Τα χρώματα του έρωτα

Και πως να μείνω μακριά σου;

Τα μεσάνυχτα γυρίζουμε στο σπίτι μισομεθυσμένοι. Περπατάμε μαζί ως την είσοδο του σπιτιού, τραγουδώντας και γελώντας. Από ότι φαίνεται το αλκοόλ έκανε την δουλειά του! Τον βλέπω να βγάζει το κλειδί από την τσέπη του για να ανοίξει την πόρτα του σπιτιού
«άστο σε μένα, εσύ δεν βλέπεις»
Λέω πειραχτικά και γελάμε μαζί. Παίρνω το κλειδί από το χέρι του και ξεκλειδώνω την πόρτα για να μπούμε μέσα. Μου κάνει εντύπωση που το κατάφερα με την μία. Κάνω ένα βήμα, αλλά ξαφνικά με πιάνει από το μπράτσο, κάνοντας με να γυρίσω απότομα το κεφάλι ώστε να τον κοιτάξω κατά πρόσωπο. Τα μάτια του λάμπουν γεμάτα τρυφερότητα, τα δάχτυλα του ταξιδεύουν στο κάτω χείλος μου. Το σώμα μου τρέμει. Είναι απίστευτο! Με ένα του άγγιγμα καταφέρνει να ξυπνήσει όλες μου τις αισθήσεις
«είσαι πολύ όμορφη»
Ψιθυρίζει αισθησιακά ενώ τα χείλη του πλησιάζουν επικίνδυνα τα δικά μου. Θέλω να ενδώσω, αλλά η λογική δεν με αφήνει. Και αν το μετανιώσει αύριο το πρωί; και αν δεν θυμάται; Αμέσως τοποθετώ τα χέρια μου στο στήθος του, σταματώντας τον
«Άγγελε, ξεχνάς τι μου είχες πει;»
Αποκρίνομαι προσπαθώντας να επαναφέρω την "συμφωνία" μας. Εκπλήσσομαι καθώς τον βλέπω να μου χαμογελάει στραβά
«όχι μάτια μου, δεν το ξέχασα. Αλλά πως μπορώ να μείνω μακριά σου;»
Την ίδια ερώτηση κάνω και εγώ στον εαυτό μου. Σκύβει κι άλλο με αποτέλεσμα τα χείλη του να ακουμπήσουν απαλά τα δικά μου. Αυτόματα νιώθω χιλιάδες πυροτεχνήματα να σκάνε μέσα στο στομάχι μου. Δεν κάνω καμία προσπάθεια για να τον σταματήσω. Ίσα ίσα που αφήνω τον εαυτό μου να του παραδοθεί οικειοθελώς
«αγάπη μου»
Ψελλίζω και μετά ξανά ενώνω τα χείλη μας σε ένα πιο δυνατό φιλί. Τα χέρια του τυλίγονται γύρω μου για να με τραβήξει μέσα στο σπίτι. Κλείνει την πόρτα και ακουμπάει μαλακά την πλάτη μου πάνω στο ξύλο. Τα χέρια μου ανεβαίνουν στους ώμους του και σπρώχνω το σακάκι για να του το βγάλω
«σ'αγαπάω»
Προσθέτω με τον ίδιο τόνο και τα τρυφερά, πράσινα μάτια του συναντούν τα δικά μου. Με κοιτάζει εξεταστικά για μερικά λεπτά, ώσπου τελικά τα χέρια του ανεβαίνουν στους ώμους μου για να κατεβάσουν τις ράντες του φορέματος μου. Η ψυχή μου τον αποζητά, διψάει για το άγγιγμα του, για τα φιλιά του. Τον θέλω! Τον θέλω όσο δεν έχω θελήσει κανέναν άλλον σε αυτόν τον κόσμο. Το ύφασμα γλιστράει επάνω στο κορμί μου, ώσπου καταλήγει στους αστράγαλούς μου. Είμαι υπνωτισμένη από αυτόν τον άντρα. Με κοιτάζει για λίγο στα μάτια και μετά φιλάει με ευλάβεια τα χείλη μου ενώ ταυτόχρονα με τραβάει στην αγκαλιά του. Τα κορμιά μας γίνονται ένα, οι ψυχές μας λιώνουν μπροστά στο μεγαλείο του έρωτα μας. Βαδίζουμε στα τυφλά, προσπαθώντας να βρούμε την κρεβατοκάμαρα. Μετά από μερικά λεπτά νιώθω το απαλό στρώμα στην πλάτη μου. Το φιλί μας σταματάει με αποτέλεσμα να ανοίξω απότομα τα μάτια μου για να τον κοιτάξω. Μου χαμογελάει γλυκά και σηκώνει το χέρι για να χαϊδέψει το μάγουλο μου
«μην φοβάσαι καρδιά μου. Δεν πρόκειται να πάω πουθενά»
Με βεβαιώνει και έπειτα σκύβει για να αφήσει μια ολόκληρη σειρά από φιλιά στον λαιμό μου
«απόψε... σου παραδίνομαι... ολοκληρωτικά»
Λέει σε κάθε φιλί που αφήνει. Θεέ μου, λιώνω! Ξαφνικά μας γυρίζει από την άλλη, με αποτέλεσμα να βρεθώ εγώ από πάνω του. Τα χέρια του διώχνουν προσεκτικά τα μαλλιά από το πρόσωπο μου και για πρώτη φορά τον βλέπω να με κοιτάζει με θαυμασμό
«είσαι πολύ όμορφη μάγισσα μου»
Προσθέτει χαμηλόφωνα κάνοντας με να χαμογελάσω
«και εσύ απόψε... ήσουν πιο όμορφος από ποτέ. Και δεν εννοώ εξωτερικά...»
Κάνω παύση για να ακουμπήσω την παλάμη μου στο στήθος του, και συγκεκριμένα στην καρδιά του. Την νιώθω να χτυπάει κάτω από το δέρμα μου! Μπορώ να καταλάβω ότι χτυπάει για εμένα. Μόνο για εμένα!
«αλλά εσωτερικά... εδώ»
Προσθέτω και παίρνει το χέρι μου για να το φιλήσει ευγενικά, με σεβασμό. Επιτέλους μου ανοίγει την ψυχή του, με αφήνει να πατήσω εκεί όπου κανένας άλλος δεν έφτασε. Περπατάω ανάμεσα στους δαίμονες του, αλλά δεν τους φοβάμαι. Ξέρω ότι στο τέλος της διαδρομής... θα μπορέσω να βρω αυτόν που λαχταρώ. Τον Άγγελο μου.

