ESARET

26. Yardım Edeceğim.

Ecmel Erel

Güvensizlik.

İnsan elleriyle yaptığı bir şeyi, kırılmasın zarar görmesin diye cam kavonazlara sakladığı bir şeyi nasıl kendi elinle mahfeder, nasıl yapabilir bunu? Ben yapmıştım. İnsirahın üzerinde yarattığım azda olsa güveni bu gün kendi ellerimle yıkıp yok etmiştim. Belkide bana asla güvenmeyeçekti. Bana olan bakışları biranda farklılaşmış bir anda degistmisti.

Beni o adamlarla aynı kefeye koymuştu ki ztn ben o adamdim ama yinede birden gelişen bir olaydı ve ansızın olmuştu. İnsirahın geri geleceğini tahmin etmemiştim.

Zaten sabah geldiğinde bende bir farkındalık olduğunu bakışlarından anlamıştım. Ama yinede çivi kızın babasının öldürdükten sonra onun yüzüne bakmak, benim için uğraşıp işlerimi yapması yaptıkları karşısında ezilmeme neden oluyordu.

Soyle bir baktığında tamam işini yapıyordu ama yinede ben kendimi kötü hissediyordum. Ben onun babasını öldürüp kendime kalması için uğraşıyordum, o ise benim işlerimi düzene sokmaya uğraşıyordu.

Hayat ne kdr tezatdı. Kim güçlü ise o yönetiyor o kazanıyordu. Bende buralara kadar birden gelmedin çok acı çektim çok şey kaybettim ama sonunda buraya geldiğim. Fakat benden geriye hiçbir şey kalmadı. Tek gördüğüm ve tek yaptığım karanlık. Ne kadar bu karanlığı istesemde istemesem de şartlar beni buna surukluyordu. Güçlü olmanın de bedelleri vardı.

Eğer güçlüysen bil ki o güç sana tertemiz gelmemiştir. O gücün içinde illaki kan, kin, öfke, katil, katliam, can yakan ve can veren mutlaka olurdu. Tabi bunca kötü şeylerin ve gücün arasına bazen bilmeden masumlar da gelirdi. İşte o an aslında ne kdr kendin olmaktan ve ne kadr kötü olduğunu anlardin. Belki onları girmek kendinin bir pislik veya daha kötüsü olduğunu hatirlatsada iyi de gelebilirdi. Galiba bu kalbin de ne kdr iyi kim kalıp kalmadigiyla ve ne kdr eski sen kaldığı ile alakalıdı.

Galiba benimde içimde bir yerlerde iyilik vardı ki Allah bana İnsirahi bir nimet olarak vermişti. İnsirahi girmem ile aklıma bir çok güzel şey geldi...

İyilik...
Masum...
Saf...
Bir anne...
Bir aile...
Sevgi...
Güven...
Tutku....
Aşk...
İhtiras...ve vee
Sex

Kafamda ki düşünce beni gülümsetirken Ankara'nın ayazı bu düşüncenin yanlış olduğunu soylercesine sertce esti. Kafamdaki düşünceyi dağıtıp olayın ciddiyetine dönsem de aklımda bir yerlerde bu düşünce duracaktı .

Gün gelecek cici kız benim olacaktı. Hemde her anlamda...

Ve sabah olanlar. Bütün her şeyin sorumlusu amcamdi. Amcam bir sorunun olduğunu Tugay ile şirkete gelmeden çözülemeyeceğini söyleyince ztn normal olmayan psikolojim sinirden tavan yapmıştı. Zaten babasını öldürdüğüm icin yüzüne bakamiyor kendimi ona karşı daha çok sorumluluk ve iyilik yapmaya iterken Tugayin gelip onu görme fikri beni delirtmisti. Ama yinede ona yansıtmamaya çalışmıştım fakat pek başarılı olamamıştım.

Amcama ne kadar Tugayı getirme desende o beni dinlemeyip onu getirmişti. Saçma da olsa bir neden bulup onu şirketten çıkarmıştım ama geri geleceğini tahmin edemedim. İnşirah bu zmna kdr beni hiç sorgulamamisti ve yüzden dediğimi yaoar zannetmiştim ama yapmadı ve mantıklı olarak kış ayında bahceye çiçek dikemeyecegi için gelip sordu.

Amcam ve Tugayla konuştuktan sonra kapıyı açınca İnsirahka kısa bir süre göz göze gelmistik. Gülen yüzü ve gözleri bana bakıp Tugay dönünce ztn bir şeyler olacağını anlamıştım. Hemen yerinden kalkıp onların yanlarına gittim ama her şey için çok geçti.