Ανεκπλήρωτα Όνειρα

.28.

Αφού βρήκα τα υλικά που χρειαζόμουν, έφτιαξα το παστίτσιο και περίμενα μέχρι να ψηθεί.

Όση ώρα περίμενα, επειδή δεν είχα τίποτα να κάνω και ούτε το κινητό που κάποιος, γκουχ γκουχ ΓΕΏΡΓΟΣ, το πήρε γιατί φοβάται μην μας πιάσουν, αποφάσισα να σπασω λίγο ακόμη πλάκα, αλλα πρώτα έπρεπε να ξεκαθαρίσει κάτι.

-Κύριε Γιώργο..
Φώναξα από την κουζίνα και εκείνος δεν απάντησε στην αρχή αλλα έπειτα άκουσα βήματα να πλησιάζουν απο το άλλο δωμάτιο που μας χώριζε ένας τοίχος.

Άνοιξε την πόρτα και μπήκε μέσα.
-Ελένη, ΠΑΣ ΚΑΛΑ;
Είπε σιγανά και εγω τον κοίταξα με ενα αθώο βλέμμα.

-Τι είναι κύριε κύριε Γιώργο; Δεν είστε ευχαριστημένος απο τας επηρεσίας μου;
Τον κοίταξα και φούσκωσα λίγο το χείλος μου.

Κοίταξε αμέσως τα χείλη μου και δεν αντιστάθηκε. Αμέσως τα ένωσε και άρχισε να φιλάει με πάθος αλλά υπομονή. Ενα γλυκό φιλί που με έκανε να ταξιδέψω στα σύννεφα.

Με κόλλησε στον τοίχο και έπειτα το σώμα του πάνω στο δικό μου.
-Δεν νομίζεις ότι αφήσαμε κάτι στην μέση;
Μου ψιθύρισε.
-Εσυ δεν νομίζεις ότι πρέπει να μου δώσεις κάποιες εξηγήσεις σε όλο αυτό;
Είπα και έδειξα εκείνον και την ξινή έξω.

-Θα σου πω τα πάντα μόλις φύγει.

-Αν φύγει.
Είπα και γέλασα, ενώ εκείνος ήταν μέσα στις απορίες.

-Τι έκανες ζουζούνι;

-Θα δεις σύντομα. Προς το παρόν άστο ως έκπληξη.
Του είπα και του έκλεισα το μάτι.

-Πάντως είσαι πολύ καλή θεατρίνα.

-Και εσύ δεν είσαι και ο καλύτερος, αλλά κάνεις.

Γελάσαμε και πλησίασε ξανά να με φιλήσει, αλλα όταν ακούσαμε βήματα απομακρυνθηκαμε ο ενας απο τον αλλον και εγω αρπαξα κάτι κατσαρολια ενώ εκείνος χάζευε έξω από το παράθυρο.

Χριστέ μου όχι πάλι αυτή η ξινή..

-Τι γίνεται εδώ;

Γύρισα και της έδωσα ενα ξινό χαμόγελο, τίποτα άλλο. Ο Γιώργος δεν έκανε καν τον κόπο να την κοιτάξει. Η άλλη νευρίασε ακόμη πιο πολύ γεγονός που με έκανε να τσιριζω απο μέσα μου από τα γέλια.

-Σου μιλάω!
Φώναξε και αφού είδε ότι δεν της απαντάω ηρθε και μου έπιασε τον ώμο και με γύρισε.

Αμέσως της αρπαξα το χέρι και της το γύρισα, οχι μέχρι να το σπάσω, αλλα μέχρι να μην μπορεί να κάνει κάτι.