Τα χρώματα του έρωτα

Συμβουλές

Η διαδρομή μας μέχρι την πόλη ήταν πολύ ήσυχη. Εκείνος φαινόταν χαμένος μέσα στις σκέψεις του. Από την άλλη εγώ κοιτούσα συνεχώς έξω από το παράθυρο. Δεν είναι ότι μαλώσαμε η κάτι τέτοιο, απλά η ατμόσφαιρα έχει αλλάξει. Λες και βρισκόμαστε ξανά στην αρχή.

Σταματάει το αυτοκίνητο ένα στενό πιο πάνω από το σπίτι της Αναστασίας και γυρίζει το κεφάλι για να με κοιτάξει
«να προσέχεις»
Λέει κοιτάζοντας με έντονα
«θα τα πούμε αύριο»
Αποκρίνομαι μουρμουριστά και κάνω να βγω έξω, όμως το χέρι του με σταματάει
«περίμενε λίγο...»
Αμέσως γυρίζω το κεφάλι για να τον ξανά κοιτάξω
«τώρα που θα είμαστε στην σχολή... δεν πρέπει να δείξουμε ότι υπάρχει οικειότητα μεταξύ μας»
«το γνωρίζω αυτό Άγγελε, μην ανησυχείς»
Λέω προσπαθώντας να τον καθησυχάσω, αλλά το πρόσωπο του παραμένει τσιτωμένο. Του χαμογελάω γλυκά και έπειτα σκύβω για να τον φιλήσω στο μάγουλο
«τα λέμε αύριο»
Λέω και μετά βγαίνω από το αυτοκίνητο. Περιμένω να φύγει, αλλά δεν ακούω το αμάξι του. Λες να τον σόκαρα; Περπατάω ως την είσοδο του σπιτιού και πατάω το κουδούνι. Αμέσως η πόρτα ανοίγει και μια θυμωμένη Αναστασία κάνει την εμφάνιση της
«έλα μέσα»
Λέει απλά και παραμερίζει για να περάσω μέσα. Μόλις κάνω το πρώτο βήμα, ακούω τον ήχο ενός αυτοκινήτου από πίσω μου. Υποθέτω πως έφυγε τώρα. Κλείνω την πόρτα και ακολουθώ την Αναστασία ως το σαλόνι
«να φανταστώ πέρασες υπέροχα»
Λέει και της χαμογελάω πλατιά
«όχι απλά υπέροχα... φανταστικά πέρασα!»
Λέω με τον ενθουσιασμό φανερό στον τόνο της φωνής μου. Καθόμαστε στον μεγάλο καναπέ, η μία απέναντι στην άλλη. Με κοιτάζει στα μάτια και νομίζω πως της έχω αποκαλύψει ήδη όλα μου τα μυστικά
«να πω ότι χαίρομαι, ψέμματα θα είναι»
Και τώρα παίρνει το σκληρό της ύφος
«εφόσον δεν σε ευχαριστεί αυτό που ακούς, γιατί με ρωτάς;»
«για να μάθω πόσο προχώρησες με τον κύριο καθηγητή»
Ο τόνος της είναι ειρωνικός. Αναμενόμενο
«όλη την ημέρα ήμασταν κλεισμένοι στο σπίτι. Γενικά περάσαμε πολύ χρόνο μαζί... ευχάριστο χρόνο»
«καλά για το ευχάριστο είμαι σίγουρη»
Φυσικά διατηρεί την ειρωνεία στον τόνο της φωνής της. Αρχίζει λίγο και με εκνευρίζει
«έχεις κάτι άλλο να με ρωτήσεις;»
«αν σκοπεύεις να τον βλέπεις κρυφά»
Ωραία ερώτηση, αλλά μάλλον... δεν έχω την απάντηση
«δεν ξέρω... θα δείξει»
Λέω δήθεν αδιάφορα. Σηκώνει το κεφάλι και με κοιτάζει έκπληκτη για μερικά δευτερόλεπτα
«δηλαδή σκέφτεσαι να το σταματήσεις όλο αυτό;»
«νομίζω πως πρέπει να το σταματήσω. Εντάξει, περάσαμε κάποιες μέρες μαζί, κάναμε ότι κάναμε, αλλά δεν γίνεται να προχωρήσουμε. Άλλωστε που θα μπορούσε να καταλήξει αυτό;»
Λέω και παρατηρώ ότι το σαγόνι της έχει πέσει. Τόσο πολύ σοκαρίστηκε;
«τι;»
Την ρωτάω και κουνάει το κεφάλι
«με έχεις μπερδέψει. Πριν φύγεις νόμιζα πως ήσουν αποφασισμένη να το προχωρήσεις μαζί του, και τώρα που γύρισες μου λες αυτό! Ειλικρινά, δεν ξέρω τι να υποθέσω»
«έλα μωρέ Άνα, έκανα απλά την πλάκα μου με τον τύπο και τώρα τέλος»
«απορώ πως γίνεται να αλλάζεις γνώμη από την μία στιγμή στην άλλη, πραγματικά απορώ»
Λέει και στριφογυρίζω τα μάτια μου
«δεν ήταν κάτι το σοβαρό. Περάσαμε καλά και τώρα τέλος, θα του το ξεκαθαρίσω»
«και με τον Πάρη τι θα κάνεις;»
Παγώνω καθώς ακούω το όνομα του. Ο Πάρης; θεέ μου, τον είχα ξεχάσει τελείως!
«μην μου πεις ότι θα συνεχίσεις μαζί του»
«όχι, δεν γίνεται αυτό... ειδικά τώρα. Δεν θα μπορώ ούτε να τον κοιτάζω στα μάτια!»
«τότε μίλησε αύριο μαζί του, όσο πιο γρήγορα τόσο το καλύτερο»
Έχει δίκιο, πρέπει να χωρίσω με τον Πάρη. Δεν λέω, καλά ήμασταν. Ήταν κάτι σαν τον παιδικό μου έρωτα, αλλά τώρα... μετά από τις μέρες που πέρασα μαζί με τον Άγγελο... δεν γίνεται να συνεχίσουμε. Θα ήταν πολύ ντροπιαστικό εκ μέρους μου. Κανονίστηκε λοιπόν, αύριο θα γίνουν όλα. Αύριο θα χωρίσω τον Πάρη και θα ξεκαθαρίσω στον Άγγελο ότι δεν θέλω να συνεχίσουμε ότι έχουμε. Αν έχουμε κάτι, τέλος πάντων
«σου είπαν τίποτα οι δικοί μου;»
Ρωτάω και μένει σιωπηλή για μερικά δευτερόλεπτα καθώς σκέφτεται
«μμμ... όχι. Από το τηλέφωνο ακουγόντουσαν μια χαρά. Δεν λες πάλι καλά που δεν τους συνάντησα πουθενά έξω»
«σ'ευχαριστώ ρε Άνα. Σου χρωστάω πολλά»
Λέω γλυκά και ρουθουνίζει
«εμένα με ενδιαφέρει να ξεμπλέξεις από αυτή την κατάσταση στην οποία έχεις μπλέξει εσύ η ίδια τον εαυτό σου»
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί το βλέπει τόσο τραγικά. Εγώ απλώς... έκανα το κομμάτι μου με τον Άγγελο και τώρα θα τον ξεκόψω. Τουλάχιστον... αυτό πρέπει να κάνω. Αλλά δεν ξέρω αν θα το κάνω.