Πάψε, ρε μάνα.
Ξέρω πως αυτό που φοράω είναι κοντό.
Ξέρω ότι μοιάζω με πουτάνα.
Πάψε να με ρωτάς αν φοβάμαι
Και πώς θα γυρίσω.
Εμείς οι γυναίκες, δε μασάμε.
Τα βράδια, αψηφώντας τα θηρία,
Σπάμε με θράσος τα δεσμά.
Κι ας το' χουμε σφιγμένο στη γροθιά
Μες στα κλειδιά, το ρίσκο.
Εμείς, οι γυναίκες
Ενός φλογερού μετεωρίτη...
Κι αν κάποια δε γυρίσει σπίτι,
Οι άλλες βγαίνουν
Και ξεσκίζουν με τα νύχια,
Κλαίγοντας, την κοινωνία.
29/4/2022
YOU ARE READING
Ποιήματα
PoetryΤα ποιήματα μου. Άλλοτε αισιόδοξα και ενθαρρυντικά, άλλοτε μεθυσμένα, οργισμένα και χτισμένα από αντιφάσεις και αλλεπάλληλους ψυχικούς οργασμούς. Τα ποιήματα μου παλεύουν να υπερασπιστούν ή να κρύψουν τον μικρό εαυτό μου. Το ταξίδι της μικρής, που τ...
