Ανεκπλήρωτα Όνειρα

.11.

-Είναι μεγάλη ιστορία...

Ο άντρας στην πολυθρόνα με κοίταξε με ενα βλέμμα απορίας.
Εγω σκεφτόμουν τι ειχε γινει απο την αρχή με τον Γιώργο και το γεγονός ότι δεν ξερω τίποτα για αυτόν με κάνει να αγχώνομαι πιο πολυ.

'Να μωρέ δεν είναι κάτι απλα μια μέρα που έκανα γυρίσματα εμφανίστηκε και με άρπαξε, λέγοντας μου ότι θα με σκοτώσουν. Απλά καθημερινά πράγματα, τίποτα το φοβερό...'

Γ-Μια μέρα στην δουλειά έπεσα κατά λάθος επάνω της και καταλάβαινες τώρα, μου τράβηξε την εντύπωση, ε και από τότε είμαστε μαζί.

Μίλησε ο Γιώργος ευτυχώς και με έβγαλε από την δύσκολη θέση.

Καλά αυτόν τον άντρα τον έχουμε φλομώσει στο ψέμα....

Δ-Ποπο.. Ακούγεται σαν τις ταινίες  που βλέπεις στην τηλεόραση. Χαχα, πάντως χαίρομαι για εσάς παιδιά.

Μας είπε και, Οπα μόλις με κοίταξε πονηρά;

Τι σκατα έχει πάθει ο κόσμος και οι φάτσες τους; Έχουν μάλλον ενα πρόβλημα. Πάντως δεν έχω καλό προαίσθημα.

Γύρισε πάλι το βλέμμα του στον Γιώργο και πήρε παλι τον λόγο.

Δ- Λοιπόν παιδιά, πρέπει να είστε πολυ κουρασμένοι και παγωμένοι απ' τι μπορω να διακρίνω από την κοπέλα σου.

Ειπε και το χέρι του έδειξε εμένα που έτρεμα.

Ο Γιώργος με πλησίασε από πίσω και πέρασε τα χέρια του γύρω απο τα πλευρά μου και μετά σταματησαν στην κοιλιά μου, αφού τα έδεσε  με κολλησε πάνω του. Το ξαφνικό άγγιγμα με έκανε να ανατριχιάσω.

Γ-Χαχα, έχεις δίκιο. Επίσης μπορώ να σου μιλήσω για λίγο. Ξέρεις έχει περάσει καιρός και θα ήθελα να μιλήσουμε όπως παλιά..

Δ-Ναι βέβαιος. Ελένη αμα θες πήγαινε επάνω και σε μια πόρτα που βρίσκεται  στο βάθος, υπάρχει ένα δωμάτιο όπου μπορείς να πας και να ξαπλώσεις.

Μου είπε με ενα χαμόγελο και μου έκανε νόημα προς την σκάλα.

Τότε τον καληνύχτισα μιας και ειχε βραδιάσει πλέον και άρχισα να ανεβαίνω την σκάλα με αργά βήματα. Το μέρος με ανατρίχιασε και με επιανε η ψυχή μου όσο ακουγόταν ο ξύλινος ήχος από το κάθε σκαλί.

Αφού έφτασα στο τέλος, βρέθηκα σε έναν τεράστιο διάδρομο..