YALVAÇ / GxG

17- A&A iskender

...

Seelaam

Yeni bölüm sizlerle efenim,
Buyursunlar...

☆☆☆☆☆

°°°

Ayda'dan uzak durmaya çalışmalıyım... Tıpkı eskiden olduğu gibi...!

Çünkü benim hayatımda zarf başka mazruf başka...!

Mekândan kalkıp yeniden işe giderken, "Morlukların nasıl?", diye sordu Ayda...

Düşüncelere boğulup sessizliğe bürünmüşken bir an neden bahsettiğini algılayamadım... Birkaç adım attıktan sonra, "İyi. Neredeyse hepsi geçti.", diye cevap verdim...

Buruk bir gülüş attı, "Sevindim... Badem nasıl peki?", diye sordu bu kez. Sanki konuşmayı uzatmak istiyor gibiydi.

"İyi. Yaramazlık yapıyor sadece.", dedim yine kısa keserek...

"Bir kere daha soruyorum. Bi şey mi oldu?", dedi birdenbire yeniden soğuk davrandığımın kesinlikle farkına varmıştı çünkü...

Binadan girerken, "Hayır.", dedim yumuşak bir tonla ve asansöre değil, doğrudan merdivenlere yöneldim... Tabi Ayda da yanımdan geliyordu...

Odaya girdiğimizde, bilgisayarın başına geçip kendi kabuğuma çekildim...

Akşama kadar ara ara Ayda'ya kaçamak bakışlar fırlatıyor ve çoğu zamanda bana bakarken denk geliyordum...

Birkaç kere de bana laf attığında, yine kestirme cevaplar vererek oluşturmak istediği sohbet ortamını savuşturdum...

Akşam mesai bitimine 32 dakika kala, "Merhabaaa... Kolay gelsiiinn...", diyen tanıdık sesi duyunca, o olmamasını dileyerek başımı bilgisayarın ekranından kaldırdım ve maalesef Alçin'le karşılaştım...

Ayda ve Serkan, tanımadıkları hâlde "Merhaba.", diye karşılık verirken, ben direkt "Senin burada ne işin var?", dedim dümdüz bir tonla... Tepkilerimi kontrol altında tutmam gerektiğini bildiğimden, sakin kalmaya ve herhangi bir çıkış yapmamaya çalışarak.

"Hoş buldum ablacım. İyiyim, sen nasılsın?", diyerek masama kadar geldi Alçin. Sonra arabamın anahtarını havaya kaldırıp elinde şıngırdatarak bana doğru salladı. "Arabanı getirdim. İnsan bi teşekkür eder.", dedi bütün gözler üzerindeyken...

Uzattığı anahtarı elinden alırken gözlerimle Alçin'e sövüyordum ve o da bunun gayet farkındaydı... Eminim ki bunu göze alarak gelmişti zaten.

Peki ya Davud? Onu da göze almış mıydı...? "Babamın haberi var mı burada olduğundan?", diye sordum altyazıda söylemek istediğim mesajı gayet net ifade ederek...

"Yok... Ve sen söylemezsen de olmaz! 1 ay şehir dışında biliyorsun. Ben de dışarıda bi yemek yeriz abla-kardeş dedim. Hem arabanı da getirdim işte, zahmet etmemiş oldun.", dedi yapmacık bir gülümsemeyle ama bunun yapmacık olduğunu bir tek ben anlayabilirdim... Sonra aniden Ayda'ya döndü Alçin... "Ne kadar düşünceli bir kardeşim değil mi? Hiç kıymetimi bilmiyor bu benim.", dedi...

İşte başlıyoruz... Kahretsin...!

Ayda hafif bir tebessümle cevap verdi Alçin'e ama Alçin'in pek durmaya niyeti yoktu tabii ki... Ayda'ya elini uzattı, "Bu arada Alçin ben."