Τα χρώματα του έρωτα

Παραδίνεσαι

Το βράδυ καθόμαστε στο πάτωμα, μπροστά από το αναμμένο τζάκι, πίνοντας από ένα ποτήρι κόκκινο κρασί. Τα βλέμματα μας είναι συνεχώς ενωμένα, όμως τα σώματα μας δεν αγγίζονται ούτε στο ελάχιστο. Κοιτάζω το πρόσωπο του και ειλικρινά δεν τον χορταίνω! Μου φαίνεται σαν όνειρο όλο αυτό, αφού φοβαμαι ότι σε λίγο θα ξυπνήσω και όλα θα έχουν χαθεί
«είσαι αληθινός;»
Ρωτάω μουρμουριστά, κάνοντας τον να σκάσει ένα γελάκι
«αν δεν το πιστεύεις τότε δοκίμασε να με τσιμπήσεις»
Λέει ενώ απλώνει το χέρι προς το μέρος μου. Χαχανίζω
«όλο αυτό είναι σαν όνειρο από το οποίο δεν θέλω να ξυπνήσω»
Εκφράζω τις σκέψεις μου και τον παρακολουθώ να χαμογελάει στραβά
«δεν είναι όνειρο όλο αυτό Δέσποινα...»
Λέει ενώ σηκώνει το χέρι για να χαϊδέψει το μάγουλο μου. Τρέμω!
«τότε τι είναι;»
Ρωτάω σχεδόν άηχα καθώς τον κοιτάζω μέσα στα μάτια. Τα δάχτυλα του σέρνονται χαμηλά, φτάνοντας στα χείλη μου. Με κοιτάζει τόσο έντονα που νομίζω ότι θα λιώσω! Πρώτη φορά με κοιτάζει έτσι ένας άντρας. Εντάξει, η αλήθεια είναι πως δεν είχα καμιά ενδιαφέρουσα ερωτική ζωή, μία σχέση έχω κάνει όλο κι όλο. Όμως ο Άγγελος δεν μπορεί να συγκριθεί με τον Πάρη η με τον οποιονδήποτε άλλο. Ο Άγγελος είναι άντρας και ξέρει τι θέλει από μια γυναίκα
«είναι η πραγματικότητα που φοβάμαι μην γίνει εφιάλτης»
Αυτό ακούγεται σαν να έχει κάποιου είδους εσωτερική φοβία. Ξαφνικά τα δάχτυλα του μετακινούνται στο μέτωπο μου, ακολουθώντας τις γραμμές στο δέρμα μου
«κατσουφιάζεις»
Μουρμουρίζει κάνοντας με να χαμογελάσω
«είδες κάτι συμπτώσεις;»
Τον πειράζω και επιτέλους βλέπω ένα συνεσταλμένο χαμόγελο να χαράζεται στα χείλη του. Είναι τόσο γλυκός! Μοιάζει σαν έφηβος που μόλις έχει δεχτεί το πρώτο του κοπλιμέντο
«είσαι που γλυκός»
Να πάρει, αυτό δεν έπρεπε να το πω δυνατά. Για μια στιγμή νομίζω ότι θα φύγει, η ότι θα με διώξει, η ότι κάτι κακό θα συμβεί τέλος πάντων, αλλά τελικά με εκπλήσσει... ευχάριστα αυτή την φορά. Τον βλέπω να διατηρεί το συνεσταλμένο του χαμόγελο καθώς σκύβει για να με φιλήσει στην γωνία του στόματος μου
«και εσύ είσαι γλυκιά...»
