"Ελένη σύνελθε! Ο ίδιος σου ο πατέρας πήγε να σε σκοτώσει!"
Μου φώναζε προσπαθώντας να με συνεφέρει.
Δεν τον πιστεύω..
Δεν θέλω να τον πιστέψω.
Είναι πατέρας μου που να πάρει!
__________________________________
Η Ελένη, ένα διάσημο μοντέλο και ηθοπ...
Η διαδρομή ηταν απλα μαγευτική. Είχαμε χαθεί ανάμεσα στα βουνά και χιόνι που είχε στρώσει στο χώμα άρχισε να κάνει την εμφάνιση του. Σαν λευκό σεντόνι που κάλυπτε τα πάντα. Ηταν πανέμορφα. Μονο που απο ενα σημείο και έπειτα, άρχισε να κάνει πολυ κρυο και εγω ειχα παγώσει.
Προσπαθούσα να καλύπτω πισω από την πλάτη του, μήπως και κοβόταν λίγο ο παγωμένος αερας που χτύπαγε στο πρόσωπό με πίεση. Ήμουν σίγουρη ότι όλο αυτό δεν ήταν σωστό, αλλα για κάποιον λόγο, ένιωθα ότι πρέπει να τον εμπιστευτώ. Δεν εχω ξανανιώσει έτσι. Ήταν περίεργα.
Οσο η ωρα περναγε τα χέρια μου τον κράταγαν πιο σφιχτά. Μάλλον θα είχε καταλάβει ότι έτρεμαν, ή όχι; Δεν ρωτάς και εσυ ρε άνθρωπε, εισαι καλα, ψωφισες; Αχ αυτες οι σκέψεις, γέμιζαν το παγωμένο μου μυαλό.
Γ-Σε λίγο φτάνουμε. Τον άκουσα να λεει και ξαφνιάστηκα. Μόνο αυτό; Δεν τον νοιάζει αν ζω η πέθανα; Τι κύριος.. Η ειρωνεία μου με ξεπερνάει.
.... Είχαμε σταματήσει έξω απο μια σιδερένια πόρτα η οποια ηταν ενωμένη με ενα πέτρινο τοίχος. Γύρω μας υπήρχαν πολύ ψηλά έλατα τα οποια τα είχε επίσης καλύψει το χιόνι και θύμιζαν Χριστουγεννιατικο δέντρο. Εβγαλε το κράνος και κατέβηκε απο την μηχανή. Εγω τον κοιτούσα, περιμενωντας την επόμενη κίνηση του. Τότε με κοίταξε και αυτός..
Χάθηκα στα μάτια του για άλλη μια φορά. Το τοπίο γύρο μας και αυτα τα μάτια ηταν οτι καλύτερο για εμένα. Ηταν τέλεια..
-Πως το βλέπεις θα κατέβεις ή θα συνεχίσεις να με κοιτάς σαν αγελάδα; -Ε, ε τ-τι? Ν-ναι. Κατέβηκα αμέσως από την μηχανή και αυτός έβγαλε κάτι κλειδιά και άνοιξε την σιδερένια πόρτα. ΟΠΑ. ΚΑΤΣΕ, Πως με είπε; Σαν αγελάδα; ΤΙ ΕΙΠΕ ΡΕ. -Προχώρα, μαντάμ. Είπε με ειρωνεία και μου έκανε σήμα να περάσω. 'Καλα Γιωργάκη, θα σου το κρατάω για μετά' Του έδωσα ενα ξινό χαμόγελο και πέρασα.
Μόλις μπήκα μέσα είχα Μαγευτεί από αυτο που τα μάτια μου αντικρουσαν και ειχα μείνει να χαζευω σαν πενταχρονο. Οσο φτωχικη έμοιαζε η είσοδος τοσο πλούσια ηταν η αυλη και το σπίτι το οποίο βρισκόταν μέσα σε αυτήν. Παντού υπήρχαν τριαντάφυλλα κόκκινα, ροζ και λευκά. Ενα πέτρινο πηγάδι σε μια γωνιά με γλαστρακια γεμάτο ίριδες, βρισκόταν στο βάθος και ενα πέτρινο μονοπάτι οδηγούσε στην είσοδο του σπιτιού. Ηταν ολα τόσοπεριποιημένα που θα πίστευες ότι βρίσκεσαι στα παραμύθια με τις πριγκίπισσες και τους πρίγκιπες που ζουν σε μαγικά κάστρα.
Ups! Gambar ini tidak mengikuti Pedoman Konten kami. Untuk melanjutkan publikasi, hapuslah gambar ini atau unggah gambar lain.
Ο χρόνος εκεί μέσα ήταν σαν να είχε σταματήσει και το χιόνι που βρισκόταν εκεί κάλυπτε οσα σημεία έπρεπε. Οσο για το σπίτι ηταν πέτρινο, σαν παλιό κάστρο και με πολλά παράθυρα.
Γ-Σ'αρεσει εδω πέρα;
-Δεν το κατάλαβες μαλλον απο το πως εχω χαζέψει.
-Να το χαρείς για όσες μέρες θα είμαστε εδω. Η έκφραση μου από ενθουσιασμό αλλαξε αμέσως και τον κοίταξα με απορία.
Χαχανισε και με επιασε απο το χερι τραβώντας με προς το σπίτι. Ηταν ζεστό, ενω το δικό μου κρύο. Ηταν πολύ ωραία η αίσθηση.
Προσπάθησα να ξεκολλήσω απο τις σκέψεις μου και να έρθω πάλι στην πραγματικότητα. 'Ελένη συνελθε!' Σταμάτησα και γύρισε και με κοίταξε ξαφνιασμενος.
-Θέλω να πάω πίσω.
-Αποκλείεται.
-Με ακούς; Θελω να παω πισω λέω, στο σπίτι μου, στην δουλειά μου, στην ησυχία μου!
Του ειπα λίγο πιο δυνατά από πριν.
-Και εγω σου λέω αποκλείεται! (Μου απάντησε στον ίδιο τόνο με τον δικό μου.) Τωρα μπες μέσα.
-Δεν θα με αναγκάσεις!
-Είσαι σίγουρη; Μου είπε με ένα smirk σχηματισμενο στα χείλη του.
-Οπα, δεν μ'αρεσει όταν παίρνεις αυτό τι βλέμμα. ΚΆΝΕ ΠΙΣΩ!
Του φώναξα καθώς άρχισα να κανω βήματα προς τα πίσω ενώ εκείνος με πλησίαζε. Έκανα αρκετά βήματα, αλλα εκείνος συνέχιζε να έρχεται προς το μέρος μου μεχρι που .....
