ESARET

6. Uyursam Geçer

Ecmel EREL

Pişmanlık nasıl bir duygu bilmiyordum daha doğrusu unutmuştum taki bu zamana kadar. Hayatta hic pişman olacagım seyler yapmamıştım ama nasıl oldu da İnşirah bu kadar korkabildi hala anlamıyordum. Ben sadece zağaflarını korkularını aşabilmesi icin yapmıştım.

Cici kız kucağımda tir tir titrerken bu gün iyi bir şeyler olmayacağını tahmin etmeliydim. Çok sakindi. Haddinden fazla sakindi. Uyandığında da zaten benim pikemi hırsla üzerimden atmış sonra ise kalkarken muhtemelen başı dönmüştü ama ben karın ağrısından zannetmiştim. Bu olayların onda bu kadar çok etki yaratacağı aklımın ucundan gecmezdi.

Tabi bu gün benlede konuşmak istememiş omuz silkmişti. Buda beni daha fazla sinir ederken bide Tugayı korumuştu. Damarlarımda òfke dolanırken o sinirle ışıkları kapatmıştım. Zaten bunu yapacaktım ama onu hazırlayarak yani ışığın aydınlatma seviyesini yavaş yavaş düşürerek yapacaktım ama sinirle birden kapatım. Işık kapanınca kocaman gözlerle etrafa baktı ve titrek bir sesle konuşmustu. Arkadaki korumalar el pence beklerken elimi dudağıma koydum. Ilk önce var gücüyle cama vurdu ve bağırmaya başladı. Onun bu hali gözlerimi kapatmaya sebep oludu. Ne oluyordu bana bilmiyordum. Sanki o bağırdıkca icim yanıyordu.

Buz tutmuş kalbim sanki şuan yanıyordu.

Bu olmamlıydı. Sinirle yanımdaki oyuncak örümcekleri korumalara verdim.

Ama bu sinir ona değil kendimeydi.

"Iceri atın."

Korumlar birbirlerine bakarken bakışlarımı onlara cevirdim. Hemen elimdeki oyunca örümcekleri alıp iceri attılar.

Cığlığı odayı inletirken elimi yumruk yaptım. Sonra koşup kendini duvara vurdu ve kulaklarını kapayıp cığlık atmaya başladı. Bu hareketi ile birlikte ayağa kalkarken elim iceriye ses veren düğmeye takıldı ve acıldı. Bu sesler cici kızın sesleri ile karışırken bu sefer elleri kulaklarında kafasini sağa solla sallamaya başladı.

Sonra harekete duyarlı bocekler bacaklarına dolanmış olacak ki daha cok cığlık atıp karşıya kosacaktı ki seruma takıldı ve cam serum paramparca oldu.Yinede umursamadı kacacakken ayağı takılıp yere düştü. Her yerine cam patmış olacak ki daha güçlü bir cığlık attı. Resmen ortalık inliyordu. Yarın boğazı acmazsa iyiydi ama şuan ki görüntü çok daha kötü olacağının habercisiydi. Yatağa oturup kendine zarar vermeye başlayınca bende film koptu.

Elimi yumruk yaparken pişmanlığı dibine kadar hissediyordum. Böyle olacağını hic tahmin etmemiştim. Dur dedim ama durmadı. Aksine daha da çok ağlayıp titremeye başladı. Artık hicbir şey umrumda değilken iceri girdim. Artık beni görsede fark etmezdi ve şuanki tam isteğim kendine zarar vermemesiydi.

"Doktoru cağırın."deyip odaya girdim.

Saçını başını yolup gözlerini kapatırken hemen arkasına gecip durdurmaya calıştım. Ama tırnaklarını elime gecirdi. Canım yansada umursamadım daha sıkı tutum çünkü kendine zarar verecekti. Korumalar etraftaki oyuncakları alırken cici kızın ayaklarını tutmak icin geleceklerdiki İnşirah daha çok korktu ve hemen onları tek bakışımla uzaklaştırdım.

Benden kurtulmaya calışırken bir yandan da cığlık atmaya devam ediyordu. Git gide kötü olurken yapacak bisi olmadığını hissedip kapıdaki doktora onay verdim ve tüm gücümle bacaklarımı bacaklarına dolayıp sert bir sekilde sıkıp durdurdum.

Canı yanmış olacak ki inleyip durdu. Koluna iğnenin yapılması ile sakinleşirken titremesi devam ediyordu. Bu arada hemen gözlerini bağladım. Herkes bana ve İnşiraha bakarken yavaşca yatağa bıraktım. Hırsla yerimden kalarken duvara yumruk atmaya başladım.