Κι όταν έτρεχες
Εγώ έτρεχα ξοπίσω σου
Μ' όλα μου τα λουλούδια να ξεχειλίζουν και να πέφτουν απ' τις τσέπες.
Μα δε γύριζες.
Μια μέρα κοίταξες πίσω.
Κι είδες τους δρόμους που' χα τρέξει για σένα
Να' χουνε γίνει κήποι.
Γιατί τα άνθη που έπεφταν
Από τη ραγισμένη μου καρδιά
Κάποιος τα βρήκε και τα φύτεψε
Στο πέρασμα μου.
Κάποιος, σπιθαμή σπιθαμή, τα μάζεψε
Και μου' δειξε τι να κάνω μ' όλα αυτά
Που νιώθω για σένα.
Μια μέρα, γύρισες.
Κι είδες τα πιο σπάνια λουλούδια της ζωής σου.
Μα τα πότιζε ένας άλλος.
~2019
YOU ARE READING
Ποιήματα
PoetryΤα ποιήματα μου. Άλλοτε αισιόδοξα και ενθαρρυντικά, άλλοτε μεθυσμένα, οργισμένα και χτισμένα από αντιφάσεις και αλλεπάλληλους ψυχικούς οργασμούς. Τα ποιήματα μου παλεύουν να υπερασπιστούν ή να κρύψουν τον μικρό εαυτό μου. Το ταξίδι της μικρής, που τ...
