ESARET

32. Evlen benimle?

İnsirah Ağca

İnsanların insanlara olan yargılayıcı bakışları birini ne kdr çok rahatsız ederse benide bu gün saçma sapan insanların bakışları rahatsız edebilirdi.

İlk defa calistigim bir yerde birine aşık olup sevgili olmuştum. İnsanların son olaylardan sonra bana olan davranışları ve bakışları değişecek mi bilmiyordum.

Kalkıp rutin işlerimi hallettikten sonra kalın bir elbise giyip saçlarımı yaptım ve hafif bir makyaj yaparak tamamladım.

Evde son kez parfümümü sıkarak çıkarken telefonumu çantama koydum. Binadan çıktığım anda beni bekleyen iki kişi değil artık dört kişi vardı. Kaslarım catarken iki kişi sağda iki kişide solda duruyordu ve biride şofördü.

"Günaydın İnşirah hanim." 

Kaslarını çatarak onları süzdüm.

"Günaydın da ne bu kalabalık neden birden cogaldiniz?"

"Ecmel beyin emri ,böyle uygun gördü."

Kaslarım kalkarken Ecmel erelin sevgilisi olmak bunu mu gerektirir bilmiyordum ama bana çok ama çok farklı geliyordu.

"Anladım."diyerek uzatmadim ve arabaya bindim.

Sakin bir sekikd eikerkerken arkamızda araba vardı ve ben koca arabada üç kişiydik. Ben şoför ve yanında da bir koruma. İkisinde etrafta bir av misali dikkat kesilirken digerleride arkadaydi.

Cidden bu kdr güvenlik koruma o kdr bana tersti ki bazen kötü şeylerin olacağını düşünüyordum. Eve geldiğimizde ise korumalar sakince kapıyı açtı. Evdeki adamlara bakarken kalın kıyafetler giydikleri daha yeni fark etmiştim.

Herkes onceden bana selam verirken şimdi gözlerinin ucu bile değmiyor dümdüz karşıya bakıyorlardı. Derin bir nefes verdim. İnsanlar benimle iletişime geçerken Ecmelin sevgilisi değil sadece İnşirah olarak konuşmalarını istiyordum ama galiba artık bu mümkün değildi.
Şimdiden bile daha Ecmelin sevgilisi oldugumu herkes duymus ona göre davranmaya başlamıştı.

Daha fazla dikilmeden eve geçip mutfağa girdim. İlk önce çay ve kahveyi halkederken bu gün sade bir şeyler yapmak istedim kahvaltılık şeyler ve ikimize yetecek şekilde omlet yaptım. Umarım işte de insanlar bana önceki gibi davranır Urfa ki gibi olmazdı. İnsanlar Ecmelden i kdr koruyordu ki gunaydin bile demiyorlardi. Sebebini anlamiyordum. Tamam otoriter ve sert biriydi sinirlenince deliye dönüyordu ama insanlara çok zarar vermezdi. Yutkunurken barda ki adamı dövdüğü görüntüler geldi ve dilimledigim şeyleri bıraktım ve ofladim. Ecmel iyi biri miydi?

Belime dolanan eller ile sicradim. 

"Dalmışsın. Ne düşünüyorsun?"

Kaslı kollarının arasında küçücük kalırken kasımı göğüsüne yasladım ve sorduğu soruyu eş gectim.

"Günaydın Ecmel."

Kafasını boynuma koyarken derin bir nefes aldı. İçim titrerken sadece anın tadını çıkardım. O güzel bir insandı en azından kendimi degerli ve korunaklı hissediyordum.

"Günaydın güzelim."

"Neden beni alan koruma sayılarını yükselttim."

"Öyle olması gerekiyordu."

Saçlarına elimi atıp karıştırarak

"Ecmel."dedim.

Gözlerimin içine bakti ve yüzümü inceledi. Makyajımi kontrol ediyordu. Buna güldüm.