Αυτή η άθλια παρέλαση με στράγγιξε.
Δε λυπάμαι που τα φίδια σου σε τρώνε ζωντανό.
Μακάρι να μπορούσα.
Αλλά εκεί που υπήρχε κάποτε η λέξη αγάπη, τώρα υπάρχει ένα αβυσσαλέο κενό.
Έχεις πάρει μέρος σε αυτή τη θλιβερή κατάσταση
των σύγχρονων ανθρωπίνων σχέσεων.
Ένας τεράστιος θίασος παίζει την ίδια, ρετρό παράσταση:
Ο ένας πετάει τα σκουπίδια του στον κήπο του άλλου.
Είναι ένας νέος κόσμος, τρομακτικός...
Όπου ραγισμένες καρδιές κυκλοφορούν στους δρόμους
Με τα αίματα να σχηματίζουν όμορφα και παράξενα πυροτεχνήματα...
Όπου κατεστραμμένα συκώτια, μαυρισμένα πνευμόνια,
κι άλλα ζωτικά όργανα
Περνάνε αδιάφορα το ένα δίπλα στο άλλο με γρήγορα βήματα.
Σε μια παρέλαση της φρίκης...
Οι εγωισμοί ερωτεύονται ο ένας τον άλλο
Και μετά από λίγο, ο καλύτερος κερδίζει.
Άλλο ένα αναπνευστικό σύστημα μελανιάζει.
Άλλο ένα συκώτι σαπίζει.Κι εγώ, η τρελή της πόλης,
Έχω μια μαύρη τρύπα σκαλωμένη στο λαρύγγι μου.
Καταπίνω, μέρα με τη μέρα, ουράνια σώματα.
Κρόνους, Αφροδίτες, αστερισμούς...
Κι ύστερα, όταν δεν αντέχω, ξερνάω χρώματα.
Στάζουν βίαια απ' τα χείλη μου πίνακες.Στα αλήθεια, πίστεψες ότι δεν σε έχω καταπιεί;
Οι τοξίνες σου έχουν ξεθωριάσει απ' τα μέσα μου.
Είσαι μια αποτυχημένη, αρχαία γιορτή.
Τα μπαλόνια έχουν σκάσει στο πάτωμα.
Οι γιρλάντες χάσκουν ξεσκισμένες.
Αξίζεις στις αιωνίως κι εκουσίως ξεγελασμένες
Που πληρώνουν εισιτήριο για μια παράσταση που έχουν δει.
Εσύ διαβάζεις το ρόλο σου, εκείνες χειροκροτούν βαριεστημένα.
Εσύ παίζεις με αυτοκινητάκια κι εγώ κυνηγάω διαγαλαξιακά τρένα.Γι' αυτό δεν είσαι για μένα.
Γιατί δεν είμαι συλλεκτική.
Δεν είμαι καν υπαρκτή.Αποτελούμαι από ένα μικροσκοπικό σώμα
Που περικλείει όπως όπως νεφελώματα, δορυφόρους κι ο,τι ξέμεινε από τους θησαυρούς των βασιλέων.
Είμαι φτιαγμένη από φεγγάρια, πουλιά και τέρατα.
Δεν έχω χρόνο για τα επιχρυσωμένα σας ψέματα.
Ο αληθινός χρυσός δεν συγκινείται απ' τον πλαστό.Λυπάμαι.
Δε θα υποκλιθώ.
Δεν υποκλίθηκα ποτέ.
Έκατσα απλά για λίγο
Να δω το σόου σας, και να φύγω.Πλέον λείπω.
Γι' αυτό
Πέταξε τα σκουπίδια σου σε άλλο κήπο.~2018
YOU ARE READING
Ποιήματα
PoetryΤα ποιήματα μου. Άλλοτε αισιόδοξα και ενθαρρυντικά, άλλοτε μεθυσμένα, οργισμένα και χτισμένα από αντιφάσεις και αλλεπάλληλους ψυχικούς οργασμούς. Τα ποιήματα μου παλεύουν να υπερασπιστούν ή να κρύψουν τον μικρό εαυτό μου. Το ταξίδι της μικρής, που τ...