Ψιθυρίζει με την καυτή του ανάσα να αγγίζει σαν χάδι τα χείλη μου. Κοιτάζω τα μάτια του και παρατηρώ μια μικρή φλόγα επιθυμίας να καίει μέσα τους. Η καρδιά σφυροκοπά μέσα στο στήθος μου ενώ το σώμα μου παραδίδεται στις αδυναμίες της ψυχής μου
«μην με κοιτάζεις έτσι»
Προσθέτει με τον ίδιο τόνο ενώ το πρόσωπο του πλησιάζει ακόμη περισσότερο το δικό μου. Κατσουφιάζω καθώς προσπαθώ να καταλάβω τις λέξεις του. Αυτή την στιγμή είμαι τελείως χαμένη, το μόνο που θέλω είναι να νιώσω τα χείλη του στα δικά μου, να λυτρώσει τις πιο σκοτεινές μου επιθυμίες
«φίλησε με, σε παρακαλώ»
Τον ικετεύω χαμηλόφωνα ενώ κλείνω τα μάτια, περιμένοντας με λαχτάρα το φιλί του
«αν ξεκινήσω... δεν θα μπορέσω να σταματήσω. Είσαι σίγουρη ότι θέλεις να συνεχίσουμε;»
Αυτόματα τα μάτια μου ανοίγουν για να αντικρίσουν τα σκοτεινά δικά του. Από το βλέμμα του και μόνο μπορώ να καταλάβω σε τι μεγάλο δίλημμα βρίσκεται, παλεύει με τον ίδιο του τον εαυτό. Όπως και εγώ! Αλλά από πλευράς μου... η μάχη είναι ήδη χαμένη, δεν μπορώ να του αντισταθώ
«σε θέλω Άγγελε. Δεν ξέρω που θα οδηγήσει όλο αυτό... αλλά σε θέλω!»
Αυτά μου τα λόγια είναι η απελευθέρωσή του. Αμέσως σηκώνει τα χέρια και χαϊδεύει με τους αντίχειρες του τα μάγουλα μου, ενώ με κοιτάζει με λάγνο βλέμμα, ερωτικό. Αυτή η στιγμή είναι πολύ επικίνδυνη, σαν να ακροβατώ σε τεντωμένο σκοινί. Η ατμόσφαιρα γύρω μας είναι όμορφη, αλλά τα βλέμματα μας... λένε περισσότερα από αυτά που τολμάμε να πούμε με το στόμα, μαρτυρούν το σκοτάδι μέσα στην ψυχή μας, τα μυστικά που θέλουμε να θάψουμε αλλά άθελά μας έρχονται στην επιφάνεια. Είναι σαν να γδύνεις την ψυχή σου μπροστά στα μάτια του άλλου
«και εγώ σε θέλω»
Ψιθυρίζει φανερά παραδομένος. Δεν μπορώ να αντισταθώ άλλο στον απαγορευμένο καρπό. Τον πλησιάζω και πολύ διστακτικά τον φιλάω στην γωνία του στόματος του, όπως έκανε και εκείνος πριν σε μένα. Με κοιτάζει μέσα από τις μεγάλες σκούρες βλεφαρίδες του, ενώ τα χείλη του μισανοίγουν. Τον κοιτάζω για μερικά δευτερόλεπτα στα μάτια και μετά τον φιλάω στο μάγουλο. Είναι βάλσαμο αυτό για την ψυχή μου! Η καρδιά μου φτερουγίζει καθώς τα φιλιά μου ανεβαίνουν στην γωνία του ματιού του. Τον φιλάω με ευλάβεια, όπως μια ερωτευμένη γυναίκα που σέβεται τον άνθρωπο της
«Δέσποινα»
Το όνομα μου ακούγεται σαν προσευχή από τα χείλη του. Η καρδιά μου λιώνει! Του ρίχνω μια σύντομη ματιά για να επεξεργαστώ το πρόσωπο του. Τα μάτια ερμητικά κλειστά, τα χείλη μισάνοιχτα και η ανάσα του βαριά. Δεν χορταίνω να τον κοιτάζω. Σκύβω και τον φιλάω τρυφερά στο στόμα, δίνοντας του ξανά ζωή. Με αργές κινήσεις μπλέκει τα δάχτυλα του στα μαλλιά μου και τα τραβάει μαλακά προς τα κάτω, θέλοντας να μου δείξει ότι αυτός έχει τον έλεγχο. Δεν του φέρνω αντίσταση, ίσα ίσα που παραδίνομαι οικειοθελώς μέσα στα χέρια του, ρίχνοντας το κεφάλι μου πίσω. Τα χείλη του σέρνονται γλυκά στον λαιμό μου, αφήνοντας μια σειρά από φιλιά που με κάνουν να τρέμω. Είναι λες και ένα κομμάτι μου ενώθηκε με κάποιο άλλο. Νιώθω σαν να τον χρειάζομαι. Νιώθω ότι παραδίνομαι στα χέρια του όπως ο θύτης που άθελά του πέφτει στην ίδια του την παγίδα.