'Aradığın seni arayandır'
İki ailenin düşmanlığını bitirmesine karşılık ortaya atılan iki can ve sonrasında yaşananlar...
Yalanlar, ihanetler, sırlar, sevinçler, mutluluklar, aşk, intikam ve tutkuyla harmanlanmış bir hikaye.
Elif Kamer Bozan, hayall...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Merhaba hoşgeldiniz guzularım
Beni buradan (seydnrgrsu ) instagramdan ve TikTok'tan takip etmeyi unutmayın.
Beğenmeyi ve Yorum yapmayı unutmayın
'Sırtımda uzun, hırka gibi gece...'
Tam yirmi iki dakika olmuştu. Tam yirmi iki dakikadır hangi yöne adımlayacağımı bilemez bir halde gözümden artık akamayan yaşlarla karşımdaki sedyeye bakıyordum. Kulaklarımda, etrafımda, kalbimin tam ortasında çığlıkları yankılanırken koluna batırmaya çalıştıkları iğneyle bedenim daha da ürperip gitmişti.
"Sakin ol tamam," demişti ben korkudan ne yapacağımı bilemezken hemşirelerden biri. "Sen sakin ol. Merak etme."
"Ben," diyebildim güç bela hıçkırıklarımın arasından. "Ne yapacağımı bilemedim inanın."
"Sakin ol," dedi anaç bir tavırla kolumu sıvazlarken hemşire. Sakin olmaya çok ihtiyacım vardı ama buna zerre gücüm yoktu. Tek hissettiğim, tek düşündüğüm 'Ya ona bir şey olursa' korkusuydu.
Gözlerimi açtığımda saat gece üç buçuğa geliyordu ve ben onun kesik kesik nefeslerini duymuştum. Aklım gitmişti o an başımdan. Bembeyaz pamuk teni kırmızı güllerin öptüğü gibi kızarmış, narin küçük bedeni ateşler içinde kavrulmaya başlamıştı.
"Arîn..." diye mırıldandım onun çığlık çığlığa hallerine. "Çok korkuyorum..." dedim hemşireye dönüp. Onun her çığlığında içim dağlanıyordu. "Ya bir şey olursa."
"Merak etme tam zamanında getirmişsin. Böyle durumlarda hemen hastaneye gelmek çok önemli." Bunu yapabildiğim için kendimi şanslı mı saymalıydım bilmiyorum ama bence öyle değildi. Onun o halde acı çektiğini görmek çok korkunçtu.
"Tek başına mı getirdin onu sen?" dedi beni geldiğimden beri sakinleştirmek için uğraşan hemşire. "Kimse yok mu yanında?" Yaşların gerildiği bakışlarımı tekrar Arîn'e çevirirken daha büyük bir çığlık kaplamıştı odayı. "Babası nerede?
"Ben...Babası..." diyecek oldum ama arkamızdaki kapı hızla açıldı.
"Elif?" diye yükseldi bir ses. Korku dolu bakışlarım geri çevrildi. Onun bakışları ise önümüzde uğraştıkları Arîn'e çevrilmişti.
