Trouble Update〆BTS

~37~

#Kim Taehyung-Scenery

Uzun bir süre oldu yeni bölüm atmayalı, biliyorum ejizjeix o yüzden ben de uzuun bir bölümle karşınızdayım. Umarım beğenirsiniz, iyi okumalaar

~Anka~

"Bak istersen seninle kalabilirim, diğerleri gelene kadar."

Gözlerimi bilmem kaçıncı kere devrirken Akın'ı itekledim. "Hayır Akın, gerek yok diyorum ya."

Geri çekilip bakışlarımı başka yere çevirirken aynı zamanda sesimi biraz alçaltmıştım. "Hem...hazır onlar yokken rahatça oturayım, birazdan gelirler de."

Akın bana kaşlarını kaldırmış emin olamazcasına bakarken gülümsedim. "Hadi ya, hem geç oldu uyurum ben."

"Emin misin?"

Sırtından itekleyip kapıya ilerletirken "Eminiim." dedim. Kapıyı açıp gitmesini beklerken o da ayakkabılarını giydi. Son kez bana dönüp sarılmasıyla ben de gülümseyerek karşılık verdim. "Teşekkür ederim, yanımda olduğun için..."

Geri çekilip saçlarımı karıştırınca bir şey demedim hatta daha çok gülümsedim. Saçlarımın karıştırılmasına, garip ama pek sinir olmuyordum hatta hoşuma gidiyordu. "Ne demek güzellik, her zaman yanındayım. Bir alo de, hemen damlarım." Sözlerinin ardından göz kırpmasıyla gülüp omzuna vurdum. "Tamam, hadi git artık."

Kapıdan dışarı çıkarken "İyi tamam, gidiyorum." diye hayıflandı. "Hadi görüşürüz, iyi geceler." El sallayınca ben de el salladım. "Sana da..." Arkasını dönüp giderken asansöre binmesini izledim. Son bir kez daha elini sallayınca ben de karşılık verdim. O gidince de kapıyı kapattım.

Derin bir nefes verip sırtımı kapıya yaslarken birkaç saniye gözlerimi kapalı tuttum. Akın...bana iyi gelen sayılı kişilerdendi...

Bugün biraz moralim bozulmuştu, Derya'yla ufak bir atışmamız olmuştu. İkizlerin de canı sıkılınca cici babaları morallerini yükseltmek için dışarı çıkarmıştı onları. Sağ olsun akıllarına geldim de bana da teklif ettiler ama ben gitmek istemedim...ilk defa babamla bir yere gitmeyi reddetmiştim. Babamın da gözlerinde ufak bir şaşkınlık var gibiydi ama sonra geri toparlandı ve "Sen bilirsin." deyip gittiler. Sadece bunu dedi... Neyin var diye sormadı? İyi misin diye...

Hoş iyi misin, diye sorsa da yalan söyleyecektim sanırım. Evrensel yalanımız... 'İyiyim...'

Toplarlanıp kafamı iki yana salladım. İyi ki Akın gelmişti, birlikte az da olsa vakit geçirmiştik. Gülümseyip odama doğru ilerlerken gözüm aynaya takıldı. Gözlerimin altı biraz morarmıştı. Oflayıp yatağa otururken birkaç gündür neden uyuyamadığımı düşündüm... Sanırım kafamda çok şeyler dönüyordu ve de bu uyumamı engelliyor...

Telefonumun çalmasıyla kaşlarımı çatıp saate baktım. Saat 1'di. Bu saatte kim arardı ki? Akın mı acaba? Bu aklı havada çocuk yine ne unuttu?

Gülüp telefonu elime almamla anlık bir şoka uğramam bir oldu. Ekrandaki yazıyı anlamaya çalışırken yutkundum.

*Bulut görüntülü arıyor*

Tamam, önceden de konuştum. Heyecalanacak bir şey yok Anka. Aynaya bakarken gözlerimi devirdim, artık bu morluklara yapacak bir şey yoktu. Saçlarımı gelişigüzel düzeltip cevapladım. Ekran yüklenirken merakla beklemeye başladım. Sanırım kalp krizi geçireceğim, Tae... napıyorsun sen bana?