'Aradığın seni arayandır'
İki ailenin düşmanlığını bitirmesine karşılık ortaya atılan iki can ve sonrasında yaşananlar...
Yalanlar, ihanetler, sırlar, sevinçler, mutluluklar, aşk, intikam ve tutkuyla harmanlanmış bir hikaye.
Elif Kamer Bozan, hayall...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🔥
'Toprağa gömülen yalnız bedenler değildir. Ve hayal suya düşmez. Bazı hayaller insan yaşarken gömülür toprağa.'
🎶 Edanur Yılmaz-Alın Yazısı
Lütfen hikayede verilen tarihlere dikkat ederek okuyunuz. Henüz günümüzdeki bölüme geçmedik. Bir sonraki bölümde günümüz anlatımına geçilecek
🔥
Kasım-2004
"Bir küçücük aslancık varmış..." Küçük kız ince parmaklarını üzerinde yağmur damlalarının biriktiği sarı çiçekte dolaştırıyordu. Siyah botları hep çamura bulanmıştı. Kırmızı kadife ceketinin kollarının ucu bile çamurdu ama küçük kız bunu umursamıyordu. Çünkü toprakla, çamurla oynamayı çok severdi.
"Kırlarda ko ko ko koşar oynarmış..." parmaklarına bulaşan çamura aldırmadan yüzüne düşen saçlarını güç bela geri iteledi. Annesi evden çıkmadan kat kat giydirmişti onu. Havalar artık eskisi gibi değildi. Güneş bir görünüp epey kayboluyordu kara bulutların arkasında. Dün de çok yağmur yağmıştı.
"Bir küçücük aslancık varmış. Kırlarda ko ko koşar oynarmış." Fark etmeden abisinin kendisine uzun zaman önce öğrettiği şarkıyı söylüyordu.
"Abisi onu çok çok severmiş."
"Abi!" Küçük kızın belini abisinin güçlü kolları sarmalamıştı bir anda. Küçük kız bira korku biraz şaşkınlık ama bolca mutlulukla abisinin kolları arasında çırpınırken neşeli çığlıkları saçılıp gitmişti etrafa. "Abim geldi! Abim geldi! Sen ne zaman geldin abi!"
"Daha demin geldim ay yüzlüm." Kardeşini yavaşça yere indirip yüzüne yapışan saçlarını elleriyle geri iteledi. Kardeşine hep 'ay yüzlüm' derdi Ezman. Kardeşinin sevinçle zıplaması yüzünden yerden sıçrayan çamurlar pantolonda lekeler bırakıyordu. Ama kızmadı kardeşine. "Sakin ol ay parçam." Kardeşini tekrar kolları arasına alıp ilerideki büyük zeytin ağacının altına götürdü. Kuru kütüğe dikkatle onu oturttuktan sonra kendisi de yanına oturup kolunu onun omzuna attı.
"Biliyor musun?" dedi küçük kız yerinde heyecanla kıpırdanıp. Mutluluğundan içi içine sığmıyordu. "Ben küsmüştüm aslında sana." Abisinin yanından azıcık uzağa kaydı.
"Küstün mü? Abilere hiç küsülür mü kızım? Çok ayıp."
"Ama sen de beni götürmedin köye. Hem yengem abin gelmeyecek de demişti. Ondan küstüm işte." Küçük kollarını göğsünde bağladı kız. Kaşlarını hafifçe çatıp kafasını abisinden öbür yana çevirdi.
