YALVAÇ / GxG

19- A&A Bardak

...

Seelaam :)

Onca işimin arasında yine de
burayı ihmal etmiyorum hee!

Kıymetimi bilin len ;)

Hepinize keyifli okumalar.

Ben kaçar...

☆☆☆☆☆

°°°

Kahretsin...! Konuştuklarımızın ne kadarını duydu acaba...!?

"Serkan'dan...", dedim hafif telaşlanarak...

"Beni Serkan'dan mı koruyacaksın yani? Ben kendimi koruyamaz mıyım?" Hem yavaş yavaş bize doğru yürüyor hem de konuşuyordu Ayda. Yine kaşlarını çatmıştı... "Hem ayrıca Serkan'ın nesinden koruyacaksın beni çok merak ettim doğrusu? Sen beni gerçekten bu kadar aciz mi görüyorsun? Bir erkekle başa çıkamaz mıyım ben?" Konuştukça da kendini gaza getiriyordu yalnız. "Serkan dediğin adam siliğin teki, anca kendi kendine bi şeyler yaptığını sanıyor o kadar. Sen kendini bile koruyamıyorsun ondan. Sürekli seninle dalga geçmesine izin veriyorsun. Beni nasıl koruyacakmışsın acaba?" Bir an durakladı ve aklından geçen şeyi söylemekten vazgeçip daha doğru bir cümle seçer gibi yaptı ve sonunda "Sen asıl kendinden koru beni.", dedi... Konuşmasını bir adım mesafe kalacak şekilde önüme kadar gelince bitirmişti.

O an, bir adım önümdeyken, aramızda hepi topu 30-35 santim varken belinden tuttuğum gibi dudaklarına yapışma ve saatlerce durmadan o dudakları orada öpme isteğimi durdurmak için kendimle yeniden bir mücadeleye girdim.

Aramızda değişik bir çekim oluşmaya başlamıştı ve her geçen gün daha da artıyordu... Buna hâlâ anlam veremiyordum ama bu gerçeği görmezden de gelemiyordum artık...

Birkaç saat önce öldürdüğüm adamın boğazına yapıştığımda bile aklımın bir köşesinde hep 'Ayda' vardı... Ve elbette onu bu işlerden nasıl uzak tutabileceğim...!

Ben Ayda'ya sabitlenmiş bir halde cevap veremeden öylece beklediğim için, Ayda bariz bir şekilde bunu fark ettiğinden muhtemelen onun da bakışları ve hareketleri yumuşamıştı az da olsa...

İşte bu değişik bir çekim...!

Gerçi Ayda, dünden razıydı bence benimle sevişmeye zaten... Bunu her fırsatta da belli ediyordu her zaman... Yani o an, ufacık bir hareketimle Alçin'in orada olduğunu falan umursamadan, Ayda'yı altıma alıp saatlerce evire çevire becerebilirdim...

Bütün bunları aklımdan geçirdiğim için fazla sessiz kalınca Alçin devreye girdi... "Serkan kendini kazanova zanneden bir kolpaya benziyor. Aslında konuyu ben açmıştım... Bugün bana bakışları ve konuşma şekli hiç hoşuma gitmedi... Ablam da, 'sadece bana karşı değil, sana, ona hatta bütün kadınlara karşı öyle, böylelerinden birbirimizi korumalıyız.', diyordu... Bunları konuşuyorduk yani. Aslında tam olarak seninle çok ilgisi yoktu.", dedi...

Ben bir yalan makinesiydim evet ama Alçin'in de bu konuda geri kalır yani yoktu tabii ki... Gerçi Ayda'nın, Alçin'i can kulağıyla dinlediğini hiç sanmıyorum o sırada çünkü sanki o da aynen benim gibi kafasının içinde benimle sevişiyor gibiydi...

"Hı hı... Tamam o zaman. Anladım!", dedi gözleri hâlâ benim üzerimdeyken...

"Su kaynadı artık.", dedi Alçin, suyun çoktan kaynamış olduğunu bildiğimiz halde. "Hadi, kahvelerimizi koyup içeri geçelim mi?", dedi, içinde bulunduğumuz ambiyansı dağıtmak ister gibi...