YALVAÇ / GxG

52- A&A Koltuk & Yatak

...

Seelaam :)

B

uyursunlar

☆☆☆☆☆

°°°

Yorgunluktan dermanı kalmamış sevgilimden ufacık bir teşekkür öpücüğü geldi cevaben...

°°°

Orada, o koltuğun üstünde, tepeden tırnağa bütün çıplaklığıyla yatan ve benim olan bu kadının nabzının tamamen kendine gelmesini bekleyip, parmaklarımı usul usul bedeninde dolaştırırken, "Eğer gitmeyi tercih edersem nerede yaşamayı istersin?", diye sordum...

Bir an sorduğum sorunun bağlantısını kuramayıp, sonradan, "Bilmem. Sen olduktan sonra ne fark eder ki?", dedi...

"Yani... Bir köy, bir şehir, hatta bir ülke... Hiç mi bir yer yok?", diyerek bir kez daha yeniledim sorumu... "Karadeniz'de fındık ağaçlarının arasında bir orman evi... Belki de Phuket adasında bir ağaç ev... Ya da ne bileyim Miami? Hiç mi bir yer yok?"

"Yok.", dedi direkt, "içinde senin olduğun her yerde yaşarım ben. Bir kulübe ya da bir ev... Burası ya da başka bir yer. Bakacağım gözler hep aynı olmayacak mı nasıl olsa?"

Gerçekten böyle düşünüyor olması, bir kez daha çok sevmeme sebep oldu bu kadını... Çenesinden tutup kendime çekerek öptüm ve kendimce ikimizi birden ödüllendirdim bu öpücükle... Minnet ve sevgi dolu, şefkatli bir öpücüktü bu seferki...

"Zamanın daralıyor.", dedi Ayda beni gerçek dünyaya döndürürken... "Artık bir karar vermek zorundasın..."

"Biliyorum.", dedim bakışlarım yüzünde dolaşırken. "Bugünün sonunda bir karar vermiş olurum!"

"Benim bir şey yapmamı ister misin?", dedi merakla.

"Ne gibi?", diye sorarken anlamsızdı bakışlarım.

"Yani düşünebilmen için seni yalnız bırakmamı falan... Ben burada değilmişim gibi yapabilirim. Aynı odada olmayız istersen. Oyalanacak bi'şeyler bulurum kendime."

"Buna gerek yok.", dedim açıkça, "Eğer bir karar vereceksem, zaten içinde sen de olacaksın! Varlığın beni mutlu ediyor..."

Elini bir kez daha kalbimin üzerine koyarken başını omzuma doğru göğsüme yaslayıp, cevap vermeden sessizce yattı Ayda...

"Ne yapmam gerektiği konusunda bana fikir vermemekte ısrarcısın yani?", dedim.

"Hayır.", dedi yine düşünmeden. Sonra başını koyduğu yerden kaldırıp göz temasımızı kurdu. "Ben seni öptüğüm o gün, o arabanın içinde sana tamamen güvenebileceğimi öğrendim... Ve kendimi teslim edebileceğimi de... Bu zamana kadar yaşadığın hayatı sen biliyorsun. Ben sadece dinledim ve fikrim var. Ama yaşayan sen oldun. Zaten bütün bunları öğrenmeden önce kabul etmiştim ben seni. Bu yüzden şimdiki haliyle de kabulüm, yeni bir hayat istersen de kabulüm. Benim tek istediğim şey seninle olmak, senin olmak.", derken tane tane konuşuyordu Ayda, "Bu yüzden, kendin ve ikimiz için her şeyi düşünerek, ona göre karar vereceğini biliyorum. Bilmediğin sığ bir hayatta mutsuz olacağını düşünürsen de anlarım, 'Bu kadar hareketli yaşamamızı istemiyorum.', dersen de. Adrenalin bağımlılıktır diye okumuştum bir yerde. Senin hayatın en başından beri adrenalin doluymuş. Gidersek ve mutsuz olursan diye korkuyorum. Ama kalırsak ve ölürsen diye de korkuyorum... Off! Ben bilmiyorum. Bildiğim bir tek şey var, ne karar verirsen ver ben burada olacağım.", dedi parmağıyla kalbimin üzerini işaret ederken...