24-LİMON

24.8K 1K 306
                                    

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Merhaba hoşgeldiniz

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.



Merhaba hoşgeldiniz

Beğenmeyi ve yorum yapmayı unutmayın 🖤

Hadi bakam yeni bölümü 1k beğeniyoruz Okkey mi guzularım❤️

🔥




Elindeki kağıda bir kez daha baktı Leyla. Sonra derin mavi bakışlarını büyük binaya çevirdi. Sıkıntılı bir nefes kaçtı dudaklarından. Buraya gelirken hiç böyle hayal etmemişti. Böyle şeyler yaşanacağını hiç düşünememişti.

Önündeki taş basamakları yavaş ve dik adımlarla çıktı. Tam kapıya geldiğinde ise üzerindeki açık mavi elbiseyi çekiştirip düzeltti. Saçlarını rüzgar savurmuştu, onlara da eliyle çeki düzen verdi. Her zaman iyi giyinmeye, iyi görünmeye olabildiğince dikkat ederdi.

Evlerinde mükemmel bir düzen hakim olduğundandı belki bu huyu. Babası Trabzonlu Selahattin son derece dikkat ederdi böyle şeylere. Dakik, her zaman jilet gibi giyinen ve işine özenen biriydi. Leyla da böyle bir düzenin içinde büyümüştü. Makedon göçmeni düzenli bir anne ile Trabzon yerlisi daha düzenli bir baba.

Katı kurallar içinde, kırmızı kalemle çizilmiş sınırlar arasında geçmişti çocukluğu. Disiplin hayatının her alanındaydı. Hiçbir zaman ise bir prenses gibi olamamıştı. Onun prensesliği babasının boynuna sarılınca başlardı. Yoksa ne o ne de ablası Ferda kurallarla yürüyen, gezen, uyuyan ve asla dışarıda prenses olmayan birer çocuktu. Prenseslik evin duvarlarının dışında biterdi.

Çok çalışırdı babası, çok çalışkandı. Gecesi ve gündüzü her zaman iç içeydi. Leyla da onun bu hallerine hayrandı. Belki de bu mesleği seçmesinde en büyük etken, rol model babasıydı.

"Hadi bakalım bitirelim şu işi..." diye mırıldandı.

ATEŞTEN DÜĞÜM(KİTAP OLUYOR)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin