YALVAÇ / GxG

54- A&A 4 Adam

...

Seelaam :)

Bugün 15 dakika erkenciyiz.

Yağmur sesi eşliğinde bölümü hızla yükleyip,
Yağmur altında benimkiyle yürüyüşe çıkacağız... :)

Eve gelir gelmez yorumlarınıza bakacağım.
Özellikle bir kaç yer var ki,
Ne düşündüğünüzü merak ediyorum.

Sizlere iyi okumalar.

Buyursunlar efenim :)

☆☆☆☆☆

°°°

Akşam saatleri yaklaştıkça Ayda'nın tedirginliği de daha çok artıyordu... Gözle görülür şekilde belliydi ve bu durumunun tam olarak benim verdiğim karar yüzünden olup olmadığını bilmem gerektiğine karar verdim.

"Sen gitmemizi mi tercih ederdin yoksa?", diye sordum birdenbire ve bir kez daha...

Soruyu anlayıp cevap vermesi biraz zaman alsada, "Hayır.", dedi kısaca...

"O zaman neden bu haldesin? Niye bu kadar diken üstünde gibisin? Benim bilmediğim başka bi'şey olamaz çünkü sürekli benimleydin!", dedim yüzünü incelerken...

"Daha önce de söyledim. Sen olduktan sonra, ben her yerde olurum. Ama bu sabaha kadar sen ne karar vereceksin diye bir belirsizlik vardı. Şimdi de bundan sonra nasıl olacağı belirsiz... Kendi kendime hesaplamaya çalışıyorum ama bu böyle hesaplayarak olacak bi'şey değil ki... Sen benim hayatım için mücadele edeceksin bir yandan ama asıl tehlikede olan hep sen olacaksın. Görevlere giderken beni de yanında götüremeyeceğine göre, evimizde seni beklemek zorunda kalacağım hep. Ve sana bir şey olacak korkusu hep içimde olacak..."

"Gitse miydik yani?"

"Hayır yaa... 'Gidelim' demiyorum ki! Kalacağımız için, bundan sonra neler yaşayabiliriz onları düşünmeye çalışıyorum sadece o kadar.", derken kafası bir hayli karışıktı Ayda'nın.

"Ne yaşayacağımızı, yaşayarak göreceğiz sevgilim... Düşünerek olmaz. O güzel kafanı bunlarla karıştırma sen. Ben seni korumak için elimden ne geliyorsa yapacağım. Kendimi sana geri getirmek için de her zamankinden çok daha dikkatli olacağım ve söz veriyorum sana, kendimi de her zamankinden daha çok koruyacağım. Tamam mı?", dedim sakinleşmesini isterken.

"Tamam.", dedi masum masum. "Sanırım boşa kürek çekiyorum ben burada zaten. Yaşayalım görelim bakalım...", dedi kendisini koltuğumun altına yerleştirip ikimize birden huzur verirken.

°°°

Buluşma saati yaklaştığında hazırlanmak için kalktık ve dolabın önünde Ayda'nın yine benim giyisilerimden giymek zorunda kaldığı için, kıyafetlere uzaktan bakarak seçim yapmaya çalışmasını izledim tebessümle.

Şu işler yoluna girdiğinde, ilk işimin Ayda'ya yeni kıyafetler almak olması gerektiğini aklımın bir kenarına yazdım. Kendi evindekileri de bir şekilde ya alırdık sonra ya da aldırırdık nasıl olsa...

°°°

Arabaya bindiğimizde çalıştırmadan önce Ayda'ya dönüp, "Bana bile yeni gelen bu yeni hayata başlamaya hazır mısın?", diye sordum.

Oturduğu yerden bütün sevimliliğiyle asker selamı vererek, "Hazırım komutanım.", dedi...

Bu hareketine gülümseyerek cevap verdim... "Hadi bakalım o zaman... Başlıyoruz!"