YALVAÇ / GxG

18- A&A Masum

...

Seelaam :)

Nabersiniz benim muazzör okuyucularım...?

Buyursunlar

☆☆☆☆☆

°°°

Masaya döndüğümde, Alçin ters giden bi şeylerin olduğunu anlamıştı tabii ki...

Ayda, "Nerede kaldın? Yemeğin soğudu.", derken, neyse ki ortada kan olmadan, kullanmak zorunda kalmadığım çatalı tekrar masaya koyarken bunu sadece Alçin gördü...

"Karnım çok ağrıyordu.", dedim Ayda'ya. "Yağlı şeyler bazen bana dokunuyor..."

"Ooo...!", dedi afallayarak. "Keşke buraya gelmeseydik o zaman. Suçlu hissettim kendimi şimdi.", derken gerçekten de üzülmüştü... Bu kadar masum olmamalı diye düşündüm içimden. Beni çok düşündüğü için mi yoksa insanlara genel tavrı bu mu bilmiyordum. Ama insanlara genel tavrı buysa şayet, hep üzülen taraf o olmuştur diye düşünüyorum...

"Arabada unuttuğun şeyi aldın mı?", dedi Alçin. Şu an gerçekleri öğrenemeyeceği için, sorun çıkıp çıkmadığını anlamaya çalışıyordu.

Ne kastettiğini anlayarak, "Aldım aldım... Hallettim!", dedim sadece... O da benim ne demek istediğimi anlamıştı elbette...

Onlar, ben gelene kadar tabaklarını çoktan bitirmişlerdi bile. Canım yemek istemiyordu benim de zaten... Az önceki adam, yeterince keyfimi kaçırmaya yetmişti çünkü. "Kalkalım mı?", diye sordum ikisine istinaden. Ayrıca adamı birileri bulmadan oradan uzaklaşsak iyi olacaktı!

Ayda'nın cevabını beklemeden, durumu anladığı için Alçin anında ayağa kalktı, "Hadi gidelim o zaman.", dedi aniden...

"Kahve içseydik yemeğin üstüne. Ya da bi tatlı falan yeseydik?", dedi Alçin'in ani kalkışına anlam veremeden Ayda.

"Kahveyi ablamda içeriz. Ben çok sıkıldım buradan zaten. Hadi yaa... Gidelim!", dedi şımarık bir tavırla...

"Hesabı isteyelim o zaman.", dedim Ayda'nın onayını beklemeden. Belli ki Ayda biraz daha durmak istiyordu ama şimdi durmanın bi anlamı yoktu... Bir an önce toz olmalıydık.

"Ben o kısmı hallettim ablacım.", dedi Alçin... Muhtemelen karışık bi şeylerin döndüğünü anladığı için, beklemememiz gereken bir durum olacağını düşünerek ödemişti hesabı...

Öngörü, en güzel özelliklerinden biriydi Alçin'in... Bize öğretilen gibi her ihtimali hesaplıyor ve ona göre önlem alıyordu...

"Aaa...? Ne zaman?", dedi Ayda şaşırarak.

"Az önce.", dedi Alçin bütün suratına büyük bir gülümseme yayarak. "Ellerimi yıkamaya gittiğimde..."

"Ehh... İyi madem. Bana söz bırakmıyorsunuz. Gidelim o zaman.", dedi ve o da kalkınca hep beraber çıktık oradan!

Biz arabaya binerken adamın olduğu yere doğru aile olduğunu tahmin ettiğim 4 kişi gidiyordu...

Otoparktan çıkarken de bir kadın çığlığı duydum ve Alçin'le dikiz aynasından göz göze geldik...! Neyse ki biz çıkarken bulmuşlardı adamı.

Ayda sesin geldiği tarafa doğru bakmaya çalıştı arabanın içinden ama ben çoktan otoparktan çıkıp yola dönmüştüm bile...

°°°