'Aradığın seni arayandır'
İki ailenin düşmanlığını bitirmesine karşılık ortaya atılan iki can ve sonrasında yaşananlar...
Yalanlar, ihanetler, sırlar, sevinçler, mutluluklar, aşk, intikam ve tutkuyla harmanlanmış bir hikaye.
Elif Kamer Bozan, hayall...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Beğenmeyi ve yorum yapmayı unutmayın 🌸
🔥
"Sus hala olur mu hiç öyle şey." Elimdeki tepsiyle salona adımlarken Bircan ablanın telaşlı sesi dolmuştu kulağıma.
"Olmuş işte Bircan görmüyor musun? Zaten millet arkadan konuşuyordu iyice açacaklar artık ağızlarını!" Rojbin hanım gelmişti. O sabah kahvaltı sofrasında yoktu ama geldiği gibi konağı da ayağa kaldırmayı başarmıştı.
"Sakin ol hala. Bu bizi ilgilendirmez."
"Ne demek ilgilendirmez!" Diye yükseldi Rojbin hanım. Kapının girişinde onun ayakta bir Gülsüm hanıma bir de Bircan ablaya dönüp hararetle bağırmasını izliyordum. "Biz ne deriz Gülsüm elaleme!"
"Hala abartmadın mı?" Kolundan tutup oturtmak istedi onu Bircan abla ama var gücüyle çekti kendini geri. O sırada da bakışları benle kesişti.
"Haah işte geldi nihayet! Gel gel!" Şaşkın bakışlarım diğerlerinde dolandı bir süre.
"Bir şey mi oldu?" İçeri adım attıktan sonra elimdeki tepsiyi yavaşça sehpaya bıraktım.
"Bir de soruyor görüyor musunuz! Bir de bir şey mi oldu diyor!"
"Gel anne sen sakin ol tansiyonun çıkacak." Berfin çekiştirmiştir bu sefer kolundan ama ona da oralı olmadı.
"Anlamıyorum Rojbin hanım. Ne oldu?"
"Anlat marifetini! Anlat iki haftadır gizli gizli dershaneye gittiğini! Anlatsana!"
"Ne var ki bunda?" Çenemi yukarı kaldırdım. Bunu sorgulayacak en son kişiydi o.
"Yok mu öyle mi? Söylesene Gülsüm! Demeyecekler mi gelininiz bu yaşta ne işliyor okulda diye!"
"Hala Elif eğitimine devam ediyor ne var bunda?"
"Ne var bunda mı! Ne var bunda mı!" Sesinin tonu gittikçe artıyordu tıpkı benim sinirim gibi. O kimdi ya! Kimdi de sorguluyordu!
"Ne oluyor burada! Ne bu gürültü?" Herkesin bakışları benim arkamdaki kapıdan giren ona çevrilirken ben sinirden alev alev yanan bakışlarımı Rojbin hanımdan çekemiyordum.
"Karın dershaneye başlamış." dedi deminden beri sakinliğini koruyan Gülsüm hanım.
"Evet. Ne olmuş?"
"Ne olmuş öyle mi ne olmuş! Karın okullara başlamış ama başlarken bu konağa ne için geldiğini de unutmuş!"
"Rojbin hanım bu sizi ilgilendirmez. Ne yaptığıma da siz karışamazsınız." Ona doğru bir adım attım ama cebinden çıkarıp ayaklarımın önüne fırlattığı iki kutu ilaçla durmak zorunda kaldım.
"Beni değil ama aşiretimizi, ailemizi ilgilendirir gelin hanım! Sen bu konağa öyle balım gülüm gelmedin! Sen bu eve sırf o düşmanlık bitsin diye girdin! Kimse bunu kabul etmese de bu aşiretin soyu Baran üzerinden yürüyecek! Ama sen sırf okul diye tutturup bir bebek vermemek için uğraşırsın!" Bakışlarım ayaklarımın önünde duran iki kutu ilacın üzerinde kalmıştı.
"Gördünüz! Sen bebek vermeyeyim diye uğraşırsın ama dışarıda millet senin bu yuttuğun hapları değil Baran'ı konuşur!"
