Σιγά

74 3 0
                                    

Εμπρός λοιπόν.
Χάσε με.
Δεν έχω κάτι πια να σε κρατάει.

Δεν είμαι ο τύπος που παρακαλάει.
Δε θα σου κάνω άλλο δύσκολη τη ζωή.
Απλώς θα φύγω.
Δε μου είναι ξένη η συντριβή.
Τη ζω μέρα παρά μέρα.
Όσο να πεις, δεν είναι λίγο.
Άλλοι στη θέση μου θα είχαν πνιγεί
Μα εγώ την αναπνέω σαν καθαρό αέρα.
Σαν το πιο αγνό οξυγόνο.

Εμπρός. Χάσε με.
Μη χάνεις άλλο χρόνο.

Ο κόσμος έχει τόσα όμορφα κορμιά να ακουμπήσεις.
Έχεις να βρεις ακόμη τόσες απαντήσεις...
Ποτέ δε θα' μαι αρκετή για τους μικρούς.
Τους μπερδεμένους. Τους κοινούς θνητούς.
Πάντα θα ψάχνουν το κάτι παραπάνω.
Συγνώμη που θα σε πικράνω
Αλλά δεν είσαι μοναδικός.
Πολλοί λένε "για πάντα" κι εννοούν "μερικώς".
Πολλοί χάνουν τις λέξεις τους.
Πολλοί δεν ξέρουν να μετράνε.
Πολλοί με χάνουν στο κυνήγι του ανέφικτου.
Και, δυστυχώς,
Δε με ξεχνάνε.

Εμπρός. Χάσε με.
Στο λέω πάλι.

Χώρεσε με σε ένα μπουκάλι
Και πέταξε με στο νερό.
Στείλε με εκεί που ανήκω.
Μη μου στερείς άλλο το βυθό.
Πάθε ο,τι ακριβώς έπαθαν κι οι άλλοι
Που όταν επέστρεψαν, δεν ήμουν εδώ
Όσο καλά κι αν είχαν σφίξει τη φιάλη.
Το όλο πράγμα μου φαίνεται πια τόσο γραφικό.
Δεν μπαίνω καν στον κόπο να το ρομαντικοποιήσω.

Εμπρός. Χάσε με.
Μην κοιτάς πίσω.

Εκεί θα βρεις μόνο ο,τι όμορφο πρόλαβα να γίνω μαζί σου.
Μην κρατάς άλλο την αναπνοή σου.
Κάψε όλα τα κομμάτια του εαυτού μου
Που φέρουν την υπογραφή σου.
Πάψε να παριστάνεις την τελευταία σελίδα του παραμυθιού μου.
Πάψε να με λες "μικρή σου"
Ενώ χωράς στην άκρη του νυχιού μου.
Δίνε του από ιστορίες που δε σε αφορούν.

Εμπρός. Χάσε με.
Φύγε πριν σε δουν.

Δε θες να φανείς ο κακός. Σωστά;
Διάλυσε με κρυφά,
Στοίβαξε όλα μου τα οστά
Και κλέψε το πιο ωραίο.
Κι εγώ, σαν φύγεις, θα ξαναχτιστώ.
Δεν είναι τίποτα σπουδαίο.
Θα κολλήσω πρόχειρα το χαμένο οστό
Και θα ζήσω.

Εμπρός. Χάσε με.
Δε θα σε εμποδίσω.

Ένα "για πάντα" που ήταν να γραφτεί, ας πεθάνει.
Δεν είσαι ο πρώτος που με χάνει
Ούτε θα είσαι ο τελευταίος.
Κι ούτε βεβαίως
ήσουν πράγματι ο Εκείνος.
Ένα μυαλό ερωτευμένο
Ανθρωπίνως
Θεωρεί τα πάντα "πεπρωμένο".
Ας λήξει εδώ αυτή η ανεγκέφαλη κοροϊδία.

Εμπρός. Χάσε με.
Σιγά την τραγωδία.
Θα επιβιώσω.
Βγες κι άρπαξε όσα αστέρια δε μπόρεσα να σου δώσω.

Κι όταν γυρίσεις,
Κοίτα να' χεις μια καλή δικαιολογία.


24/11/2021

ΠοιήματαWhere stories live. Discover now