"Hayat sadece mutlu anlardan ibaret değildir."
Bilinmeyen Numara: Ve Bulut gitti, 'Hayal'ine gerek kalmadı.
Bilinmeyen Numara: Tatlı, toz pembe hayallerinden gerçek dünyaya dön artık.
Bilinmeyen Numara: Hayata, olmayacak şeylerle değil de olabilecek...
Özel bölüm gecikti biliyorum ama umarım bu uzuuun bölümle kendimi affettirebilirim :')
Beğenmeniz dileğiyle, iyi okumalarr ღ
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir yazı okumuştum. 'Hayat bazen insanları, birbirleri için ne kadar çok şey ifade ettiklerini anlasınlar diye ayırır.'
Bu söz Taehyung'tan uzun süre ayrı kaldığım zamanlarda daha da bir anlam kazanmıştı. Onunla hiç konuşmadığım, ona biraz kırıldığım zamanlar..bu söz cidden o günler içindi. Çünkü aslında benim için ne kadar önemli biri olduğunu anlamıştım. O da çok iyi anlamıştı...
O sadece bir idol değildi, ben de sadece bir Türk kızı değildim. O Bulut'tu, ben de Hayal... İki normal insanın bir hikayesiydi aslında bu. Fakat yine de imkansız görünen şeylerin olabilirliğini gösteren, umutsuzluğa yer vermeyen, yıkılmaya izin vermeyen, vazgeçmemeyi öğreten bir hikayeydi.
Sıradan insanların aslında o kadar da önemsiz olmayan hayatının bir kesitiydi. Ve bu birkaç yıllık kesit bana çok şey katmıştı. Aslında canım acısa da belli etmemeyi öğretmişti en başında.
Babam aklıma gelince gülümsedim..bir insanı paylaşabilmeyi öğretmişti. Derya'yı düşünmemle iç çektim. Aslında bir insanın tamamen dışarda gösterdiği hâlinden ibaret olmadığını anlamıştım. Ve Taehyung...
İşte o an gülümsemem genişlemişti. Hiç iyileşemeyeceğim diye düşündüğümde aslında çoğu şeyi geride bırakabileceğimi ve eskisinden de iyi olabileceğimi görmüştüm onunla. Bir gülümsemesiyle benim de yüzümde gülücükler açtıracak gücün varlığına inanmıştım. Yorulduğumda ve sarılmak istediğimde bana koşa koşa gelebilecek birini tanımıştım. Bulut'u tanımıştım. Ve hayatıma giren en güzel şey olmuştu.
En sonunda düşüncelerimden sıyrılıp komodinin üstünde duran telefonuma uzandım ve açtım. İnterneti açar açmaz gelen mesaj yağmurlarıyla kaşlarım hafiften yukarı kalktı. Mesajların kimden geldiğini görmemle geri yüzümde kocaman bir gülümseme oluştu ve vakit kaybetmeden WhatsApp'a girdim.
Bulut'mm Uyudun mu?
Soruya bak
Tabi uyumuşsundur
Bazen farklı ülkelerde yaşadığımızı unutuyorum :'')
Mesajlarımıntek tik olmasından nefret ediyorum. Bu benim senden daha da uzakta olduğumuhissettiriyor...
Ama artık uzak kalmayacağız Hayal'im.
Müslüman olmak öncelikle.. zormuş ama halledeceğim :))
