Τα χρώματα του έρωτα

Ξεκαθάρισμα

Στέκομαι μπροστά του αποφασισμένη. Εδώ και μισή ώρα του εξηγώ πως αυτό που έχουμε είναι αληθινό. Προσπαθώ να τον κάνω να καταλάβει ότι με αγαπάει όπως τον αγαπάω και εγώ. Μπορεί να μην μου το λέει, αλλά το καταλαβαίνω, οι πράξεις του μου το δείχνουν
«δεν γίνεται να το δεχτώ»
Φαίνεται πραγματικά αμετάπειστος
«μέχρι πριν λίγους μήνες είχες άλλους στόχους, άλλα όνειρα. Τώρα τι σε έπιασε ξαφνικά και τρέχεις πίσω από έναν άντρα που στην τελική δεν σου αξίζει!»
Η τελευταία του πρόταση με γεμίζει με θυμό
«και γιατί δεν μου αξίζει;»
«αγάπη μου, έχω μάθει πολλά για αυτόν τον άνθρωπο, και πιστεύω πως... το καλύτερο θα ήταν να τον παρατήσεις. Έχει πολλά προβλήματα να λύσει στην ζωή του, και ίσως κάποια μέρα... γίνεις και εσύ ένα κομμάτι από τα προβλήματα του»
Πόσο λίγο τον ξέρουν όλοι τελικά. Βέβαια είναι δύσκολο να καταλάβεις έναν άνθρωπο σαν τον Άγγελο Σταματάκη, αλλά όπως και να χει δεν με ενδιαφέρει η άποψη των άλλων. Σημασία έχει ότι τον αγαπάω και ότι θέλω να είμαι μαζί του
«αυτό δεν πρόκειται να συμβεί»
«πως είσαι τόσο σίγουρη; δεν τον ξέρεις καν!»
Φαίνεται τόσο... απελπισμένος, θυμωμένος, όλα μαζί
«κάνεις λάθος μπαμπά. Τον ξέρω καλύτερα από τον καθένα»
Λέω και ρουθουνίζει ειρωνικά. Αρχίζει να περπατά πάλι πέρα δόθε μέσα στο σαλόνι, ώσπου τελικά υψώνει αποφασιστικά το βλέμμα του στο πρόσωπο μου
«πολύ καλά λοιπόν. Αν πιστεύεις ότι αυτός ο άνθρωπος μπορεί να σε κάνει ευτυχισμένη, τότε εμένα... δεν μου πέφτει λόγος. Στο κάτω κάτω είσαι μεγάλη γυναίκα, παίρνεις τις δικές σου αποφάσεις»
Η χαρά ανθίζει μέσα μου καθώς ακούω τα λόγια του. Επιτέλους!
«αυτό σημαίνει ότι θα τον αποδεχτείς;»
«υπό έναν όρο!»
Λέει και νιώθω ένα βάρος να πλακώνει το στήθος μου
«τι όρο;»
«να γυρίσεις στο σπίτι»
Χαμογελάω γλυκά
«αυτός είναι ένας εύκολος όρος»
«και να συνεχίσεις τις σπουδές σου! Έχεις ένα σπάνιο ταλέντο Δέσποινα, δεν αξίζει να το χάσεις»
Λέει και γνέφω καταφατικά
«εντάξει μπαμπά μου»
Λέω έχοντας ένα πλατύ χαμόγελο στο πρόσωπο μου. Πραγματικά η χαρά μου δεν περιγράφεται! Δεν θα χρειάζεται να κρυβόμαστε από κανέναν. Ξέρω ότι στην αρχή θα είναι δύσκολο, αλλά η ελπίδα έχει γεννηθεί μέσα μου. Θα τα καταφέρουμε! Είμαι σίγουρη πλέον!
«έλα εδώ»
Λέει καθώς ανοίγει τα χέρια του. Αμέσως χώνομαι στην αγκαλιά του, σφίγγοντας τον όσο πιο δυνατά μπορώ. Μου έλειψε η παρουσία του. Κάτι τέτοιες στιγμές... καταλαβαίνω πόσο ανάγκη έχω ακόμη τους γονείς μου
«σ'αγαπάω πολύ κορίτσι μου. Δεν θέλω το κακό σου»
Αυτόματα κλείνω τα μάτια
«το ξέρω μπαμπά μου»
Ψελλίζω και με φιλάει στα μαλλιά. Έπειτα με πιάνει από τους ώμους και με απομακρύνει από την αγκαλιά του, ίσα ίσα για να με κοιτάξει μέσα στα μάτια
«πρέπει να φύγω τώρα, για να συζητήσεις και μαζί του...»
Λέει κάνοντας με να ρίξω ένα μικρό γελάκι
«θα σας περιμένω στα Γιάννενα, εντάξει;»
Με ρωτάει και γνέφω καταφατικά
«εντάξει μπαμπά. Να μου φιλήσεις την μαμά!»
Λέω και μου χαμογελάει τρυφερά
«εντάξει αγάπη μου»
Ξαφνικά η πόρτα ανοίγει. Αμέσως γυρίζω το κεφάλι και βλέπω έναν ανήσυχο Άγγελο να στέκεται στην είσοδο
«συγγνώμη που... μπήκα έτσι. Ήθελα να σιγουρευτώ αν είναι όλα εντάξει»
Ακούω τον πατέρα δίπλα μου να ρουθουνίζει. Στρέφω το κεφάλι και τον βλέπω να περπατά χαλαρά προς την είσοδο, πλησιάζοντας επικίνδυνα τον Άγγελο. Αυτόματα η καρδιά μου αρχίζει να χτυπά εξαιτίας του φόβου μου
«καλή συνέχεια»
Του λέει και έπειτα τον προσπερνάει για να φύγει από το σπίτι. Ευτυχώς!
«όλα καλά μωρό μου;»
Με ρωτάει με την έγνοια φανερή στον τόνο της φωνής του. Ο γλυκός μου! ανησύχησε
«όλα καλά, μόνο που... έχω να σου κάνω κάποιες μικρές ανακοινώσεις»
Λέω ενώ παράλληλα τον πλησιάζω για να τυλίξω τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του. Κατσουφιάζει
«τι ανακοινώσεις;»
Με ρωτάει κάπως καχύποπτα, κάνοντας με να χαμογελάσω περισσότερο. Ακουμπάω το κεφάλι μου στον ώμο του και τον αγκαλιάζω ακόμη πιο σφιχτά
«όλα θα πάνε καλά από εδώ και πέρα. Εμπιστεύσου με»
Ψιθυρίζω με την χαρά να ξεχειλίζει από τον τόνο της φωνής μου. Δεν έχω ξανά νιώσει έτσι. Είναι λες και κερδίσαμε μια πολύ σκληρή μάχη. Έχω τόση αγωνία τώρα! Θέλω πολύ να τους γνωρίσει ο Άγγελος, είμαι σίγουρη ότι θα τους λατρέψει. Έχουμε τόσα πολλά να κάνουμε τώρα, τόσα πολλά να σχεδιάσουμε. Το μέλλον μας μόλις έχει αρχίσει και εγώ ανυπομονώ να το ανακαλύψω στο πλευρό του.

Τέλος.

Η ιστορία μας έφτασε στο τέλος της, αλλά όχι στο οριστικό τέλος τέλος! Σε λίγες μέρες θα ανέβει το δεύτερο βιβλίο με τίτλο "η απελευθέρωση" σας περιμένω εκεί! Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σας.