YALVAÇ / GxG

60- A&A Kısmet

...

Seelaam :)

Görüşmeyeli nasılsınız bakalım?

Uzun bir bölüm sizlerle efenim.

Buyursunlar

☆☆☆☆☆

°°°

"Eveeettt... Ailemle tanışmaya hazır mısın bakalım?"

Ayda'ya dönüp baktım önce boş boş.  "Acil kaçış kapısı nerede?"

°°°

Yol boyunca içimde büyük bir stres bulutuyla yolculuk yaptım.

Ayda beni rahatlatmak için birkaç cümle kurdu ama açıkçası çok da işe yaradığını söyleyemem.

Normalde stres yönetimim gayet iyidir ama şu andaki durumumu açıklayacak ve kendimi ifade edecek bir cümlem yok açıkçası. Garip bir durum ve tabii ki yine Ayda sayesinde yaşadığım bir ilk. Gerçi bu kez Ayda'dan ziyade, ailesiyle tanışacak olmamla bağlantılı ama olsun...

Ayda'nın şoföre bi şeyler söylemesinin ardından şoför yavaşlayıp bir binanın önünde durduğunda, elimi tutup bana güven vermeye çalışan sevgilimin çabalarının boşa gittiğini görüyor olmak benim açımdan üzücüydü. Ama yapacak bir şey yoktu ve kaçınılmaz sona yaklaşmıştım bile çoktan.

Arabadan indiğimizde ve Ayda elimden tutup kapıya doğru yöneldiğinde, elimi hâlâ bırakmadan ve gözlerini benden hiç ayırmadan zile bastı. Yüzünde güven veren bir yumuşaklıkla son kez konuştu, "Merak etme artık. Onları tanıyınca ne kadar boşa gerildiğini anlayacaksın, inan bana."

Açılan kapının hemen ardından, 50'li yaşlarda olduğunu tahmin ettiğim bir kadın bizi, daha doğrusu Ayda'yı görür görmez ağzını kapatarak çığlık atmaya başladı.

Tabii ki benim sevgilim altta kalır mı? Aynı şekilde benimki de çığlıklarıyla eşlik etti açılmış kapının diğer tarafındaki kadına karşı...

Her ikisinin de gözleri dolmuş şekilde birbirlerine sarılmış olmaları durumu onlar açısından ne kadar duygusal bir hâle getirmiş olursa olsun, benim tarafımdan hissedilen tek his hâlâ endişeydi.

Ben hayatım boyunca insanlarla iletişim kurmayı becerebilen birisi olmadığım için, 'Ya bana onay vermezlerse?', düşüncesi içimi kemirip duruyordu. Bu zamana kadar kimseye kendimi beğendirmek gibi bir derdim olmamıştı. Oysa şimdi düştüğüm durum tam olarak buydu. Kendimi beğendirmeye çalışmak için çabalamam gerekiyordu muhakkak.

Birbirlerine sarılan bu iki kadın nihayet ayrıldıklarında, Ayda bana dönüp yaşlı gözlerle kendince teşekkür etti ve burnunu çeke çeke beni takdim etti. "Anne, Aykın'la tanış lütfen."

Az önceki çığlık atıp ağlayan kadın gitmiş, yerine yüzünde büyük bir gülümseme süslenmiş bir kadın gelmişti. "Merhaba kızım. Ayda senden çok bahsetti. Hoş geldin." Kapıdan biraz geri çekilip, içeri girebilmemiz için bize yol açtı.

"Teşekkür ederim. Hoş bulduk.", diyerek kısa ve net bir cevapla Ayda'nın peşine takılarak mecburi adımlarımı içeri doğru atmaya başladım.

Kapının çok yakınından yukarı çıkan, sağlam olmadığını düşündüğüm merdivenler vardı ve görünen o ki biz o merdivenleri kullanacak gibiydik.