4-ACI GÖZYAŞI

39.4K 1.6K 174
                                    



🔥





🔥

Beni buradan, instagramdan ve TikTok'tan takip etmeyi unutmayın. Her satıra uğrayın konuşalım. Sizi seviyorum

🔥

'ACI GÖZYAŞI'

🔥

"Zehra sen delirdin mi? Düğüne katılmayacağım ne demek!" Taş avluda kalabalık sesini bastıran bir ses vardı. Yengemin avaz avaz sesi. Sesi korkunçtu. Sesi gibi görüntüsü de korkunçtu. Biz de bu korkunç manzaraya korku dolu gözlerle bakıyorduk kapının dışından.

"Duydun Rojda abla! Ne ben ne de çocuklarım o düğüne gelmeyeceğiz!"

"Aklını mı kaçırdın sen!" Annem odanın bir o tarafına bir bu tarafına adımlarken yengem de onun peşinden atıyordu adımlarını. "Elalem ne der sonra arkamızdan! Saçmalama!"

"Asıl sen saçmalama abla! Nasıl katılayım ben düğüne ha! Ciğerim yanarken nasıl katılayım!" Gözünden süzülen bir damla yaşı hırsla sildi koluna. Onun karşısında ağlamak istemiyordu.

"Zehra delirtme beni! Duymasın Haşim abin! Düğüne katılmamak nedir! Aklın başında değildir senin!"

"Aklım da acım da yerinde!" Yumruk yaptığı elini sertçe göğsüne vurduğunda zar zor yutkunmuştum. Onun her haykırışı ciğerimden bir parçanın dağlanıp kopmasına neden oluyordu. "Asıl sizin mi aklınız yok! Hadi onu geçtim acıma hiç mi saygınız yok!"

"ZEHRA!"

"Bağırma anneme!" dedim artık taşan sabrımla beraber. Odaya hızlıca girip tam annemin önünde durdum. Sesim onun sesinden de yüksekti.

"Sen çekil kız! Karışma!" Eliyle beni kenara çekmek istedi ama kararlı adımlarım kendine mani oldu. "Elif!"

"Annem dediği her kelimede haklı! İnsanın acısına şu kadarcık saygınız olsun be!" Parmak ucumla gösterdiğim küçücük 'saygıyı' biz yıllardır görmüyorduk ki.

"Aklının ermediği şeylere karışma Elif! Çekil!" Tekrar eliyle beni kenara çekmek istedi ama bileklerini kavradım aniden.

"Ne bu düşmanlığın bitmesi ne de yaptığınız barış umurumuzda bile değil tamam mı?" Beni bile cayır cayır yakan bir öfke vardı gözlerimde. İri iri açılmıştı yeşil gözleri. "Ama hem annemin hem de bizim acımıza saygınız olsun biraz. Kolay mı sanıyorsun sen yenge o adamlarla aynı ortamda bulunmayı!"

"Aileler bitirmiş düşmanlığı sana mı kaldı söz söylemek! Çekil şuradan! Asabımı bozma benim!" Bileğini elimden çekmek istedi ama başaramadı.

"Hayır yenge! Düşmanlık değil konu! Konu sizin bizim acımıza saygınızın olmayışı! Kolay mı sence o insanlarla aynı ortamda bulunmak! Benim bu davada abim öldü! Babam öldü!"

"Daha fazla insan ölmesin diye zaten bitti bu düşmanlık! Yeter ha!" Bileğini sertçe kurtardı elimden.

"Gelmeyeceğiz biz abla." dedi annem deminkinden daha sakin bir tonda. Ama sesindeki kararlılık bir adım dahi öteye gitmemişti.

"Koca iki aşiret barıştığını resmen duyurdu iki gün önce koca meydanda! Siz şimdi böyle karşı çıktığınızı mı sanarsınız?"

"Karşı çıkmak değil abla! Aksine zaten yıllardır boşuna süren bu davanın bittiğine sevindim bile. Ama benim acım bana yetiyor tamam mı? Daha da onların ayak bastığı yere basıp, nefes aldıkları yerde nefes alıp acımı katlayamam!"

ATEŞTEN DÜĞÜM(KİTAP OLUYOR)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin