Trouble Update〆BTS

~58~

#Chord Overstreet-Hold On

~Anka~

"Namjoon hyung benim Iron Man'li çorabım nerde?!!"

"Hope!! Benim yastığımı sen mi aldın??"

"Namjoon hyung! Jimin bana köpek maması yedirmeye çalışıyor!"

"Bana biri yemek için yardıma gelebilir mi artık?!"

Kulağıma gelen seslerle kaşlarım çatılırken yavaş yavaş gözlerimi araladım. Yabancı bir odada kendimi bulmamla yavaşça yattığım yerden doğruldum. Neredeydim ben?

Bir yandan gözümü ovuştururken bir yandan da odayı inceliyordum. Daha önce buraya geldiğimi hiç hatırlamıyordum. Yavaş yavaş ayılırken elim havada kaldı. Birkaç saat önce yaşadıklarım bir bir geri yüklenirken gözlerim şaşkınlıkla açıldı. Aynı şekilde hafif aralanmış ağzımla etrafı incelerken sudan çıkmış balık gibi durduğuma emindim. Ben şimdi BTS üyelerinin evinde miydim?

"Hayvan gibi bağırmayın ya! Kız uyanacak şimdi!"

Namjoon'un isyan eden sesine karşılık yüzümde ufak bir gülümseme oluştu. Bunu söylerken bir yandan kendisinin de bağırması peki...

"Biri bana sofrayı kurmamda yardım edebilir mi artık?!" Jin'in yardım çığlıkları etrafı sararken üstümdeki örtüyü kenara itip ayaklarımı yataktan dışarıya doğru sarkıttım.

"Hope eğer yastığımı sen aldıysan ve oyun oynuyorsan cidden hiç sırası değil. Seni merdivenlerden aşağıya iterim!"

Sonlara doğru Suga ortalığa bağırırken şaşkınlıkla başımı kapıya çevirdim. Bu evde neler dönüyordu?

"Ya benim çoraplarım nerde?!" Jungkook'un ağlamaklı çıkan sesine karşılık hafiften gülerken ayağa kalktım. "Jimin, Taehyung'a köpek maması yedirmeye çalışmaktan vazgeç artık yoksa onların hepsini bizzat ben kendim sana yediririm!"

Namjoon'un tehditiyle odanın ortasına kalakalırken yutkundum. Acaba odadan dışarı çıkmasam mı ki? Herkesin sağlığı için..yani en azından benim sağlığım için odada kalmak güzel bir seçenek gibi duruyordu.

Kendime gelirken odanın içinde bulunan boy aynasından kendime baktım. Saçlarımı düzeltirken üstüme de çeki düzen verdim ve kapıya doğru ilerledim. Kapıyı açıp koridora adımımı atmamla kendimi yerde bulurken acıyla yüzümü buruşturdum. Sadece düşsem ne güzel olurdu. Nefes alamıyordum!

Ben nefes almaya çalışırken üstüme düşen kişi bir süre üstümde kaldı. Sanırım o da şu an neler olduğunu idrak etmeye çalışıyordu. Ama bir an önce üstümden kalkmazsa cidden öleceğim. "Üs..tümden..kalk."

Ben nefes nefese konuşmaya çalışırken yanımıza birkaç kişi daha geldi. Üstüme düşen kişi de en sonunda kendine gelmiş olacak ki hemen ayağa kalkmıştı. Ben öksürmeye başlayınca Taehyung hızlıca yanıma gelip beni kollarımdan tuttu ve kaldırdı. Elim belime giderken diğer elim kalbime gitmişti.

"Kaç kilo düştü üstüme?"

Taehyung sinirle Jungkook'a bakınca anladım ki üstüme düşen Jungkook'tu. Jungkook da bana tedirginlikle bakıyordu. "Anka özür dilerim...bir an hızımı alamadım. Sen de bir anda odadan çıkınca.."