YALVAÇ / GxG

68- A&A Kaçamak

...

Seelaam

Yeni hikayeye başladım
ve güzel gidiyor.
Kapak fotoğrafı bile hazır.
Sizi de bilgilendireyim dedim.
Fotoğrafı bölüm sonuna atacağım bakalım ne düşüneceksiniz.

☆☆☆☆☆

°°°

Ayda'nın kıkırtıları eşliğinde, yalın ayak çimlerin üzerinden evin yolunu tuttuk böylece...

°°°

Sabah saat 08:00'i gösterdiğinde, tam kadro büyük evin önündeydik. Bizimkiler çocuklarla ilk kez tanışacaktı.

Arat, Ayda ve ben hariç, diğerlerine hitaben, "Yemek saatleri hariç, akşama kadar tek derdiniz çocuklarla ilgilenmek, onlarla oynamak ve iletişim kurmak olacak. Gün sonunda en güçlü bağ kurduğunuz 2 çocuğun kim olduğuna karar vereceksiniz.", dedi Davud.

Devam eden elbette Asım beydi. "10 evladımızı aranızda paylaşın. Her geldiğinizde vereceğiniz eğitim bütün çocuklara birden olacak. Fakat bugün seçtiğiniz bu 2 çocuğun sorumluluğu ve gelişimi tamamen sizin sorumluluğunuzda. Çocukların birbirleriyle kapışmalarındaki başarıları da, bir nevi sizin başarınız olmuş olacak. Bunu aklınızdan çıkarmayın sakın. Ona göre davranın. Asla birisini diğerinden ayırdığınız hissine kapılmamalı çocuklar. Beni yeterince anladınız mı?"

Böylece Ayda'yı saymazsak, eğitim süreçlerinde her çocukla yakından ilgilenen ve yoğunlaşan 3 kişi olmuş olacaktı bu durumda.

°°°

Gün sonunda,
Atay, Ela ve Kerem'i,
Ayaz, Zeynep ve Ahmet'i,
Aykun, Ayşe ve Kemal'i,
Algın, Defne ve Poyraz'ı,
Alçin, Rüya ve Ömer'i seçmişti.

Alçin'in Rüya'yı istemesine nedense hiç şaşırmadım. Kim ne derse desin, Rüya özel bir çocuktu ve Alçin kesinlikle bunu görebilmişti.

°°°

ileriki günlerde her çocuğa kendi köpeğini seçmesi söylendi ve 10 ayrı köpek kulübesi, büyük evden çok uzak olmamak kaydıyla farklı yerlere yerleştirilip, çocuklara 'kendi köpeklerinin mama ve su ihtiyaçlarını sadece onların yapacağı, eğer köpeklere bakmayı unuturlarsa kendi köpeklerinin diğer köpeklerden daha zayıf olacağı için dayak yiyip üzülebileceği, bu yüzden tam saatinde mamalarını vermeleri gerektiği' tenbihlendi.

Köpekler, çocuklar oyuna dalar da saatinde mama vermeyi unuturlarsa diye uzaktan takip edileceklerdi ama elbette bunu çocuklar bilmeyecekti.

°°°

Bizimkilerin sık sık gelip gitmesi, köpeklerin varlığı ve kendileriyle yaşıt 9 çocuğun daha orada olmasının etkisiyle, 1 ay içinde tamamen ortama ve bize alıştıklarının kanaatine varıp, Arat'la beraber başlayabileceğimizi düşünerek Davud'la konuştuk.

Tek bir problemimiz vardı, o da Rüya!

Rüya çok mutluydu, hiç bir sıkıntısı yok gibi duruyordu aslında ama hâlâ konuşmuyordu. Diğer bütün çocuklardan daha bilinçliydi. Oynadığı oyunlarda herhangi bir şeyi ya da bir kuralı sadece 1 kez söylemeniz yetiyordu anlaması ve uygulaması için. Çok çabuk kavrıyordu her şeyi. inanılmaz zeki bir çocuktu.

Konuşmama sorununu bir türlü aşamamış olmamız çok canımı sıkıyordu. Sırf bunun için pedagoga danıştığımızda, 'bu konuda hiç bir şekilde baskı yapmamamız gerektiğini, zamanla bunu çocuğun kendisinin aşacağını, küçük yaşta yaşadığı olayın ağırlığından kaynaklı travmanın hemen bitmeyebileceği, kötü bi'şey olmayacağına dair güveni arttırdıkça düzeleceğini' öğrendiğimiz için, tamamen zamana bırakmaya karar verdik Rüya'yı. Doktor, yine de sık sık gelip, uzaktanda olsa kontrol edecekti.