Please, Don't Play my Heart (Mr. Ramirez Series #1)

CHAPTER 10

CHAPTER 10

Nang pagbuksan ako ni Dillan ay hindi na ako nagdalawang lumapit kaagad doon. Muli akong napatitig sa kagandahan ng kotse at sa kinang nang kulay grey nitong kulay. Maliwanag ang muka nya habang ginagawa iyon. Sa puntong iyon, pakiramdam ko nawala ang lahat ng takot ko at parang hindi nalang ako napipilitan ngayon.

"Careful." Paalala nya saakin nung inihakbang ko na ang paa ko.

Maliwanag akong muka kong tumitig sakanya dahil do'n. Pagkatapos ay tumango sakanya.

"How did you convince him?" Biglang baling nya saakin. Nakasakay na sya ngayon sa driver seat at ako naman dito sa backseat.

"Ha, Sino?"

"Wren." Huminto sya saglit dahil may kinatikot syang ano doon. "To come with him here."

Sinubukan kong tumingin sa malayo pero nasalubong ko ang mga mata nya. Nakita kong kumunot ang noo nya sa naging reaksyon ko.

"W-Wala hehe. Sinama nya lang ako bigla nung nakiusap ako." Lumapag ang tingin ko baba at pinaglaruan ng daliri ko.

"Really? As far as I know. My jackass cousin isn't good as that." Bumungisngis sya.

Inumpisahang paandarin ito. Nangilabot pa ako nung una pero nawala din kaagad dahil wala pa naman kami sa kalsada.

Isn't good? Tama naman sya eh. Dahil pinahirapan pa ako nang Wren na 'yon. Bumakas ang matalim sa ekspresyon sa mata ko sandali nang maisip iyon. Muli kong ibanalik kay Dillan ang tingin ko at nagulat ako nang mahuli nya uli ang mga mata ko.

Sa pagkakataong iyon alam kong wala na akong maitatago pa sakanya. "Dillan... Ano... Eh."

Tinagilid nya ang ulo nya.

"S-Sabi nya bumili daw ako ng C-Cap kapalit."

Sandali syang bumaling sa daan at iniliko ang kotse. Nakita kong ilang sandali nalang ay malapit na kami sa kalsada. Kinabahan tuloy ako bigla.

"Which Cap?" Hindi sya tumitingin saakin.

"H-Hindi ko alam kung ano brand eh." Umiling ako.

"Then how much?"

"10,200." Naiilang na sagot ko.

"Pesos?"

Nahihiya akong tumango.

"More like $200 dollar cap." Natanaw kong kumunot ang noo nya kahit hindi sya tumitingin saakin. "How did you make it?"

"Naglaba po ganon... Tyaka nag linis ng bodega, ng labak, nagdamo... Hehe." Tumawa ko pero walang halong pilit 'yon. Kase kahit gaano kahirap 'yon higit pa sa inaasahan ko ang natanggap ko. Dahil nandito kami ni Dillan ngayon sa isang sasakyan at nag-uusap. Samantalang noon at tinatanaw ko lang sya sa matataas sa Billboard.