İnşirah Ağca
Hayatta ne kadar zayıf bir bünyem olsada hastaneye gitmez kendim nane limon tarzı şeyler ile geçiştirip bir şekilde kendimi toparlardım ama bu sefer öyle olmadı. Kendim toparlayamadım. Burnuma hastane kokusu dolarken aklıma bir söz geldi. Hastane kolidorları acı kokar derlerdi de inanmazdım. Meğersem kolidorlar gercekten acı kokarmışda ben bilememişim.
Gözlerimi yavaşça acarken ciğerlerime hastane kokusu doldu. Sakin ce etrafıma bakarken beyaz odayı görmemle etrafımı panik sardı. Hemen doğrulmaya çalıştıma üzerimdeki beyaz örtüyü attım. Kalacakken başından beri odada olan kadın buna izin verilmedi. Bu kadında kimdi?
"Hey sakin ol. Güvende ve hastanedesin?"
Kadın kolumdan tutarken ben odanın kapısına gitmeye çalışıyordum.
"Lütfen bu beyaz odadan cıkalım lütfen."
Kadının gözlerinde biran acıma görsemde hemen kendini topladı.
"Bak hastanedeyiz sakin ol ama tamam rahat olacaksan kolidora cıkalım."
Kadına tuhaf tuhaf bakarken hemen odadan dışarı kolidora cıktık. Beni yavaşca serumla birlikte sandalyeye otururdu ve oda yanıma oturdu ama umursamadım. Ellerimi başıma koyup en son ne olduğunu hatırlamaya çalıştım. En son balkondaydım ve siyha adamlar...
"Hihh... buraya beni kim getirdi? Yoksa o..o siyah adamlar mı?"
Kadın gülümseyip elini koluma koydu.
"Kimden bahsediyorsun bilmiyorum ama seni buraya ben getirdim."
"Siz mi ama siz benim evime nasıl girdiniz? Kimsizniz siz?"derken hallen sesim titriyor tedirginlik yaşıyordum.
"Ben Hatice Erel psikoloğum ve sizin binada bir arkadaşımı ziyarete gelmiştim. Tam senin evin kapısından geçerken bir ses geldi, baktım kapı acık merakıma yenik düşüp içeri girdim. Seni balkonda gòrünce hemen ambulansı aradım ve burdayız işte."
Kadın gülümseyerek anlatırken ben hala kadının suratına bakıyordum.
Ben..ben kapıyı çarparak kapatmamış mıydım?
Kadının hala suratına bakarken kendimi toparladım.
"Anladım. Ben.. ben teşekkür ederim yani beni buraya getirdiğiniz için."
"Rica ederim ama tam tanışamadık sanki."deyip kendimi tanıtmamı istedi.
Aptallığıma gülerken
"Kusura bakmayım biran.. korktum beyaz odayı görünce."deyip kapidan odaya baktım.
Korkutucu görünüyordu ama kadının sormasına fırsat vermeden elimi uzattım.
"Ben İnşirah. İnşrah Ağca."
Elimi sıkıca ve güven verircesine sıktı.
"Çok güzel ve değişik bir isim. Benim kisi ise sıradan Hatice. Hatice Erel. Memnun oldum tanıştığıma."
Kadının gereksiz samimiyeti biraz garip gelsede gülümseyip sadece
"Bende."deyip sessiz kaldım.
Yaptığım çok kabaca olsada beni geren bir tavrı vardı. Sakince yandan yüzüne bakmaya başladım.
Esmer teni ve mavi gözleri ile ben burdayım derken kücuk dudak ve burnu ile çok güzel ve zarif görünümlü bir bayandı. Uzun boyluydu ve giydiği kıyafetlere bakılırsada zengin olduğu belliydi. Burnuma dolan parfüm kokusu ise ben pahalıyım diye bağırıyordu. Telefonu birden çalarken izin isteyip ayağa kalktı. Yanımdan konuştukları duyulmayacak kdr uzaklasırken konustuğu kişiden de cok memnun degildi. Yüzü sirke satıyor arada sırada da beni kontrol ediyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ESARET
Teen Fiction* Korkmadan sarıldığınız kişi aslında korkmanız gereken kişiyse o zaman ne yaparsınız? * Annesi trafik kazada vefat edince babası ile hayatta kalmaya calışan iyi kalpli, şirin dünya güzeli bir kız. En önemlisi ise her şeyden habersiz masum bir kız. ...
