YALVAÇ / GxG

05- A&A Morluklar

...

Seelaam :)

Buyursunlar efenim...

☆☆☆☆☆

Ben tişörtümü tekrar indiresiye kadar, onun bakışları çoktan bir anda karnımın üstündeki çürüğe kaymıştı bile...

Kahretsin...! Bu hiç iyi olmadı işte...

Karnımı görür görmez hızla yanıma gelip, "Sana ne oldu böyle? Biri mi dövdü?" diye sordu heyecanla ve tişörtümü hızla yukarı sıyırdı iyice bakmak için... Beyaz sütyenim ortaya çıkmıştı ama bunu pek umursuyor gibi değildi, gerçekten telaşlanmış gibi hissettim bir an...

"Kimse dövmedi.", dedim sadece konuyu kapatmak için ama çok kısa sürede öğrenmiştim ki söz konusu Ayda ise, bir konuyu asla hemen kapatamıyordunuz...

"Ohh iyi bari... Ne oldu o zaman söylesene!"

Güzelim sen böyle her konuyu kaşıyıp duracak mısın sürekli? Hemen hızla yeni bir yalan daha bulmam gerekiyor şimdi işte yine senin yüzünden...

"Mutfakta yemek yapıyordum. Kedi ayağımın dibine gelmiş. Son anda fark ettim. Ona basmamak için dengemi kaybedince de tezgahın kenarına doğru düştüm, burayı çarptım.", dedim zekâmla gurur duyarak...

Benim açımdan gayet başarılı bir yalandı...

Söyleyebileceğim en iyi yalanı söylemiştim bence. Böylece morluğun neden böyle dümdüz geldiğini de direkt açıklıyordu bulduğum yalan...

"Sakar mısın sanki sen biraz?", dedi gülerken, bir yandan parmağını morlukların üzerinde gezdirip bir yandan da başını kaldırmadan gözleriyle yukarı bana doğru bakarak...

Uff! Bu görüntü çok seksiydi işte... Bir an ikimizi yatakta düşündüm. Ben altta, onun ağzı göğüslerimdeyken başımı ona bakmak için kaldırıp onunla böyle göz göze geldiğimizi hayâl ettim... Başının ve bakışlarının pozisyonu tam olarak bu çağrışımı yapmıştı o an bana...! Ama çok kısa bir an... Belki bir saniye sadece... Kaldı ki, bu bile bedenimi bir anlık ele geçirdi.

Vee hemen sildim aklımdan o görüntüyü, alelacele tişörtü indirdim aşağı ve morlukların olduğu karnımı kapattım yeniden...

Bu kadar dar bir alanda, bu kadar dip dibe olmamız benim adıma büyük yanlıştı... Ayda benim sahte kimliğim adı altında sadece mesai arkadaşımdı ve öyle kalmak zorundaydı... Zaten öyle olmasa bile, hayatıma alacağım karakterde birisi değildi...

Kaldı ki, hayatıma birisini uzun soluklu almam benim için olmasa bile, hayatıma giren kişi için büyük tehlike arz edebilirdi... Üstelik hayatımda birisi varken, 'hayatım sen beni biraz bekle, ben bi koşu gidip, adam öldürüp geleceğim' diyemeyeceğimden, 'nerdeydin kaç saattir' diye hesap sorabilme kapasitesi olan bir sevgili şu an en son düşüneceğim şey bile değildi...

Ayda başlı başına, hiçbir şeyim değilken bile iki-üç günde başıma yeterince bela olmuştu zaten. Bir de sevgilim olduğunu düşünsenize...

Felaket...!

Düşüncelerimden arınıp utangaç Aykın olarak, Ayda'yı orada bırakıp hızla tuvaletten çıktım...

Bilgisayarımın karşısına oturup hemen çalışıyormuş moduna aldım kendimi... 'Çalışıyormuş modu' dediğime bakmayın, gün içerisinde bayağı bayağı bir muhasebeci gibi iş yapıyorum. Göstermelik değil yani. Öyle olsa, diğerleri hiçbir şey yapmadığımı çok çabuk fark ederler çünkü...