ESARET

28. Hissizlik

Ecmel Erel

Üzgündüm.

Galiba uzun süredir ilk defa bu kdr üzgündüm ve üzgün olduğumu bu kdr çok hissediyordum. Yalan söylemek zorunda kalmak beni ne kdr üzsede bu süreçte yani İnsirahın bende biran için sarsılan güvenini tekrar kazanma süresinde yalan söylemem onu ikna etmem şarttı. Yoksa ilalebet bende giderdi.

İnsirahla o gün ikimizde zor bir geçirdikten sonra sabah bana kahvaltı hazırlayacağı aklima gelmez toparlayamaz gene kendini sanıyordum ama öyle olmamıştı. Cici kız ne kdr üzülüp aglasada yaşadıklarını anlatırken babasını tekrar bulma umudu onu tekrar güçlü olmaya itiyordu ve babasını bulma sürecinde de güçlü olmak istediğinin farkındaydım.

Babasını bulma sözünden sonra her gün bana her şeye sebep olan o lanet adamı sorup durmuştu. Bende her gün ona aslında hiç aslı olmayan şeyler söyleyip durmustum. Araştırıyorum.... Adamlar iz üzerinde... Bu gün yeni bir şey yok... Ben sana haber verecegim... Vesayre vesayre...

Ama o asla umudunu kaybetmemisti. İlk dört gün olanların belirsizliği ve kafa karışıklığından biraz tuhaf ve gereksiz bir şekilde sakin davranmış ve beni biraz Korkutmustu bu hali ama ondan sonra resmen güneş gören çiçek gibi açmaya canlanmaya başlamıştı.

Keşke o adamı öldürmeseydim.

Bu soğukta balkonda oturmuş düşünürken viskimi sert yudumlarla bitirdim ve tekrar doldurdum. Yapılacak bir şey yoktu, o iş bitmişti. Ama bu durum yine İnsirahi mahfedecek ve yine toparlanmak zorunda kalacaktı. Bu sefer hepsinden daha zor olacağını biliyordum. Çünkü hayatından şu dünyada ki tek ailesi yok olacak çıkacaktı. Hatta toprağa verecekti. Bu duyguyu iyi bilirdim. Aile demek her şeydir hele ki cici kızım gibi tek bir ailen hayattaysa hatta tek baban varsa yanında onu kaybetmek daha kötü olurdu. Zor olacakti hemde çok zor ama atlatamayacak diye de korkuyordum.

Ya yine benden gitmeye çalışır tekrar ölmek isterse... Ya onuda ailem gibi kaybedersen... O zmn ne olacaktı??

Tekrar elimde ki bardağı bitirdim ve gülümsedim. Bu sefer öyle bir şey olmayacaktı çünkü İnşirah bana aşık olmasada bana karşı boş değildi bu yüzden ona yaklaşmak artık kolaydı. Evine gidebilir yanında bu süreçte hep yanında olabilirdim. O yüzden artık o hep bana kalmıştı tamamen benimdi, kimseyle barışmak zorunda degildim. Aramızda ki sorun çıkaran her kesi silmiş yok etmiştim ve edecektimde kaçarı yoktu.

Bir kişi hariç...
Tugay.

Onunla hesabımı daha görmemiştim zamanım ona yoktu çünkü bir yandan da mutluydum. İnşirah beni reddetmemisti. Bana inanmış bana güvenmişti tamam belki hala kafasında soru işaretleri vardı ama yinede bana tekrar güvenmeyi tercih etmişti.

Yüzümde gülümseme oluşurken bir sigara yaktım. Cici kızı öpmuştum. Hemde uyurken bilincliyken. Beyaz odada ki gibi beden tiksinmemis uzulmemis veya üzerinde kurduğum hakimiyetten şikayet etmeden isteyerek ve bilerek öpmuştum. O istedigin gibi karşılık vermesede ondan daha güzel bir karşılık vermiş bana sarılmıştı.

İlk ona yakınlaştığımda ellerini göğüsüne koymuştu ve beni itmisti. Beni Ecmel Ereğli itmisti. Nevrim biran için donsede sinirim yavaş yavaş gelsede bir şey demesini açıklamasını sabırla bekledim çünkü elimden başka bir şey gelmedi. Ona dokunamaz onun canını yakamazdim o aglamayacak ve uzulemeyecek kdr güzel kusursuzdu. Kalbi güzeldi ve biz onunla gerçek biz olacaktık.

Daha sonra ise bana sarılmış ve kendini bana açıkladığında ise o kdr rahatladım ki biran için sadece biran için kendimi annemin zamanında ki o güzel ana döndüm.