Trouble Update〆BTS

~22~

#Ember Island-Umbrella

Multide Anka var, Tae'nin anlattığı profil fotoğrafı aynı zamanda nskxnskx

~Anka~

Telefonu bırakıp yatağa uzanırken yüzümde bir gülümseme belirmişti... Hissettiklerimi anlatsam anlar mısınız bilmiyorum ama ah, şu an harika bir duygu içerisindeyim...

Kalp gönderdi..!

Evet, burda takılı kaldım... Ama ne yapayım? İnanması zor zaten. İçimde tabi hâlâ bir şüphe yok değil. Bu V'den kaynaklanmıyor, ona inandım. Ama çok şüpheci bir kızımdır. Ve de karşınızdaki kişi Kim Taehyung! İnanması, sindirmesi kolay değil tabi.

Bu zamana kadar konuştuğum kişinin o olduğunu düşündükçe içim kıpır kıpır oluyor, başım dönüyordu. Gerçek olamayacak kadar güzel bir duygu içerisindeydim...

Aklıma onun ilk mesaj attığı zaman gelince heyecanla yerimden doğruldum. Nerden bilebilirdim ki o olduğunu?Yoksa engellemezdim. Geri neden engeli kaldırdım mı? Çünkü... Dayanamadım.

Derin bir nefes alıp verirken gözlerimi yumdum. Etrafıma anlatamazdım. Beni can kulağıyla dinleyen, beni her türlü destekleyen kişiyi kaybetmiştim artık... Babam zaten değişti... Arkadaşlarım deseniz... Onlara da güvenemiyorum. Hem beni tanımayan birine anlatmak istedim. Normalde hiç bu tür işlere karışmazdım ama sanırım baya dolmuşum... Annemi kaybedince kendimi bir anda boşluğa düşmüş gibi hissetmiştim. Hâlâ sanki o boşlukta süzülüyor gibiyim...

Onun yanına gitmek istedim. Bu boşluğa dayanamazdım. Soğuk fayans üzerinde halsizce otururken annemi düşünüyordum. Sonunda ona ulaşacağım diye mutluydum ama o anda içime bir his doğdu. Bir sıkıntı... Sanki annem konuşmuş gibi, sanki annemin hislerini hissetmişim gibi olmuştu. İşte o anda yaşamak istedim. Annem için... Hata yaptığımı anlamıştım ama bir yandan da çok geç diye deli gibi korkuyordum. Kuzenim son anda yetişmeseydi belki... Gözüm, bileğimde olan belli belirsiz ize kayarken gözlerimi yumup kafamı iki yana salladım.

Ah, kötü anıları uzaklaştırmalıyım. Şu anda hayattayım, annemin istediği gibi yaşamak için hayattayım. O zaman ona göre hareket etmeliyim, evet.

V ile konuştuğumuz mesajlar aklıma gelirken gülümsedim. Dertlerini anlattı, dinledim... Derdimi anlattım, dinledi... Bu zamana kadar onu dinledim, bu zamandan sonra da hep dinleyeceğim. Gelecekte ne olacak bilmiyorum ama şu anı düşünmeliyim di mi? Yaşadıklarımı, hissettiklerimi...

Benim hakkımda ne düşünüyor bilmiyorum ama ben hep onun yanında olacağım. Belki onun yanındakiler ona yeter ama ben yine de onun yanında olacağım. Çünkü o bunu hak ediyor. Üzgün olduğunda, mutlu olduğunda... Tabi bana anlatır mı bilmiyorum ama bu zamana kadar konuştuk, paylaştık bugünden sonra da böyle devam edecektir. V'nin de dediği gibi... Sanırım hissettim.

Hâlâ inanamıyordum...belki onunla konuşmuş olduğumu öğrenemeden o gidecekti, bir daha konuşmayacaktık ama o gitmemişti, benimle konuşmaya devam etmişti... Ah..kalbim çok kötü oldu...

Bir sıkışma var ama acı verici değil, nasıl anlatırım bilmiyorum ama bu sıkışma heyecanlandırıyor, mutlu ediyor... Bu hissi tatmayalı uzun zaman olmuştu, teşekkür ederim Tae..beni tekrardan bu kadar mutlu ettiğin için.