.25.

38 6 0
                                    

...

Γιώργος POV

Μια ωραία ησυχία επικρατούσε στο δωμάτιο. Μονάχα οι αναπνοές μας ακούγονταν. Τα μάτια μου ήταν κλειστά, μα από μέσα μου χιλιάδες σκέψεις με έπνιγαν...και εκτός απο σκέψεις, εικόνες.

Εικόνες που την χτυπάω... Εικόνες που της φωναζω.. Εικόνες.

"Άφησέ με! Σε παρακαλώ, μην το κάνεις."

Με την πρώτη σκέψη γύρισα απο την άλλη πλευρά του κρεβατιού, έχοντας πλέον την πλάτη μου προς εκείνη. Δεν ήθελα να την ξυπνήσω, γιατί σίγουρα είναι πολύ κουρασμένη. Πήρα το μαξιλάρι μου αγκαλιά και το έσφιγκα με όλη μου την δύναμη.

" Μη! Σε παρακαλώ!"

Έσφιξα κι άλλο το μαξιλάρι και μάζεψα τα πόδια μου. Γιατί νιώθω έτσι;

.. Άσχημα..
Τι μου έχει κάνει αυτή η κοπέλα;
Σκοπός μου ήταν να την απαγάγω και να την παω στον πατέρα της.
Πώς γίνανε όλα αυτα.. Πώς έχει υποστεί τόσο πόνο, τόσα προβλήματα;

Αλλά δεν θέλω να την πάω στον πατέρα της.. Δεν θέλω να δώσω αυτόν τον άγγελο σε ένα τέρας. Θα υποφέρει και δεν θέλω να το ξανά πάθει. Εγώ φταίω... Της κατεστρεψα την ζωη.
(Είμαι ένας μαλακας) οι σκέψεις μου γίνονται πιο άσχημες και χωρίς να το θέλω ενας αναστεναγμός βγήκε απο μέσα μου. Σηκώθηκα, πήγα στην κουζίνα και ήπια ένα ποτήρι νερό, να καθαρίσω το μυαλό μου.

(Γιώργο, πρέπει να ηρεμήσεις

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

(Γιώργο, πρέπει να ηρεμήσεις..)

Μόλις ήπια το όλο το νερό, πήγα ξανά στο δωμάτιο..και την κοίταξα..

Αυθόρμητα ενα χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπό μου και την πλησίασα. Πέρασα μια τούφα του μαλλιού της πίσω από το αυτί της και έπειτα πήγα ξανά στην θέση μου.

(Μια μέρα μικρή, θα σε δω πόσο άγρια είσαι...)

Σκέφτηκα και χαμογέλασα πονηρά. Μπήκα κάτω από την χοντρή κουβέρτα με την πλάτη μου γυρισμένη ξανά και έκλεισα τα μάτια μου.

Ανεκπλήρωτα ΌνειραWhere stories live. Discover now