Trouble Update〆BTS

~29~

#Winner-Really Really

Multide muhteşem üçlü nekxneknd

~Anka~

*Bulut görüntülü aranıyor*

Ekrandaki yazıyı görür görmez gözlerim dehşetle açılırken ne yapacağımı şaşırdım. Elim ayağım birbirine dolanırken sakin kalmaya çalıştım. Ben, ben onu aramayacaktım ki!

Hazır değilim...

Birkaç saniye geçerken aklım başıma gelmişti sonunda. Hemen kapatma tuşuna basarken telefonu yatağa fırlattım. Sanki çok tehlikeli bir maddeymiş gibi. Gözlerim hâlâ heyecanla açık bir şekilde telefona bakarken derin derin nefes alıp veriyordum. Az daha onu görecektim!

Gerçi... Açmadı.

Kaşlarım istemsizce çatılırken somurtup arkama yaslandım. Zaten telefonu elindeydi, niye açmadı ki?

Ah, Anka... Çocuk yeni uyandım diyor, müsait değildir. Öyledir, öyle...

Kafamdan bu düşünceleri atmaya çalışırken sinirle alnıma vurdum. Nasıl bir sakarım ben? Yanlışlıkla aramak ne? Acaba yazsam mı? Yanlışlıkla aramışım diye. İnanır mı ki ya bana?

Ah, çıldıracağım!

Telefonumun zil sesi odayı doldururken yerimden sıçradım. Beni bu saatte kim arar ki?

Telefonu elime almamla atmam bir olmuştu. Yok artık!

*Bulut görüntülü arıyor*

Heyecandan ayaklanırken ne yapsam diye düşünüyordum. Gözüm ekranda takılı kalırken yavaşça telefonu aldım. Boğazımı temizlerken açmayı denedim. Ama... yapamadım. Ay, heyecanlandım!

Tamam Anka, aç şu telefonu yoksa son şansını da kaybedersin. Evet... Açıyorum?

Telefonun zil sesi dururken ekran yüklenmeye başladı. Kendimi Esra Erol'da sanki paravanın açılmasını bekleyen biri gibi hissediyordum. Bir saniye... Ben nasıl görünüyordum??

Gözlerim tekrardan panikle açılırken hemen aynaya koştum. Saçımı tek elimle gelişigüzel düzeltmeye çalışırken yüzüme baktım. Ah, şuna bak. Cadı gibiyim!

"Daha ne kadar tavanı izleyeceğiz?"

Duyduğum sesle öylece kalakalırken yavaşça bakışlarımı telefona çevirdim. Jimin'in yüzünü görmemle 'yok artık' diye mırıldanırken Jimin ekrana bakmaya devam ediyordu.

"Merhaba?"

"Orda kimse var mı?"

Sesi... Ne kadar da güzel...

"Anka, yüzünü gösterebilir misin?" Artık fısıldayarak konuşuyordu. Nedenini merak ederken devam etti. "Telefonu Taehyung'tan çaldım. Lütfen, lütfen... Birazdan gelir."

Yutkunup bir iki saniye daha beklerken kamerayı yavaşça kendime çevirdim. Şu an far görmüş tavşan gibi durduğuma emindim.

Jimin bir süre bana bakarken aramızda bir sessizlik oldu. N'olacak? Ay, çok mu kötü gözüküyorum? Gözlerimi kaçırırken bir yandan gülümsemeye çalıştım.