Ανεκπλήρωτα Όνειρα

.21.

Μόλις έφτασε έξω από το μεγάλο σπίτι, η μάλλον το "στοιχειωμένο κάστρο" , όπως το έλεγε και εκείνος, κατέβηκε από την μηχανή του και έβγαλε το πιστόλι του από την τσέπη.

Με αργά βήματα πλησίαζε την είσοδο και ήταν έτοιμος για το παραμικρό. Τα πάντα ήταν κλειδωμένα, εκτός από ένα παράθυρο που παρατήρησε στον δεύτερο όροφο.

Κοίταξε γύρω του και έτρεξε κατευθείαν σε ένα δέντρο το οποίο άρχισε μα σκαρφαλώνει.

...

Μπήκε μέσα στο σπίτι και μια επικίνδυνη ησυχία γέμιζε τα δωμάτια.
Ολα του φαίνονταν πολυ περίεργα οπως και ήταν δηλαδή.

"Σε παρακαλαω Ελένη, που είσαι;"

ψιθύρισε και και κοίταξε τα σκαλιά που οδηγούσαν στα υπνοδωμάτια και σε άλλες πολλές πόρτες.

Ξαφνικά ένιωσε ενα χέρι και κάτι κοφτερό πίεζε τον λαιμό του. Η ανάσες του αυτόματα έγιναν αθόρυβες σαν να μην υπήρχαν πια.

Γιώργος POV

"Μάντεψε "

Μια καυτή ανάσα χτύπαγε τον σβέρκο του και η γυναικεία φωνή της έσπασε την ησυχία που επικρατούσε.

"Τι της έκανες. ΛΕΓΕ!"

Γέλασε και πέρασε το κεφάλι της στον ώμο του.

"Τίποτα ακόμη γλυκέ μου...
Προτιμούσα να το κάνεις εσύ"

Άρχισε πάλι να γελάει και κάρφωσε μια ένεση στο χέρι μου.

"Α!"

βογκηξα απο τον πόνο. Ένιωθα το σώμα μου να καίει και έπειτα από λίγο, υγρό.

-Τ-τι μου έκανες..;

Είπα με δυσκολία καθώς άρχισα να χάνω την λογική μου και να βλέπω τα πάντα να κουνιούνται.

- Θα της δείξεις σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα, τι σημαίνει πόνος.

(Δεν θέλω να την πειράξω. Πότε μου δεν θα ήθελα να το κάνω.. )

...

Ελένης POV

Άνοιξα τα μάτια μου και το κεφάλι μου πόναγε πολύ. Πήγα να κουνήσω το χέρι μου, αλλα ήταν δεμένο.

- Τι στο_

Η πόρτα του σκοτεινού δωματίου άνοιξε και μια γυναίκα μπήκε μέσα.

Το μεγάλο όπλο που κράταγε στο χέρι δεν με τρόμαζε τόσο όσο η έκφραση της. Μπορούσα από μακριά να νιώσω τον θυμό αλλά και την όρεξη της για εκδίκηση.