Trouble Update〆BTS

~54~

#Natalie Taylor-Collapsed

Baya uzun bir bölüm oldu sjzosnozk uzun ve önemli bir bölüm ^-^ Multi de bence spoi veriyor enozjskx Bol bol yorum yapmayı unutmayın, iyi okumalaar

~Anka~

Televizyonun kanallarına boş boş bakınırken sıkıntılı bir nefes verdim.
Babam ve Derya dışarı çıkmıştı, babam biraz hava alsın diye. İkizler de henüz okuldan dönmemişti. Anlayacağınız evde tektim. Keyfime bakıp vakit geçirmem gerekirken aklım çok doluydu. Taehyung'la...

Üniversiteyi dondurmuştum. Zaten bu kafayla bir yılı bitirsem ne işe yarardı ki? Kendime vakit ayırıp dinleneyim diyorum ama bu sefer Taehyung zihnimi çok meşgul ediyordu. Omuzlarımızda çok fazla yük vardı. Hem onun omzunda hem de benim... Ve bu yükleri tek başımıza taşımak artık yorucu bir hâle geliyordu. Biz çökmüştük...

Jungkook'la konuştuğum konuşmalar bir bir aklıma gelirken gözlerimi yumdum. Dün gece Jungkook bana mesaj atmıştı. Ben de artık kaçmayı bırakıp onunla konuşmayı devam ettirdim. Jungkook orada yaşanan şeyleri, Taehyung'un neler çektiğini bir bir anlattıkça içimdeki sinir yavaş yavaş yok oluyordu. Onun yerine, onu anlamaya çalışıyordum ve sonuç bu... Onu kovmamdan dolayı içimde bir pişmanlık yer edinirken onu deli gibi özlediğimi fark ettim.

Buna artık son vermek istiyordum. Onun yükünü almak, onun acılarını hafifletmek istiyordum. O da benimkileri hafifletmek ister miydi? İstemeseydi burada olmazdı ama değil mi?

Taehyung...ikinci şansı hak edenlerden miydin?

Çünkü sana ihtiyacım vardı... Bu döküntülerin arasında yine aniden çıkageldin ve sana ihtiyacım olduğunu bir kez daha anladım. Nefesim sıklaşırken televizyonu kapattım ve öne doğru eğilerek yüzümü ellerim arasına aldım. Seni görmek istiyorum... Henüz sana hoşçakal demek istemiyorum ama öylece hoş geldin de diyemiyorum. Ah..ne yapacağım ben? Delirecektim artık.

Ayaklanıp odama doğru ilerlerken Akın'ın evine gitmeye karar verdim. O bana yardımcı olurdu. Taehyung'u da bildiğine göre... Hâlâ şaka gibi geliyordu. Odanın ortasında duraksayıp pencereden dışarı doğru bakarken kendime gelmeye çalıştım. Buradaydı... Taehyung buradaydı. Kalp atışım yavaş yavaş hızlanmaya başlayınca elimi kalbime götürdüm. Hey hey..sakin ol kalbim. Onu..bu kadar çok sevdiğini belli etme. 

Gözüm boşluğa dalıp giderken elim yavaşça yanıma düştü. Sevmeyen bir insan o kadar zorluğa rağmen buraya gelir miydi?

Taehyung için buraya gelmenin ne kadar zor olduğunu biliyordum. Sırf bu yüzden bile ondan kolayca vazgeçemiyordum. Çünkü ne olursa olsun o başarmıştı. Benim yanıma gelmişti. Ben de ondan daha ne kadar kaçabilirdim ki? Bir yandan ona doğru çekilirken bir de...

Dudağımı yalayıp saçlarımı arkaya attım. En iyisi Akın'la görüşmek. Ne kadar erken o kadar iyiydi. Üstümü hızlıca değiştirip adımlarımı lavaboya yönlendirdim. Elimi yüzümü yıkayıp kendime çeki düzen verdim ve en son da saçlarımı arkadan topladım. Aynadaki yansımamı bir süre izlerken derin bir nefes alıp verdim. Hallet artık şu işi kızım. En azından bir karar verelim. Hoş geldin mi, hoşçakal mı?

Telefonumu cebime atıp kapıya doğru ilerledim. Vestiyerden de ceketimi alırken vakit kaybetmeden kapıyı açtım. Adımlarımı durduran şey kapıyı çalmak üzere olan Taehyung'tu. Bir saniye...Tae burada mıydı? 

O da şaşırmış olacak ki eli havada öylece kalakaldı. Ben ona, o bana şaşkınlıkla bakarken Taehyung kocaman açtığı gözlerini yavaşça indirdi. Sertçe yutkunurken Taehyung hâlâ gözlerini benden ayıramıyordu. "Iı..."