Τα μάτια μου ανοίγουν αργά, αλλά ξανά κλείνουν απότομα καθώς νιώθω τις δυνατές ακτίνες του ήλιου να αγγίζουν τα μάτια μου. Γυρίζω από την άλλη για να νιώσω ένα ζεστό σώμα. Γαμώτο! Αμέσως πετάγομαι από την θέση μου για να συνειδητοποιήσω ότι ο Άγγελος κοιμάται γυμνός δίπλα μου. Πως έγινε αυτό; Σηκώνομαι από το κρεβάτι και φοράω ότι βρω μπροστά μου. Το μυαλό μου τρέχει στα χθεσινά γεγονότα. Προσπαθώ να θυμηθώ τι στο καλό συνέβη, αλλά δεν μπορώ! Πως κατέληξα με τον Άγγελο στο κρεβάτι; Δεν λέω ότι με χαλάει, αλλά  αν ξυπνήσει... φφφ, θα αρχίσουν οι φασαρίες. Πηγαίνω στο σαλόνι και αρχίζω να κόβω βόλτες, με το μυαλό μου να δουλεύει πυρετωδώς. Τι θα του πω τώρα; Φοβάμαι ότι θα κατηγορήσει εμένα για όλο αυτό. Κλείνω τα μάτια και αφήνω έναν μακρόσυρτο αναστεναγμό να ξεφύγει από μέσα μου. Ξαφνικά ακούω βήματα. Αυτός είναι! Θεέ μου, που να κρυφτώ;
«καλημέρα»
Λέει με βραχνή φωνή ακόμη από τον ύπνο. Τα μαλλιά του είναι ανακατεμένα και για κακή μου τύχη είναι ημίγυμνος. Αυτό με αποσυντονίζει
«καλημέρα. Εμ, θέλεις καφέ;»
Δεν θα μπορούσα να πω κάτι πιο άσχετο από αυτό. Τον παρακολουθώ να ρουθουνίζει εύθυμα ενώ παράλληλα με πλησιάζει. Ωραία, ψυχραιμία Δέσποινα. Μένω ακίνητη στην θέση μου, να τον κοιτάζω με φόβο. Μόλις φτάνει μπροστά μου, σκύβει και με φιλάει στο μέτωπο. Αυτό δεν το περίμενα!
«δεν χρειάζεται να αγχώνεσαι Δέσποινα. Εξάλλου εγώ φταίω για το χθεσινό»
Λέει ενώ τα δάχτυλα του χαϊδεύουν το μάγουλο μου. Εντάξει, πρέπει να το παραδεχτώ, με έχει σαστίσει η αποκάλυψη του
«συγγνώμη, δεν ήθελα να συμβεί αυτό. Ειλικρινά δεν-»
«Δέσποινα δεν ήμουν και τόσο μεθυσμένος εχθές, ήξερα τι έκανα, και τι ήθελα!»
Στη τελευταία του πρόταση ή φωνή του ακούγεται πιο χαμηλή, πιο αισθησιακή. Άρα θυμάται τα πάντα. Όμως εγώ... θυμάμαι μόνο μερικές στιγμές και αυτές πολύ αμυδρές
«ωραία, και τώρα;»
Ρωτάω και χαμογελάει στραβά
«τώρα... δεν ξέρω. Το μόνο που ξέρω είναι ότι δεν μπορώ να μείνω άλλο μακριά σου»
Εκπλήσσομαι απο την αποκάλυψη του
«το λες αλήθεια;»
Ρωτάω και γνέφει καταφατικά
«ναι. Θα προσπαθήσω, αλλά... δεν σου εγγυώμαι και πολλά»
Λέει με την αμφιβολία φανερή στον τόνο της φωνής του. Ω Αγγελε! Αμέσως χώνομαι στην αγκαλιά του, τυλίγοντας τα χέρια μου γύρω από την μέση του
«και μόνο που είσαι κοντά μου... μου αρκεί»
Και αυτό το εννοώ! Δεν του ζητάω πολλά, το μόνο που θέλω... είναι να με αφήνει να τον αγαπώ, τίποτα περισσότερο.