ESARET

36. Düğün

Ecmel Erel

Mutlu son.

Evet artık mutlu son oluyordu. Beklediğim gün geldi çatmıştı.  Evleniyordum. İnşirah ve ben sonunda evleniyorduk. Hem sevmeyi hemde kandırmayı başarmıştım.

Para itini yüzünden bir köstebek girmişti daha doğrusu girmeye çalışmıştı şirkete ve ben o sayede İnşirahı bulmuştum. Para bu hikayede fitili ateşleyen, İnşirahn babası kandıran bir adam, ben katil İnşirah ise masumdu. Ama en çok kandırılan kullanılan ve başına ne gelirse benim yüzümden gelende oydu.

İlk önce ona beyaz odada eziyet etmiştim acımadan dövmüş hayatını kaydırmıştım sonra aşık olduğumu anlayıp onu bıraktım. İyi ettim onu Hatice yengemi araya soktum ve iyilestirdim. Kendime alistirdimm, benim çizdiğim yörüngede benim için verdiğim kdr özgür oldu. Şimdide evleniyorduk.

Damat tıraşı olup üzerimi giyindim. Hayatımda bu kdr heyecanlı olduğumu hatırlamıyordum. Genellikle üzüntü ve hayatta kalma mücadelesi vardı. Şimdi ise hayatımda İnşirah vardı.

Adı gibi ruhuma ferahlık olmuştu. Nefesim olmuştu. Umut olmuştu. Yeniden iyi bir insan olacağıma kanıt olmuştu. Kendime olan inancımı tekrar yinelemişti. Güzel biraz yıpransada bu süreçte sonucumuz evlilik olmuştu.

Elime baktım gümüş bir yüzük. Ne kdr anlamlı duruyordu. Eskiden anlatırlardı aşkı sevgiyi saygıyı veya sevdiğini korumayı da inanmazdım. Şimdi ise ne kdr doğru olduğunu anlıyordum.

Ev baktıktan bir hafta sonra evleneceğiz demiştik. O bir haftada İnşirah o kdr mutluydu ki devamında da öyle olacaktı. Arkadaşına gitti yaptığımız her ayrıntıyı anlatırken o kdr mutluydu ki yüzündeki gülüşü vücudunda ki acıyı ruhundaki tutsakliği yok etmişti. Ben amacına ulaşmıştım.

Pazartesi günü ilişkimizi sonunda düzgünce ilk basınna duyurmustuk. Herkes çok şaşırırken yar altı üyeleri bu durumdan hoslanmamistı fakat hepsi evliydi. Ne büyük ironi ama. Kendileri evliydi benim evlenmemi ise istemiyorlardi çünkü zmnla bu işleri bırakacağımi biliyorlardı. Ondan istemiyorlardı.

Salı günü ise İnşirahı istemiştik. Evet kız isteme olmuş o tuzlu kahveyi içmiştim.
Amcam ve yengem eskiden çalıştığı kafe sahibinden cici kızımı sorunsuz istemiş kahveyi işte tek dikişte icmistik. Ordada bir yüzük almış takmıştım.

Çarşamba dinlenip Perşembe günüde küçük bir nişan yapmıştık, onda da bir yüzük aldim. Evimizin eşyalarını düzenleyip ilk defa evimizde yatmıştık. Bu düşünce ile siritmistim. Hatta güldüm. Onu artık hiç bir zmn rahat bırakmıyor en kısa zmnda hamile bırakmak istiyordum tabikide birde bunca zamanın özlemi vardı. İnşirah ne kdr çocuk istemesede korunmuyorduk. Ne o nede ben bırakmıştık Allah verirse olurdu demişti cici kız oda olumlu bakıyordu artık.ikna etmiştim bıraksa olsa.

Cuma günü ise kına gecesi  olmuştu. Kız erkek farklı yerlerde olurken yengem kızların başında durmuş amcam ise bizim başımızda durmuştu. Kızlar kendi çapında eğlenmiş bekarlığa veda yapmışlardı. İş arkadaşları ve cici kızın kafedeki yan yana çalıştığı arkadaşları ve buse denen kız gelmişti. O kdr eğkenmisti ki resmen mutluluktan uçuyordu. Biraz ailesi olmadığı için buruktu ama yinede mutluydu.

Birde işin karanlık yüzü vardı. Elim bu düşünce ile yumruk olurken derin bir nefes aldım. Bir haftada bu süreçte kaç adam öldürdüm saymadım. Başına açıklamam yapmamdan itibaren it sürüleri resmen cici kızın üzerine çökmüşlerdi. Herkes hep bir yoldan onu pusu kurarken sessiz sedasız kaç adam gömdük kaç adama göz dağı verdim bilmiyorum. Benim ne ara bu kadar düşmanım oldu bilmiyordum ama çok can yakmistim. Canımın yandığı kdr can yakmistim. Yine olsa yine yapardım çünkü kimse benim yangınımı açımı görmemişti. Bu olaylardan ise İnşirahın hiç birisinden haberi yoktu. Fark ettirmemistim bile. O kdr çok güzel şey ile gözünü boyamış kandırmıştım ki bunlar aklına bile gelmemişti. Kötü adamlar hakkında kılıf uydurmustum.