Kapak tasarım @lavender_odor a aittir.
Ne adalet bekçisi,ne de kanun kaçağıydım artık . Arada , arafta kalmış , duygularının kaybetmiş , umudunun yerine ölümün soğunu doldurmuş hiç kimseydim. Ben gri olmuştum.
İnsanlar üçe ayrılır ; Beyaz olanla...
Yeni kurguma hoş geldiniz. Hikayemiz, her şeyini kaybetmiş elinde sadece intikamı kalmış bir adamın kendiyle ve çevresiyle verdiği savaş olup , bazı karekter ve olayların oturması açısından önce ilk kitabı Yani Namlu 1 i okumanızı tavsiye ederim.
Birinci kitaptan gelenler sizlere de selam olsun. Birinci kitaptan kalan soruları cevaplamaya başlayalım mı ?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ne adalet bekçisi,ne de kanun kaçağıydım artık . Arada , arafta kalmış , duygularının kaybetmiş , umudunun yerine ölümün soğunu doldurmuş hiç kimseydim. Ben gri olmuştum.İnsanlar üçe ayrılır ; Beyaz olanlar ,siyah olanlar ve gri olanlar.
Beyaz olanlar adalet için camlarından vazgeçmiş, adaletin bekçisi olmaya ant içmişlerdi . Bunların sahip oldukları inanç onları birer zırh gibi korur , yüreklerine hep sevgi çiçekleri yetiştirirler . Tıpkı bir zaman benim olduğum gibi .
Siyahlar ise para , hırs ve dünya derdine düşmüş, merhametlerini ayaklarının altına almış ,hedefleri için kan akıtmaktan bile geri durmamış taş kalplilerdir .
Siyah ya da beyaz olmak kolaydır ancak en zoru arada kalan yani gri olmaktır. Çok hassas bir çizgide ellerini kaldırıp bisiklet sürmeye deniyor .
Griler ,yani bizler ; ben ,Cenk ve Eren abi.
Beyaz ile siyahın savaşında siyahtan alıp beyaza katmaya karar verdiğimde bu beraberinde tehlikeleri de getirir. Mesela siyahın kirli ellerinin kalbini zehirleyip seni de içine alır . Bu durumda yaptığının bir anlamı kalmaz.
Beyaza koştuğunda ise beyaza karışman zordur. Çünkü beyazda hataya yer yoktur . En ufak bir leke bulaştırmadan girmelisin içine ve hiç bir yere dokunmadan geri çıkmalısın.
Griler asla kahraman olamaz . Hep gizli kalmalı beyazın suçlamasından siyahın zehrinden kaçarak kaçak hayatı sürmek zorundadır. Ne zaman, nerede hangi kılıkta olacağımız da belli değil ki bir adresimiz olsun. Öyle kimliksiz kişileriz biz. Varlığı yokluğu bir kimseler.
Ödülü olmadığı gibi ağır bedelleri vardır. O çizgide bisiklet sürerken asla geride bekleyenin olmamalı .Arkana bakarsan senin ölümünü bekleyenler bir an düşünmeden seni o çizgiden aşağıya atarlar.
İleriye sadece ileriye bakmak zorundasın.
Gri olmayı ben istemedim . Buna mecbur kaldım. Ben buna itildim kaderin elleri tarafından. Nasıl mı ? Çocukluğumu birilerine çaldırdım ben . Sevdiklerimi tek tek ölüme sürükledim ben . Göz yaşı dökmeye bile vaktim olmadı benim sevdiklerimin kalplerine hançerleri tek tek sokarken.
Ben Çağatay Aydoğdu,
Hayatı on yaşında yetimhane duvarlarına öğrenen koca yürekli çocuk adam.
Kız kardeşini koruyan buyük kardeş ama aslında korunmaya muhtaç korkak kardeş.
Ben uğruna savaştığı davadan bile iki kere vazgeçen çaresiz bir çare.
