'Aradığın seni arayandır'
İki ailenin düşmanlığını bitirmesine karşılık ortaya atılan iki can ve sonrasında yaşananlar...
Yalanlar, ihanetler, sırlar, sevinçler, mutluluklar, aşk, intikam ve tutkuyla harmanlanmış bir hikaye.
Elif Kamer Bozan, hayall...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🔥
Derin bir nefes alırken karşımdaki aynada olan buharı elimle üstünkörü sildim. Bakışlarım o bulanıklıkta kendi aksimi yakalarken uzanıp bornozumu aldım ve yavaşça sırtıma geçirdim. Islak saçlarımı da havluya sarmaya gerek duymadan öylece attım arkama. Etrafı toplamam lazımdı ama gecenin bu saatinde bunu yapabilecek güç bulamıyordum kendimde. Hele de geçirdiğim bu berbat günden sonra.
Banyodan çıkarken çıplak ayaklarıma bir terlik geçirmediğimi annem görse muhtemelen her hapşurmamı, baş ağrımı, ne bileyim hafif bir kaşınmamı buna bağlayabilirdi. Belki eskiden olsa 'Çocuğun olmaz bak' diye de çıkışabilirdi ama üç aydır böyle mevzular asla dile getirilmiyordu. Kesin kati bir şekilde bu konularda dilimiz bağlıydı. Allah'tan böyle bir ihtimalin eşiğinden döndüğümden haberi olmamıştı.
Asıl o zaman yanardık.
Uzun koridorda çıplak adımlarımla ilerlerken odasına çekilen herkes yüzünden etraf bir hayli sessizdi. Gerçi bu saatte normal bir insan evladı uyurdu mutlaka. Ama benim saatlerim uzunca bir süredir karman çormandı. Hayatım gibi. Elimden kayıp giden her şey gibi.
Bakışlarım koridordan geçerken bizim konağın hemen yan tarafındaki yıllardır boş olan ama yakın zamanda taşınma telaşı yaşanan taş eve kaydı. Bugün orada bir hayli hareketlilik vardı. dar sokağımız oraya gelen kamyonlar yüzünden yine bir kaos yaşamıştı. Sanırım en son zabıta gelmişti de sorun çözülmüştü. Yani Azad öyle demişti.
Ama asıl dikkatimi çeken bizden tarafı gören en üst pencereden sızan ışıktı. Sanırım sahipleri her kimse geceyi burada geçirmeyi düşünmüşlerdi. Yani gelmişlerdi.
"Tek uyumayan ben değilmişim," diye söylene söylene odama girdikten sonra ışığı açma zahmetine girmeden yatağımın yanındaki komodine doğru adımladım. Saçlarıma iki üç tarak değdikten sonra üzerimi giyme zahmeti bile hissetmeden atacaktım kendimi yatağa ki eğildiğim yerde kalakaldım.
Bir nefes vardı odada.
Yabancı bir nefes.
Tüylerim diken diken olurken yavaş yavaş alınıp verilen bu nefesleri dinledim. Hemen arka tarafımda olduğunu da hissedebiliyordum.
Elim yavaşça yastığımın altına süzülürken amacım sabah oraya hızlıca bıraktığım babamın silahını almaktı.
Aldım da.
Hiç düşünmeden emniyeti açarken iki elimle silahı kavrayıp geri döndüm.
