Ανεκπλήρωτα Όνειρα

.48.

-Άφησε με!..
Άρχισε και φώναζε.
-Μην με ακουμπάς!

Ο φύλακας την τραβούσε με μανία κάνοντας την να πάει πιο γρήγορα. Η Ελένη τελείως αδύναμη δεν μπορούσε να κάνει και πολλά, μα όλα τα λόγια που της είπε η μητέρα του Γιώργου, της έδωσαν ψυχική δύναμη και έναν στόχο που έπρεπε να καταφέρει.

Δεν μπορούσε να τα παρατήσει έτσι απλά και να υποστεί τις συνέπειες χωρίς καμία προσπάθεια. Γνώριζε πλέον ότι ο στόχος του πατέρας της ήταν να την σκοτώσει μα δεν ήθελε να το πιστέψει. Ο κάποτε γλυκός πατέρας της, ένα τέρας που σκοτώνει κόσμο και δημιουργεί ναρκωτικά ώστε να τους κάνει να νιώσουν πόνο.

Ο φύλακας την πέταξε σε ένα δωμάτιο με ξύλινο πάτωμα, πιο ζεστή θερμοκρασία από ότι το προηγούμενο μέρος, και τσιμεντένιους τοίχους. Πεσμένη στα γόνατα και κοιτώντας χαμηλά στο πάτωμα, άκουσε το φύλακα που την έσυρε μέχρι εδώ.

-Κύριε, την έφερα.

-Καλώς... Μπορείς να φύγεις τώρα.

Εκείνος έγνεψε και βγήκε κλείνοντας την ξύλινη πόρτα πίσω του.

Η Ελένη σήκωσε το βλέμμα της και κοίταξε ψηλά, στον πατέρα της.. Καθόταν σε μια μεγάλη πολυθρόνα, δίπλα του ένα ξύλινο γραφείο και από την άλλη πλευρά μια βιβλιοθήκη και μια πόρτα όπου, ποιος ξέρει που οδηγούσε..

-Καλώς ήρθες στο γραφείο μου, Ελένη.
Η Ελένη ξεροκαταπιε και χωρίς να χάσει το βλέμμα της, ρώτησε με σοβαρό ύφος,
-Τι θες απο εμένα, γιατί αν ήθελες να με σκοτώσεις θα το είχες κάνει ήδη.

Εκείνος χαμογέλασε πλατιά.
-Έξυπνο μου παιδί. Ξέρεις έχω αρχίσει να πιστεύω ότι θα ήσουν ενδιαφέρον σαν βοηθός μου... Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μου. Έχεις δίκιο δεν σε θέλω μόνο για να σε σκοτώσω, υπάρχει κάτι που γνωρίζεις και εμένα μου είναι πολύτιμο να το γνωρίζω.

Η Ελένη σήκωσε το ένα φρύδι με απορία, μα από μέσα της ο φόβος την έπνιγε.

-Τόσος καιρος που έχεις περάσει με τον Γιώργο, θα έχεις μάθει την ιστορία μας..

Με κοίταξε αλλα εγώ παρέμεινα σιωπηλή. Βλέποντας πως οι αντιδράσεις μου δεν τον έβγαζαν πουθενά, κούνησε απογοητευμένα το κεφάλι δεξιά και αριστερά.
-Τσ.. Τσ.. Τσ.., καημένο μου. Όπως βλέπεις δεν είμαι ο μπαμπάκας που νόμιζες, οπότε δεν έχω σκοπό να σου  φερθώ σαν πατέρας προς κόρη_

-ποτέ δεν υπήρξες πατέρας για εμένα, κι ούτε θα υπάρξεις.. Μέχρι και την μητέρα μου εσύ την κατέστρεψες! ΜΕ ΑΚΟΥΣ; ΕΣΎ!_

Ο πατέρας της οργισμένος την χαστούκισε και την κοίταξε με αηδία ενώ εκείνη ακόμη χάμω στο πάτωμα γύρισε πλευρό από την φόρα και την δύναμη του χεριού. Δεν έμεινε όμως εκεί, σήκωσε ξανά το κεφάλι της προσπαθώντας να ορθωσει στο ανάστημα της.

-Ώστε δεν είσαι εύκολη.. Θα σε κάνω εγώ.
Η τελευταία φράση του βγήκε από το στομα του πιο σιγανά και έκανε την Ελένη να ανατριχιασει στην σκέψη.

-Επειδή δεν έχω όρεξη για τα μικρά σου παιχνίδια και τις κυριξεις που είμαι σίγουρος πως θα κάνεις, θα μπω κατευθείαν στο ψητό.. Δύο μέρες.., σε δύο μέρες με τον γάμο του Γιώργου θα εξαφανιστείσ πλέον από αυτή την ζωή..

Έκανε μια παύση και κοίταξε αλλού σκεπτικός.

-...εκτος κι αν..

Σταμάτησε ξανά κάνοντας την Ελένη να σηκώσει το ένα της φρύδι, νιώθοντας ακόμη το μάγουλο της να καίει από το δυνατό χτύπημα.

-... Εκτός κι αν έρθεις μαζί μου..