Trouble Update〆BTS

~30~

#Pearly Rain

Sanırım müzikler uygulama üzerinden dinlerken duruyor. Okunmuyor. İnternet üzerinden okursak hem dinleyebiliyor hem de okuyabiliyoruz ama burda olmuyor. İşte yine Watty'nin saçma sapan hâlleri..

Fakat sizin bölümleri müziklerle okumanızı gerçekten isterim..çünkü bazı hisleri bu parçalar sayesinden daha iyi anlıyor, hissediyoruz. Eğer müzikleri beğenirseniz de indirip öyle okuyabilirsiniz. Neyse..tabi size kalmış enkxjsox isterseniz başka müziklerle de okuyabilirsiniz.

Ve de cidden bu kadar uzun yazacağımı düşünmemiştim sjzosnso eh o zaman sizin de bol bol yorumlarınızı ve oylarınızı beklerimm

İyi okumalar dilerim sizee♡

Anka: Öğrencinin işi çok zor... Bu güzel yaşlarda, kendini yıpratıp bir yarış atıymışçasına yarışıyor...

Anka: Kendini hırpalıyor...

Anka: Uğraşıyor...

Anka: Yeri geliyor kendisi için, yeri geliyor ailesi için...

Anka: Ama çoğunluk ne için biliyor musun? Ailesi için...

Anka: Çabalayıp durmadan uğraşıyor. Bir adım geri gitse sanki çukura düşmüş gibi hissediyor. Bir adım ileri gitse önümde diğerleri var, onları geçmem gerek diyor.

Anka: Arkadaşlarını bile bu yüzden doğru dürüst sevemiyor. Çünkü onlarla hep kıyaslanırken buluyor kendini.

Anka: Ne zaman biter bu yarış? Olduğu gibi kabul edemezler mi?

Bulut: Bitmez, bitmeyecek... Ne zaman kabul ederler biliyor musun?

Bulut: Onu kaybettiğinde...

Bulut: Belki duymuşsundur, Kore'de öğrenciler bu yüzden çok zorlanıyor. Dövülüyorlar, eleştiriliyorlar, intihar ediyorlar...

Anka: Evet... duymuştum...

Bulut: Bunlar çok acı verici. Hayatta hep kıyaslanıyoruz.

Bulut: Hoşnut edemiyoruz bir türlü. Birini geçsek diğeri geliyor. Bunlar hiçbir zaman bitmeyecek, hep yarışmak zorundayız. Aile bunu fark etmiyor bazen veya öğretmenler.

Bulut: Ne zaman fark ediyorlar?

Bulut: Artık bir çocukları olmadığı zaman, bir öğrencisi, bir arkadaşı olmadığı zaman...

Anka: Evet, geçen böyle bir kızla karşılaştım üniversitede. Kız, bitmişti... Anlatabildim mi? Yeri geliyor çok başarılıydı da ama bundan artık zevk alamıyordu. Daha iyisi, daha iyisi, daha iyisi...

Anka: Mutlu etmiyor artık o başarılar... Gençliğini yaşayamıyor, o duyguları bir daha hiçbir yerde bulamaz ama o duyguları doğru düzgün hissedemiyor.

Anka: Eğlenmesi gerekirken eğlenemiyor, ağlaması gerekirken ağlayamıyor, gülmesi gerekirken gülemiyor.

Bulut: Bir robot gibi yaşamayı öğreniyor.

Anka: Evet..

Anka: Üniversite sınavına hazırlandığım zamanları hatırlıyorum da... Kolay gibi gözüküyor. Ders çalışırsın, sınava girersin, 1 yıl çabucak geçer ve biter... Ama öyle değildi.