Ανεκπλήρωτα Όνειρα

.15.

? - Ελένη...

Μα που βρίσκομαι; τι είναι εδώ πέρα; κοίταξα γύρω μου και το μέρος έμοιαζε με κήπο.

Ένα μεγάλο πεύκο και ενα παγκάκι στην μια άκρη της αυλής και στο πάτωμα ξερά χόρτα.

-Τι είναι εδώ πέρα.

Ψιθύρισα και αρχισανα περιπλανιεμαι στον χώρο.

? - Ελένη..

Σταμάτησα αμέσως στο καλεσματου ονόματος μου και γύρισα προς την κατεύθυνση που ακούστηκε.

Κανείς...

? - Ελένη..

-Ποιος είσαι;

Σιωπή...

? - Κοίτα το δέντρο.

Γύρισα το βλέμμα μου εκεί που
μου είπε. Τι έχει αυτο το δέντρο;

? - Πλησίασε και κοίτα τις ρίζες του.

Έκανα μερικά βήματα δειλά και κοίταξα τις ρίζες του.

-Κόκκινο...

Τα μάτια μου άνοιξαν διάπλατα οταν παρατήρησα καλύτερα.

Μια νέα κοπέλα στεκόταν στις άκρες της μιας πλευράς του δέντρου. Με κοιτούσε και τα ρουχα της ηταν σκισμένα. Ήταν πολύ όμορφη και για κάποιον λόγο δεν ένιωθα φόβο.

Ξανθά μαλλιά και γαλάζια μάτια με βλεφαρίδες σαν χιονονιφάδες.

Το βλέμμα μου πήγε πιο χαμηλά και κοίταξα την κοιλιά της.

-Αίμα..

Ειχα μείνει να την κοιτάω.

? - Πρέπει να φύγεις από αυτό το μέρος. Δεν ανήκεις στον φριχτό κόσμο μου.

Την κοίταγα με απορία και αυτή κατάλαβε πως είχα μπερδευτεί.

? - Ελα να σου δείξω κάτι.
Ειπε και σηκώθηκε από τις ρίζες. Μου έπιασε το χέρι και καθίσαμε στο παγκάκι δυπλα από το δέντρο.

Το βλέμμα μου δεν ειχε ξεκολλήσει από πάνω της και κυρίως τις πληγές που είχε.

Οταν κάθισα το μέρος γυρω μου ηταν σαν να άλλαξε περιβάλλον και να βρεθήκαμε σε μια σκηνή που πρωταγωνιστής ηταν ο Γιώργος. Οι κοπέλα δίπλα μου άρχισε να δακρύζει. Τι γίνεται;

-που βρίσκομαι;

? - αυτήν την στιγμή κοιμάσαι στον πραγματικό κόσμο.
Λιποθύμησες απο τον πολυ πόνο που ένιωθες και τώρα σε εξετάζει ένας γιατρός. Όση ώρα κοιμάσαι ήρθα για να σε προειδοποιησω για αυτον τον άντρα που σε εκβιάζει. Άκουσε με προσεκτικά. Φύγε από εκεί την στιγμή που ξυπνήσεις. Αλλιώς δεν θα ξαναδείς τον ήλιο ξανά.