Ποιήματα

Reductio ad absurdum

Κουράστηκα να χαλάω το συκώτι μου για σένα.
Κουράστηκα να σε ωραιοποιώ.
Κουράστηκα να γίνομαι για πάρτη σου ο,τι αντιπαθώ
Και να τα χρεώνω στον έρωτα.
Δεν είναι ο έρωτας δικαιολογία.
Του λείπει, αν θες, κάτι φθηνό.
Κουράστηκα να ζω σε μια σάπια παράταση του τοξικού παρελθόντος σου
Που εσύ ονομάζεις "τώρα".
Κουράστηκα να περιμένω να περάσει η ώρα.
Αν θες το τώρα, ζησ' το μαζί μου
Και μόνο.

Κουράστηκα να σε μετανιώνω.
Να σε γδέρνω με τη χολή μου.
Κουράστηκα να σε γκρεμίζω με την αναπνοή μου
Κι έπειτα να σε χτίζω ξανά
Μόνο και μόνο
Για να πέσεις πάλι.
Κουράστηκα να αναπληρώνω μια άλλη.
Δεν είναι ο έρωτας δημόσια υπηρεσία.
Του λείπει, αν θες, η μονιμότητα.
Κουράστηκα να ζω με απουσία.
Με συναισθηματική ανωριμότητα.
Συνεχώς σε τεντωμένο σχοινί
Που αν πάρουμε λίγο φωτιά, θα καεί
Και μόνο εγώ θα πέσω.

Κουράστηκα να ζω την προδοσία εκ των έσω.
Να μην ξέρω πού πηγαίνουμε.
Να μην ξέρω αν θα αντέξεις.
Δεν είναι ο έρωτας μαγαζί, να μπαινοβγαίνουμε.
Του λείπει, αν θες, η ψυχρή αγοραπωλησία.
Και συγνώμη αν το θεωρείς ανοησία
Που μπλέκω τον έρωτα με τον καπιταλισμό.
Πες ότι το κάνω από παιδικό εγωισμό.
Ότι πουλάω μούρη.
Ο,τι και να πουλήσω, έτσι κι αλλιώς, δε σώνομαι.

Κουράστηκα να μαλώνουμε.
Ν' ανοίγουμε το στόμα και να βγαίνει όλη η σαπίλα
που μας έχει φορτώσει η λάθος ανατροφή μας.
Όλη αυτή η κλούβια, τυφλή εφηβική τσαντίλα
Οι φωνές και το κακό
Που μας καυλώνει, σε τελική ανάλυση.
Δεν είναι ο έρωτας ψυχανάλυση.
Του λείπει, αν θες, ένα πτυχίο.
Πάντα λύνω τους γρίφους του κάθε τρελού.
Ως πού θα πάει πια αυτό το αστείο.
Δεν έχω ζήσει την αγάπη κάπου αλλού.
Μόνο μέσα από γόρδιους δεσμούς και συμπλέγματα
Πόνο, γαμήσια και ποτό.
Να' λεγες πως δεν την έζησα όσο πιο ανθρώπινα μπορώ
Θα' ταν ψέματα.

Κι ίσως, τελικά, να τις γουστάρω τις εντάσεις.
Κάτι δηλώνουν.
Μου δείχνουν πως δεν έχουν όλα μέσα μου πεθάνει.
Εγώ δε φτιάχτηκα για μέτριες καταστάσεις.
Για χλιαρά αισθήματα.
Έμαθα να αγαπώ όσα μ' έχουν μαράνει.
Κι αν μετράω ακόμη τα χτυπήματα,
Με συγχωρείς.
Δεν είναι ο έρωτας λιμάνι.
Του λείπει, αν θες, η ηρεμία.
Αυτό σου λέω, και κράτα το:
Εκεί έγκειται ολόκληρη η μαγεία.

Οι ποιητές, όπως ο έρωτας,
δε ζουν χωρίς λίγο θάνατο.

18/7/2021