ESARET

19. Ceza

Başlama saati...

Ecmel Erel

Hayatın bunca olumsuzluklarına rağmen bazı güzel şeylerin olması bir yandan beni mutlu ederken bir yandan da deli gibi korkuyordum çünkü bitmesini istemiyordum.

Bu gün İnşirah benim evimde benim mutfağımda benim iş yerimdeydi. Hatta bana kahvaltı hazırlamıştı. Bu inanılmaz gibi gelsede herkes biliyordu ki benim o beyaz odada ki canavar olduğumu öğrenseydi yanımda bir dakika bile durmazdı.

Derin bir nefes alıp yemeğimi yemeye devam ettim. Biz insanların dakikası dakikasını tutmuyordu. Dün akşam burda sinir krizleri geçirirken şimdi olağan üstü bir sakin ile yemek yiyordum ama zihnimde bedenimde yorgundu. Bu yalan değildi.

Bu sabah ne kdr İnşirahı izlemek istesemde izleyememiş sabah bile duş almaya zor kalkmıştım. Şimdi ise kameralardan İnşirahın evimde ilk sabahını izliyordum. Ilk olarak Tugaydan sonra güvendiğim adamım İsmaili onu eve alıp bırakması icin görevlendirmiştim ki bu başarıyla sonuçlanmıştı ki cici kızım ona abi diye hitap ediyordu. Evime geldiğinde ise ilk iş onun üzerindekileri incelemek oldu. Kan kırmızısı takımı ile göz doldururken kırmızı ruju iyice dudaklarını dolgun gösterim dikkat çekici olmuştu.

O güzel masum ama bir o kadarda sexi bir kızdı.

Mutfağa baktığında ise dolaptaki boşluk onu şaşırtmış olacak ki yüz ifadesine nerseyse kahkaha atacaktım. Ac durduğuma şaşırmış olmalıydı. Alışverişten geldiğinde ise kısa sürede menemen yapıp bana icecek hazırlaması hoşuma gitmişti çünkü benim icin çabalaması cok hoş bir durumdu.

Beni kendime değerli hissettiriyordu.

Aşağıya indiğimde ise yanıma oturmamış tepende dikilmişti. Ne kadar kahvaltı yapmadığını bilsemde onu suan ilk günden davet etmek onun kendini geri cekmesine sebep olabilirdi. Bu yüzden bu günlük tek yemiştim ama daha sonraları birlikte kahvaltı yapacağımız günlerde gelecekti.

Is yerinde ise Hande hanımdan işi cabuk kapması iyi bir şeydi ama keske anlamayıp bir kaç bir seyide bana sormasını isterdim. Derin bir nefes alırken yerimden kalkıp camı açtım ve sert rüzgarın yüzümü yalamasına izin verdim.

Sürekli benimle ilgilensin istiyordum.

Bu duygu bana yabancıydı ama bu onu istediğim gerceğini değistirmiyordu.

Bir süre gök yüzüne bakarken yıldızları inceledim. Karanlığın icinde onca parlak nokta varken ben kendi yıldızımı arıyordum. Eskiden ailemi yıldızlarımı kaybetmiştim ama İnşirahıda annemi kaybettiğim gibi kaybetmeyecek tim. O hep benim olarak kalacaktı.

Yerime gectiğimde ise iş yerinde  onu biraz üzdüğümün farkındaydım. Ben normalde yemekhaneye giden bir insan değildim ama onun isteği üzerine gitmiştim ki bu cok dikkat çekti.

Herkes cici kız icin orda olduğumu biliyordu cünkü ben yemekhaneye inmezdim.

Bu yüzden ona kızıp restoranda gitmiştim ama yinede aklım orda kalmıştı. Yemekten geldiğimde ise onu odama çağırıp alışıp alışmadığını sordum. Heyecanlar yerinden kıpırdanıp bana mimikleriyle konuşsada ona eridiğimi bilmiyordu. Arkadaşı olmaya başlaması ise beni sevindirmişti toparlanıyordu.

Ona bu işte bende iyi gecelektik.

Odasına gittiğinden bir süre sonra onu ağlarken görmem beni telaşlandırmıştı. Hemen yanına gitmek istesemde kendimi dizginlemiş, sakinleşip öyle yanına gitmiştim. Bana odaya geldiğimde babasıyla olan fotorafını gösterince ona yaptıklarım bir bir gözümün önüne geldi.