι.
Χάραξες πάνω μου το όνομά σου
Με ένα παλιό διαβήτη.

Σίγμα, γεια σου.
Εδώ μέσα υπάρχει το όνομά σου.
Δε με νοιάζει ούτε η περίσταση, ούτε η πρώην γκόμενά σου.
Αποφάσισα ότι αυτή η σελίδα θα' ναι δικιά σου.
Δεν ξέρω τι σκέφτεσαι. Μακάρι να διάβαζα σωστά τα σήματά σου.
Θέλω να ξέρεις όμως ότι είμαι δικιά σου.
Χωρίς πλάκα, Σίγμα.
Οι σκέψεις μου καίνε τα μυαλά μου σαν λάβα.
Μη με αφήνεις, μικρέ.
Δε θα σε πλήγωνα όπως σε πλήγωσαν ποτέ.
Μην τους ακούς. Εσύ φοράς το στέμμα.

Σίγμα, ήμουν δική σου μ' ένα βλέμμα.
Κι ας μη με κοίταξες με τη μία.
Τα μάτια σου λένε μια παράξενη, όμορφη ιστορία.

Σε λέω «αγάπη μου» κι εσύ χαμογελάς.
Μακάρι να ήξερες πόσο σπαρταράνε οι αισθήσεις μου
Όταν απ' το χέρι με κρατάς
Μπροστά σε όλο τον κόσμο...

Σίγμα, είσαι ένας λεκιασμένος καμβάς.
Άθελά τους, όσοι σε λέκιασαν, έφτιαξαν ένα πίνακα έτοιμο για μουσείο.

Σίγμα, είμαι ένα βυθισμένο πλοίο.
Μα βρήκες τους θησαυρούς μου.
Μαζί σου χορεύω όμορφα
Στους υδάτινους ουρανούς μου.
Σίγμα, σε βρήκα.
Και δε θα φύγω.
Σίγμα, θα σε περιμένω ως το «για πάντα».
Κι ας είναι λίγο.

Σίγμα, εγώ θα σε περιμένω.
Μέχρι να σου πω εκείνο το όμορφο, μα τετριμμένο...

Καληνύχτα, ψυχή μου.
Μην ξεχνάς, είσαι η έμπνευσή μου.
Αγάπη μου. Ζωή μου.
Καταστροφή μου.

~2018