Ποιήματα

Γυναίκες θάλασσες

Κάθομαι στο λεωφορείο με τα πόδια ανοιχτά, και δε με νοιάζει.
Κοιτάξτε με όσο θέλετε.

Ο άνθρωπος πάντα θα αναρωτιέται από πού προέρχεται.
Ψάχνει ανάμεσα σε γυναικεία πόδια την ιστορία του.
Τη λαχταράει τόσο
Που τελικά την αποστρέφεται.
Αηδιάζει με το αίμα που κατασκεύασε τα αγγεία του
Βιάζει ο,τι του θυμίζει τη δημιουργία του
Καλύπτει με censored το βυζί που τον τάισε
Σαπίζει στο ξύλο ο,τι τον αγάπησε.
Σιχαίνεται μια ζωή τ' άντερα του.
Ο άνθρωπος
Θα κατηγορεί κοντές φούστες μέχρι θανάτου.
Όποιος "προκαλεί" δεν αξίζει την ελευθερία σας.
Δαγκώνω τα χείλη μου όταν μιλάτε για τη δημοκρατία σας
Σχεδόν φτιάχνομαι με την πρόστυχη υποκρισία σας.
Το ίδιο βράδυ θα ψάχνετε σε κακόφημα μπαρ τη λεία σας.
Άνθρωποι.
Ψάχνετε ανάμεσα σε γυναικεία πόδια
Την αξία σας.

Θηλάζω το μωρό μου σε παγκάκια
Κοιτάξτε με όσο θέλετε.
Η γυναίκα ανεξερεύνητη σαν θάλασσα.
Σκορπίζει τη ζωή χωρίς να ντρέπεται.

Γυναίκα θάλασσα
Δε συμμαζεύεται.
Θα χύνεται στους δρόμους
Θα δουλεύει, θα γλεντάει, θα χαμουρεύεται
Γυναίκα κυρία
Ντυμένη σε διχτυωτά και λατέξ.
Γυναίκα κυρία
Κι ας γουστάρει το σεξ
Γυναίκα λεσβία.
Φιλάω τη γκόμενα μου σε σοκάκια
Κοιτάξτε με όσο θέλετε.
Γυναίκα έρωτας.
"Κι ας μην επιτρέπεται".

Εμείς
"Μουνιά", "Ανοικοκύρευτες", "Πουτάνες".
Άνεργες. Έγκυες. Μουσουλμάνες.
Έφηβες που τις έφαγαν επειδή άργησαν χθες βράδυ.
Κακοποιημένες. Στίγματα. Ανήλικες μάνες.
Θύματα πίσω από πόρτες κλειδωμένες.
Μώλωπες πρόχειρα καλυμμένες
Με μακιγιάζ.
Είμαστε απρόσωπες. Η κοινωνία μας αφήνει στο σκοτάδι.
Εμείς
Σκηνές βίας
που κόπηκαν σκόπιμα στο μοντάζ.

Εμείς
Χαμένοι θησαυροί της Ατλαντίδας
Εκτός θρησκείας, οικογένειας και πατρίδας
Πόρνες, λεσβίες, διεμφυλικές
Μολυσμένες, καρκινόστηθες, οροθετικές
Της κοινωνίας σιχαμένα ατυχήματα
Άγριες, ανώμαλες, γυμνές
Θα ορμήσουμε να πνίξουμε τη βία σας σαν κύματα.
Κανόνες, δίαιτες, καλλυντικά
Καλούπια, νούμερα, περιοδικά
Πλαστικές, σουτιέν και είδη κουζίνας
Περιστρέφονται σε ρουφήχτρα
Και καταλήγουν στο μουνί μας.
Εκεί τα έχουμε γραμμένα.
Καίμε τα σεξιστικά τσιτάτα σας ένα ένα
Σφυρίγματα, ατάκες, βλέμματα ξελιγωμένα
Καπνίζουμε ολομόναχες στα μπαρ.
Δεν περιμένουμε κανένα.
Τα παραμύθια σας είναι βλαμμένα.
Μη σώσετε.
Δε έχουμε ανάγκη να μας ελευθερώσετε
Να παν να γαμηθούν πρίγκιπες και παλάτια.
Όμορφες και θηλυκές
Καβαλάμε το δράκο και τα κάνουμε κομμάτια.
Φωτιά σε κάθε πύργο που μας κρατά σιωπηλές.

Εμείς.
Γυναίκες θάλασσες
Με την αλμύρα να λυσσάει στα μάτια.

~2019