.45.

38 4 0
                                    


-Τρεις μέρες. Ξέρεις τι να κάνεις.

Ακούστηκε πίσω από την πόρτα του μικρού και παλιού δωματίου όπου βρισκόμουν.

-Ναι, αφεντικό.

(αφεντικό;)
Γούρλωσα τα μάτια και προσπάθησα να λύσω το σκοινί από τα χέρια μου, μα με την παραμικρή μου κίνηση, ο πόνος γινόταν ανυπόφορος.

Σταμάτησα όταν είδα ότι δεν μπορούσα πλέον να κανω κάτι και πήρα μια βαθιά ανάσα.

Ακούστηκαν βήματα και έπειτα η σιδερένια πόρτα άνοιξε. Λευκό φως έλουσε το σκοτεινό δωμάτιο και όταν κοίταξα τι υπήρχε πίσω από την σκιά που άνοιξε την πόρτα, κατάλαβα ότι βρισκόμουν σε ένα δωμάτιο, ή μάλλον σε μια αποθήκη στο δάσος.

Σήκωσα το βλέμμα μου και κοίταξα προς την μαύρη μορφη. Ακόμη και το φως που έπεφτε πάνω του δεν αποκάλυπτε το πρόσωπό του, αλλα μπορούσα να καταλάβω πως ήταν άντρας.

Έκανε μερικά βήματα και στάθηκε ακριβώς μπροστά μου.
Τον κοιτούσα και ένιωθα τους παλμούς της καρδιάς μου να δυναμώνουν.

Έσκυψε και τότε παρατήρησα το πρόσωπο του επιτέλους καθαρά.
Ανέκφραστος άνοιξε το στόμα του και μίλησε.
-Γειά σου, Ελένη.

Είπε με την βραχνή φωνή του και με κοίταγε επίμονα.
Ξεροκαταπια και άνοιξα το στόμα μου, μα καμία λέξη δεν μπόρεσε να βγει, τίποτα.

Χαμογέλασε και μου έλυσε τα χέρια, όταν τα παρατήρησε πως με πόναγε το σκοινί. Πλέον ήμουν ελεύθερη. Έτσι θα το χαρακτήριζε κάποιος, μα εγώ ένιωθα πως αν το έσκαγα, θα πέθαινα. Το χαμόγελο του έκρυβε πράγματα. Σκέψεις και μυστήρια τα οποία με τρόμαζαν.

Σοβαρεψε και μου κράτησε τα χέρια.
-Με θυμάσαι Ελένη;

Αυτό που περίμενα τόσο καιρό, αυτό που προσευχομουν να γίνει ξανά, να τον δω επιτέλους, μόλις είχε συμβεί.

Δάκρυα χαράς και ευτυχίας άρχισαν να τρέχουν στα μάγουλά μου και έπεσα πάνω του, δένοντας τα χέρια μου γύρω από την μέση του.

Εκείνος ξαφνιασμενος με αργές κινήσεις ακούμπησε την πλάτη μου και την χτύπησε απαλά.

-Μπαμπά..
Ψυθιρισα και προσπαθούσα να κρατηθώ ψυχρεμη. Ολος μου ο εσωτερικός κόσμος είχε τρελαθεί απο την χαρά που ένιωθα.

-Ελένη.
Απομάκρυνε το άγγιγμα του από την πλατύ μου και πήρε μια βαθιά ανάσα.

-Γνωρίζεις πως δεν θα έπρεπε να με αποκαλείς έτσι. Σωστά;

Ανεκπλήρωτα ΌνειραWhere stories live. Discover now