34-İNSANIN EVİ

22.8K 1.1K 595
                                    

Merhaba hoşgeldiniiiiizzzzz

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Merhaba hoşgeldiniiiiizzzzz

Nasılsınız guzularım?

Ben iyiyim çok şükür. Şehir dışında olduğumdan geçen hafta bölüm atamadım maalesef. Bu hafta da yine aynı gününde atayım dedim ama baktım dayanamıyom attım gitti gııız

Bölümümüz çooooooookkk uuuzzuuun. Yani artık ne yapacağınızı biliyorsunuz ve en az hepiniz 10 (ON) yorum yapıyorsunuz okkkeeeyyyy! Yoksa bu sefer Şilan gibi kızarım size.

ha bir de yeni bölüm bildirimlerini almak için beni buradan (seydnrgrsu) mutlaka takip edin e mi??

Bölümdeki şarkıları, türküleri dinlemeyi sakın unutmayın. Biliyorsunuz işin büyüsü orada.

Hadi o zaman parmaklar yıldıza, aklımız burayaaaaa


Aytekin Ataş-Nasıl Yar Diyeyim?

Olgun Şimşek-Üflediler Söndüm

Ez Kevok Im





🔥



"Bir şey söyle..." diye mırıldandım. Yaşların gerildiği bakışlarım onun bana çevrilmesini istediğim bakışlarındaydı. Tek bir şey söylemesine ihtiyacım vardı. Tek bir şey. Bir kelime bile olsa yeterdi. "Bir şey söyle. Söyle çünkü inanacağım." Dedim titreyen dudaklarımdan zorla dökülen kelimelerle.

Söylemedi. Bir an dudaklarını araladı. Ama hemen sonra vazgeçti.

İnandığım, güvendiğim her şey çöp oldu o anda. Yaşadığım, hissettiğim her şey savrulup gitti onun sessizliğinde.

"Nasıl yaptın bunu Baran..." diye mırıldandım. İçimde bir şeyler çatırdıyordu. "Nasıl yapabildin?"

"Ben..." dedi sadece. Ama devamını getirmedi. 'Yapmadım' demedi. 'O öyle değil' demedi. Kabul eder gibi sustu.

Akmak üzere olan göz yaşımı sertçe sildim. Titreyen dudaklarımı sıkıca bastırdım birbirine. O an emin oldum bir şey demeyeceğine. İnkar etmeyeceğine.

"Boşanalım." Dedim net bir sesle. Yerde dolaşan bakışları hızlıca çevrildi bana. Göz bebekleri iri iri açıldı.

"Ne?" dedi şaşkınca.

"Bitsin. Boşanalım bitsin." Hızla sol elimdeki alyansı çekip yan tarafımdaki masanın üzerine koydum. Ama oraya koyduğum sadece alyansım değildi. Aramızdaki bağı, duyguları, hayalleri ve olacakları koymuştum.

Hızlı adımlarla çıkarken odadan tutmaya çalıştığım göz yaşlarımı serbest bıraktım. Az önce o odada sadece alyansımı bırakmamıştım. Girdiğim odada kapıyı kilitleyip yere çökerken parmağımdan söktüğüm alyansa değildi akan yaşlarım. Kaybettiğim her şeye, olamayacak her şeye aktılar birer birer. Kollarımı sıkıca karnıma sarıp daha da çok ağladım.

ATEŞTEN DÜĞÜM(KİTAP OLUYOR)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin